Sprawa Moralnej Czystośći
WWWOpuściliśmy podziemną salę i zaczęliśmy kierować się do góry. Schody pięły się stromo, na stopniach zalegał kurz. Maria szła przodem, jej podarta u podnózy suknia, zamiatała o kamień, za każdym razem, kiedy dziewczyna potrząsała biodrami. Dotarliśmy do głównego hallu i od razu pojawiła mi się w głowie myśl: mamy trzy drogi do wyboru. Pierwsza to drzwi po lewej, solidnie scalone, obite mosiężnymi ćwiekami, z kołatką na wierzchu. Druga droga prowadziła w głąb ciemnego tunelu o łukowatym przejściu. Jakoś nie uśmiechało mi się tam zaglądać. Wyczuwałem, że to najgorsze rozwiązanie, jakie mogliśmy wybrać, więc tak naprawdę zostały tylko dwie drogi. Ostatnia prowadziła wyżej, schodami wylepionymi czerwonym dywanem, które zakręcały za kolumnadę z ciemnego marmuru i chowały się całkowicie, znikając ze źródła mojego wzroku.
WWW- Co robimy – zapytała Maria bacznie mi się przyglądając. Jej piękne niebieskie oczy były teraz nadnaturalnie duże, sprawiając wrażenie, że mógłbym się w nich przejrzeć.
WWW- Idziemy na górę. Musimy się stąd wydostać. Prędko.
WWWRuszyliśmy po schodach. Biegłem pierwszy, z góry dobiegały nas odgłosy biesiady; wesołe rozmowy, śmiechy i pobrzękiwanie orkiestry. Zatrzymaliśmy się na trzy czwarte drogi. Przyłożyłem palec do ust i wskazałem na kolumnadę. Maria kiwnęła głową. Zaczęliśmy się skradać, cicho stąpać po kamieniu, rozłożyliśmy ręce by odpowiednio wywarzyć ciężar ciała. Dotarliśmy do szczytu schodów. Wyjrzałem na korytarz. Pusto. Kiwnąłem na Marię i oboje czmychnęliśmy przez tunel, pędząc w przeciwnych kierunkach. Odwróciłem się i stanąłem na chwilę. Mimo, że się nie odezwałem, wiedziałem dokładnie jak wyglądam, co zdradzam swoją postawą: „Ty głupia, dziewczyno! Nie tędy! Wracaj tu!”. Maria poczerwieniała na twarzy, zupełnie jakby to był odpowiedni moment na zaloty, a potem równie szybko wróciła do mnie i mogliśmy ruszać dalej. Kiedy mijaliśmy stare i zakurzone komnaty, odgłosy biesiady stawały się coraz cichsze, aż całkowicie zginęły w mroku i pustce tego miejsca. Znaleźliśmy się w zrujnowanej części zamku, pełno tu było śladów dawnej wspaniałości, lecz ślady te były bardzo znikome. Więcej było śladów teraźniejszej działalności, czyli zapomnienia i rezygnacji. Na szczęście nie byłem estetą i mało mnie obchodził wystrój zamku. Niestety Maria inaczej patrzyła na te sprawy.
WWW- Czy mogą tu być szczury? – zapytała.
WWW- Kochana, tutaj może być wszystko. Zaczynając od duchów i szalonych czarnoksiężników, co to wieki temu zaprzysięgły bronić murów tej budowli, a kończąc na krwiopijcach i demonach nie z tego wymiaru. Szczury to raczej nasz najmniejszy problem. Uspokój się.
WWWPopatrzyłem na nią. Była blada, spocona, w podartej sukni, lecz ciągle atrakcyjna, a nawet nieco bardziej niż zwykle. Z ułożenia jej twarzy wyczytałem, iż mimo lekkiego strachu, jaki odczuwała, większą rozkoszą była dla niej ekscytacja, którą zapewnia jej ta szalona wyprawa. Schlebiło mi to w pewnym sensie. Przecież to ja byłem inicjatorem tego cyrku, to ja dostarczałem jej tych niezapomnianych wrażeń. Ale opamiętałem się po chwili. Na czułości będzie lepszy czas. Może najpierw wypadałoby zadbać o odpowiednią oprawę?
WWWKiedy wtrącono nas do lochu za ‘niepoprawne zachowanie publiczne’ zapewniłem Marię, że wyciągnę nas w krótkim czasie. Długo nie musieliśmy czekać, sądząc po fazach słońca i księżyca, a także moim własnym obliczeniom, minęły dopiero dwa tygodnie. W tym czasie, Linka musiał nieźle obróść w siłę. Już zanim zaczęła się cała ta farsa, zdawał się poszerzać swoje wpływy. Zamknięto kilka karczm o wątpliwej reputacji, kilku paserów wtrącono do lochu, sporo wyjechało z miasta. Cały gang Frediego musiał się ulotnić, gdyż nagle okazało się, że interesy nie idą tak jak powinny, a raczej odwrotnie – działają na niekorzyść szefa. W końcu, kiedy ktoś grozi ci stryczkiem i przedstawia dowody jak na tacy, nie masz chyba żadnego wyjścia, jak tylko ustąpić. No chyba, że masz nie równo pod sufitem. Wtedy możesz ewentualnie próbować ignorować całą sprawę, ale Fredy ciągle pozostawał jeszcze rozumny, w co niektórym trudno było uwierzyć. Oprócz tego Linka pozamykał wszystkie domy uciechy, zagroził, że każdy występek moralny będzie surowo karany, a wszystkich niepotrafiących się przystosować czeka areszt i wieczne potępienie. Ciekawe, co kryło się za całym tym jestestwem Józefa Linki? Czego on mógł chcieć? Jaki był jego cel? Tego nie wiedziałem, a bardzo chciałem się dowiedzieć…
Sprawa Moralnej Czystośći
1
Ostatnio zmieniony pt 12 lip 2013, 13:37 przez Jack Dylan, łącznie zmieniany 2 razy.
Na bezdrożach, jeszcze się spotkamy...
To mnie męczy najbardziej. Współczesność, a średniowiecze to spora różnica jeżeli chodzi o rozrost fabuły.