Z przeprosinami dla Autorki tematu za offtop

Grimzon:

Na przestrzeni wieków chyba jednak pierwsze miejsce należy się gladiusowi (moim zdaniem).
Oczywiście gdyby trzeba było wybrać numer jeden.
Jedyny minus - wąski, pudełkowy jelec. Natomiast poręczność, waga, uniwersalność.
Moje podium.

Pozdrawiam,

Godhand

Grimzon pisze:Obecny.

Cztery minuty od mojego postu! Szybki jesteś

Odnośnie katany mogę powiedzieć z doświadczenia, że nie jest to najlepsza broń biała. Jak wszystko ma swoje plusy i minusy. Ja lubię katanę z prostego względu - odpowiada mi jej mechanika.
Jej mit chyba spowodowany jest trochę tym, że jest dla nas egzotyczna, a pokazy są widowiskowe.

Wg mnie, z bronią białą jest trochę tak, że względna przewaga zależy od okresu w historii i umiejscowienia geograficznego. A względna dlatego, że np. na polu bitwy użyję czego innego niż w wąskim korytarzu.

Zrobimy inaczej jako że to jest zawsze dyskusyjny temat jeżeli autorka tego tematu zażyczy sobie przeniosę go do oddzielnej dyskusji.

Godhand pisze:Na przestrzeni wieków chyba jednak pierwsze miejsce należy się gladiusowi (moim zdaniem).
Oczywiście gdyby trzeba było wybrać numer jeden.

Fajnie jakbyś uzasadnił swój wybór i na podstawie czego tak sądzisz.

Godhand pisze:Jedyny minus - wąski, pudełkowy jelec. Natomiast poręczność, waga, uniwersalność.

Ja minusów to widzę trochę więcej. Odsłonięta dłoń. Uniwersalność też mocno dyskusyjna przykładowo ze względu na długość klingi średnio nadaje się do walki z konia. Cięcia gladiusem zatrzyma większość zbroi i pancerzy. Ogólnie jest to broń wymyślona do walki w ciasnym szyku i z tarczą. Pierwszy szereg formacji rzymskich natomiast pozostałe szeregi używały włóczni. Gladius był także bronią boczną. Średniowieczny miecz krótki lub większe puginały z tego okresu nie ustępują praktycznie w niczym gladiusowi.

Nie rozumiem dlaczego w zaletach gladiusa jest wymieniona waga.

Jeżeli staramy się wyznaczyć jakąś najlepszą broń to warto podać kryteria jakimi się kierujemy. A na początek odpowiedzieć sobie na pytania dlaczego skoro ta broń jest taka dobra to nagle zanika.

Grimzon pisze:Zrobimy inaczej jako że to jest zawsze dyskusyjny temat jeżeli autorka tego tematu zażyczy sobie przeniosę go do oddzielnej dyskusji.

Ale zdajesz sobie sprawę, że i tak nic z tego nie wyniknie?

Ale jeśli już to ja zgłoszę rękę, a przede wszystkim dłoń
Dlaczego? Bo nie zanikła! No i pozwala na używanie innych broni

B.A.Urbański pisze:Ja lubię katanę z prostego względu - odpowiada mi jej mechanika.

To znaczy ?

B.A.Urbański pisze:Jej mit chyba spowodowany jest trochę tym, że jest dla nas egzotyczna, a pokazy są widowiskowe.

Jej mit jest związany z nachalną propagandą Hollywood i niesamowitych rzeczy jakie były tam pokazane.

B.A.Urbański pisze:Ale zdajesz sobie sprawę, że i tak nic z tego nie wyniknie?

Ale może uda mi się rozwiać parę funkcjonalnych mitów a to będzie zysk.

B.A.Urbański pisze:Ale jeśli już to ja zgłoszę rękę, a przede wszystkim dłoń

Niestety nie mieści się definicji broni białej.

Szpada!
Oczywiście dlatego, że nią -powiedzmy - władam
Jest to opinia absolutnie i całkowicie stronnicza, nie ujmując oczywiście faktycznej wartości tej broni:)

Grimzon:

Ustalmy. W temacie broni białej jesteś ekspertem - ja laikiem.
Gladius jest moim laickim wyborem ponieważ:

- pozwala zarówno na cięcia jak i pchnięcia,

- jego waga (ok 1,5 kg) nie wymusza odpowiednich warunków fizycznych użytkownika

- poręczność, czy też swoboda operowania wydaje mi się bardzo duża

- mobilność, czyli poprzez gabaryty wydaje mi się że nie przeszkadzał, choćby w biegu

Co do walki z konia, oczywiście masz rację, natomiast trudno chyba znaleźć broń, której zasięg idzie w parze z poręcznością, i ogólnie broń, która ma ma same plusy.
Jeżeli cięcie gladiusem zatrzyma każda tarcza to daje pytanie o sens używania miecza krótkiego, który sam określiłeś jako w jakimś sensie z gladiusem tożsamy.
I nie mam pojęcia czemu zanikła, jest to na pewno poważny i logiczny (aż do bólu) argument.

Pozdrawiam,

Godhand

P.S.

Caroll:

Szpada ma jeden wielki minus.
Służy tylko do pchnięć, co absolutnie zabija uniwersalność.
Natomiast piękno władania szpadą - absolutnie doceniam.

Grimzon pisze:To znaczy ?

To chodzi przede wszystkim o preferencje osobiste. Podoba mi się np. duży nacisk na zasadę dźwigni (duża rękojeść, charakterystyczny chwyt i praca nadgarstków), co w połączeniu z krzywizną ostrza daje ciekawe efekty.
Fajne jest, że mimo krzywizny, sprawdza się zarówno jako broń sieczna jak i kłująca (wbrew pozorom bardzo dużo technik ma taki element, często nawet są one niewidoczne, jeśli specjalnie się na to nie zwraca uwagi).
Techniki iai uważam również za duży plus.

Jednocześnie widzę sporo wad.

No i jak czasami widziałem sposób wykonywania np. shomen-uchi przez instruktorów w szkołach aikido to za głowę można się złapać. Chociaż ja generalnie nie przepadam za tym cięciem.

Grimzon pisze:Jej mit jest związany z nachalną propagandą Hollywood i niesamowitych rzeczy jakie były tam pokazane.

No ale nawet Hollywood skądś musiało podłapać tego bakcyla.

Grimzon pisze:Ale może uda mi się rozwiać parę funkcjonalnych mitów a to będzie zysk.

Za dużo już takich rozmów widziałem, ale jeśli rozwinie się taka dyskusja i będę mógł coś rzeczowo napisać, to się przyłączę

Grimzon pisze:Niestety nie mieści się definicji broni białej.

Nie? A dlaczego?

Caroll pisze:Oczywiście dlatego, że nią -powiedzmy - władam
Jest to opinia absolutnie i całkowicie stronnicza, nie ujmując oczywiście faktycznej wartości tej broni:)

I to jest chyba najlepsza odpowiedź - Która broń jest najlepsza? Ta, którą umiemy się posługiwać.

Godhand pisze:Szpada ma jeden wielki minus.
Służy tylko do pchnięć, co absolutnie zabija uniwersalność.

Nie jest tak, że szpada służy tylko do pchnięć. Była szpada bojowa ciężka (oficerska), która była ostrzona i można nią było zadawać cięcia (np. pojedynek w Rob Royu - Tim Roth taką walczy). Owszem, szpady pojedynkowe i spacerowe już takiej funkcji nie miały.
Pchnięcie jest doskonale morderczym działaniem, zwłaszcza ze względu na olbrzymi zasięg, dzięki, któremu można było np. wyprzedzić pchnięcie szablisty.
Jest też doskonale precyzyjna, choć walka nią jest bardzo techniczna i mało (moim zdaniem) intuicyjna.

B.A.Urbański pisze:I to jest chyba najlepsza odpowiedź - Która broń jest najlepsza? Ta, którą umiemy się posługiwać.

Myślę że z powodzeniem Weryfikatorium mogło by być forum literackim i broni białej
Ilość osób znających temat mnie przeraża.
A ja tak tylko, swoje przemyślenia...

Pozdrawiam fechmistrzów

Godhand

P.S.

Czy nie jest tak, że szpadę z racji małej masy bardzo łatwo jest "zbić" na bok?

Godhand pisze:Czy nie jest tak, że szpadę z racji małej masy bardzo łatwo jest "zbić" na bok?

Spróbuj:)
Bez odpowiedniej techniki - nie. Tutaj trzeba troszkę rozumieć dynamikę posługiwania się tą bronią. I walki bronią w ogóle. Myślę, że szczegółowe rozpisywanie się nad tym byłoby bez sensu (mnóstwo dziwnych nazw na akcje szermiercze, które trudno sobie wyobrazić).

Douczam się właśnie w zakresie podstaw:

http://www.lorica.pl/historia-szermierk ... tykul3.php

Choć nie wiem czy źródło odpowiednie, wszak w otchłaniach internetu nie wiadomo co uznać za wiedzę.

Pozdrawiam,

Godhand

No to jedziemy z mitami.

Godhand pisze:- pozwala zarówno na cięcia jak i pchnięcia,

Jak praktycznie każda broń biała. Poza wczesnymi mieczami średniowiecznymi brak ostrego sztychu, pewnej grupie wschodnich szabel za duża krzywizna i broni czysto kolnej któej to cięcie potrzebne nie było.

Godhand pisze:- jego waga (ok 1,5 kg) nie wymusza odpowiednich warunków fizycznych użytkownika

Gdyby gladius tyle ważył byłby niefunkcjonalny. Co więcej gdyby trzeba było walczyć taką bronią dłużej np około minuty to wymagało by to przygotowania atletycznego na poziomie sportowców olimpijskich.

Godhand pisze:- mobilność, czyli poprzez gabaryty wydaje mi się że nie przeszkadzał, choćby w biegu

Żadna broń odpowiednio przytroczona do pasa nie przeszkadza w bieganiu.

Godhand pisze:Jeżeli cięcie gladiusem zatrzyma każda tarcza to daje pytanie o sens używania miecza krótkiego, który sam określiłeś jako w jakimś sensie z gladiusem tożsamy.

Mówię o zbrojach i pancerzach nie tarczach. Tarcze także służ troch do czegoś innego niż się powszechnie uważa. Gladius jak i miecz krótki były wymyślone do konkretnych działań i tam sprawdzały się dobrze.

B.A.Urbański pisze:Podoba mi się np. duży nacisk na zasadę dźwigni (duża rękojeść, charakterystyczny chwyt i praca nadgarstków),

Czego nie powiedzą wam w bractwach europejskim mieczem długim walczy się dokładnie tak samo. Natomiast co do samych walk i trenowania walki kataną. Jeżeli w swoim treningu nie masz styczności ze bezpiecznym sparingiem na pełnej dynamice to wiele cięć wygląda ładnie ale rzadko co się sprawdza. Piękno szermierki europejskiej jest opisane np w wielu traktatach ale skuteczność wielu przedstawionych tam działań jest mocno dyskusyjna.

No ale nawet Hollywood skądś musiało podłapać tego bakcyla.

Z zachłyśnięcie się kontaktami z japońskimi oficerami w czasie drugiej wojny światowej. Przedstawieniem niezłomnego Japończyka który walczy do samej śmierci a symbolem tej niezłomności są właśnie miecze.

Bardzo dobre źródło, pisał mój trener szpady, za czasów gdy jeszcze uczył w Lorice:)

Grimzon pisze:Z zachłyśnięcie się kontaktami z japońskimi oficerami w czasie drugiej wojny światowej. Przedstawieniem niezłomnego Japończyka który walczy do samej śmierci a symbolem tej niezłomności są właśnie miecze.

Na broni białej zupełnie się nie znam, więc odnoszę się tylko do powyższego - w żadnym razie tak nie było. Nie było żadnego mitu "niezłomnego Japończyka". Przed wojną Japończycy w USA byli uważani za przygłupich podludzi, barbarzyńców, a po wojnie - co najwyżej za świrusów, a dość szybko za odpowiednik dzisiejszych Chin, czyli tanich robotników, kopiujących co się da. Mówię tu o popkulturowym ich odbiorze, taki mit po prostu nie istniał. Dopiero później pojawiło się inne postrzeganie Japonii, ale to głównie przez pryzmat czasów zdecydowanie wcześniejszych, nie II WŚ.