Latest post of the previous page:

Smoke pisze: z wersji na wersję nie ubywa, ale przybywa błędów i wypaczeń

Mógłbyś dać przynajmniej jeden przykład zdania, które w pierwszej wersji brzmiało lepiej niż w trzeciej?

Hardy pisze: Podczas hitlerowskiej okupacji Janek też wstąpił do lokalnego oddziału Armii Krajowej, podobnie jak wielu innych, młodych chłopaków z okolicznych wsi.

Zdanie do przebudowy, bo trzeba wyrzucić albo „też”, albo „podobnie jak wielu innych”. Proponuję poprawić w ten sposób: „Janek, podobnie jak wielu innych chłopaków, wstąpił do lokalnego oddziału Armii Krajowej”.

Hardy pisze: W okresie lata przeważnie przebywali w lesie, szkoląc się i przeprowadzając krótkie akcje zbrojne lub staczając potyczki z niemiecką żandarmerią oraz lokalnymi litewską policją i wojskiem podlegającymi władzom okupacyjnym. Na zimę dowódca oddziału rozpuszczał większość partyzantów do domów.
W czasie jednego z takich letnich pobytów rejon,

A co powiedziałbyś na skrócenie tego fragmentu? Można by napisać tak: „Na zimę niemal wszyscy partyzanci wracali do domów. Latem zaś przebywali w lesie. Pewnego razu...” – i tu rozpocząłbyś opowieść o okrążeniu.

Gruszka pisze: Navajero pisze:
Przy strumyku z dobrą wodą,
Siedział mędrzec z długą brodą

Trwał w zadumie rozmyślajac. Kropla w krople, myśl składając.

a moderacja ssie
choć wspomagana przez weryfikatorki dwie

kamienna pisze: Mógłbyś dać przynajmniej jeden przykład zdania, które w pierwszej wersji brzmiało lepiej niż w trzeciej?

tak, w pierwszej lepiej brzmiało zdanie: Jedynie wody nie brakowało; obóz, jak zwykle,założono przy strumyku z dobrą wodą. bo było nieobecne takie cuda wychodzą jak się mechanicznie słucha zwodniczych podszeptów

Przecież w zdaniu z wodą nie ma błędu. W Okrążeniu I autor w ogóle nie wspomniał, skąd ją brali. I to mnie raziło, nie mogłam sobie wyobrazić opisywanej sytuacji. Teraz czytałam z uczuciem, że widzę partyzantów, rozumiem ich sytuację.

Jest brzydkie powtórzenie przecież

Romek Pawlak pisze: Jest brzydkie powtórzenie przecież

Ale powtórzenie to chyba nie błąd?

Pewno w sensie ścisłym nie, ale literackim, w zdaniu takim jak tu, owszem

Czuję się przekonana A tak na marginesie, uchodzący za wielkiego pisarza Jacek Dehnel robi paskudne powtórzenia. Wczoraj otworzyłam na chybił trafił „Rozdartą zasłonę” i cóż zobaczyłam? „Profesorowa zaś ruszyła do sypialni, by na chwilę zasiąść przed toaletką. Jak na wojowniczkę przystało, Zofia Szczupaczyńska nie ruszała do walki, nie przywdziawszy barw bojowych”.

Gruszka pisze: W okresie lata przeważnie przebywali w lesie, szkoląc się i przeprowadzając krótkie akcje zbrojne lub staczając potyczki z niemiecką żandarmerią oraz lokalnymi litewską policją i wojskiem podlegającymi władzom okupacyjnym.

Hardy, stary, jak się nie znam, piszę wyłącznie o moich subiektywnych odczuciach. Szpece i fachmistrze są od reszty. Komuś może podobać się taki zarys historii, mi nie. Moim zdaniem powinieneś troszkę ukoloryzować, ożywić, nadać odcieni. Np: ...staczając nierzadko krwawe potyczki z niemiecką... śmiertelne, nagłe, z zasadzki ?
Opisać, że chłopaki tam żyli w niedoli, umierali., bla, bla, bla.

Gruszka, to jest fragment. W nieopublikowanych jest o niedoli. Co do koloryzowania - oczywiście, że mogę. Jednak we wspomnieniach nie chcę przekraczać delikatnej granicy.

Added in 2 minutes 27 seconds:

brat_ruina pisze: Hardy, Okrążenie lV

Jak tam, brat_ruina? Biegniesz na 3 km płaskie, czy z przeszkodami? Po IV okrążeniu będziesz miał już z górki. Niestety, u mnie padasz po III okrążeniu

Added in 2 minutes 17 seconds:

Romek Pawlak pisze: Raczej maraton

Mało w tym literatury, dużo literatury wspomnieniowej z wszystkimi jej cechami

Tu, Romku, trafiłeś w sedno.

Added in 2 minutes 12 seconds:

Gruszka pisze:

brat_ruina pisze: Hardy, Okrążenie lV

Uparty jest. Da rade. Niech pisze. Napisze. Już napisał, przecież wyżej opisał, że ktoś przeczytał i podobało mu się.
No, skończyłem. Odmaszerować

Czyżbym do Ciebie, Gruszka, też zwracał się w formie bezosobowej? Uważasz ją za właściwą w dyskusji?

Added in 2 minutes 29 seconds:

Filip pisze:

Hardy pisze: przy strumyku z dobrą wodą

Mnie się to strasznie podobało, tak bardzo, że Ci tę dobrą wodę ukradnę
Reszta jest, jaka jest, ale to jest fajne.

Upubliczniam tę "dobrą wodę", abyś nie miała wyrzutów sumienia, że ukradłaś Jedynie wskazuj autora, jak nakazuje netyklieta

Literatura wspomnieniowa może być bardzo ciekawa, a tu tego nie ma ze wzgędu na problemy warsztatowe. Bez poprawienia warsztatu nic z tego nie będzie, nawet przy dziesiątym okrążeniu. Oczywiście autor ma prawo odrzucić wszelkie porady, ale wtedy szkoda przelewać z pustego w próżne.

Navajero pisze: Przy strumyku z dobrą wodą,
Siedział mędrzec z długą brodą

Wiesz, jak ważna była dobra woda?
Wiedział, gdzie przysiąść, gdyż...
nawet mędrca byłoby szkoda.

Romek Pawlak pisze: Raczej maraton

Mało w tym literatury, dużo literatury wspomnieniowej z wszystkimi jej cechami

Tu, Romku, trafiłeś w sedno.
[/quote]

No tak, ale wiesz, że literatura wspomnieniowa najczęściej jest bardzo przyczynkarska i jej cecha jest właśnie nieczytalność to też miałem na myśli: wady, jeśli rozpatrywać ją jako pełnoprawną literaturę.

Navajero pisze: Literatura wspomnieniowa może być bardzo ciekawa, a tu tego nie ma ze wzgędu na problemy warsztatowe. Bez poprawienia warsztatu nic z tego nie będzie, nawet przy dziesiątym okrążeniu. Oczywiście autor ma prawo odrzucić wszelkie porady, ale wtedy szkoda przelewać z pustego w próżne.

Wszystkim dziękuję za komentarze. Zawsze coś wyniosę, gdzie uważam, poprawię. Powtórzenie "wody" jest, zmienię... ale nie na "dobrą wódę"
Navajero, możesz krótko napisać lub podać przykłady "problemów warsztatowych"? Zbyt ogólnikowo napisałeś, więc nie mogę skorzystać z porady

Added in 33 minutes 41 seconds:

Romek Pawlak pisze:

Romek Pawlak pisze: Raczej maraton

Mało w tym literatury, dużo literatury wspomnieniowej z wszystkimi jej cechami

Tu, Romku, trafiłeś w sedno.

No tak, ale wiesz, że literatura wspomnieniowa najczęściej jest bardzo przyczynkarska i jej cecha jest właśnie nieczytalność to też miałem na myśli: wady, jeśli rozpatrywać ją jako pełnoprawną literaturę.[/quote]
-----------------------------------
Romku, nie uważam literatury wspomnieniowej za gorszy gatunek. Jest po prostu umieszczona w "swojej szufladzie", inne kryteria są w niej ważne. Osobiście bardzo ją lubię i dość dużo jej się naczytałem. Dlatego nie uważam jej za "nieczytalną". Czytają ją ci, którzy lubią taką literaturę.

Hardy pisze:Navajero, możesz krótko napisać lub podać przykłady "problemów warsztatowych"? Zbyt ogólnikowo napisałeś, więc nie mogę skorzystać z porady

Jest tego sporo, a ja nie bardzo mam czas i siły, żeby to teraz analizować, ale dam kilka przykładów. Po pierwsze błędy składniowe:

Podczas hitlerowskiej okupacji Janek też wstąpił do lokalnego oddziału Armii Krajowej, podobnie jak wielu innych, młodych chłopaków z okolicznych wsi.


Tu jest zaburzony układ zdania ( kolejność wyrazów). Powinno być: Podczas hitlerowskiej okupacji, podobnie jak wielu innych młodych chłopaków z okolicznych wsi, Janek też wstąpił do lokalnego oddziału Armii Krajowej.

Oczywiście to tylko poprawka na poziomie elementarnym, bo zdanie i teraz nie jest idealne.

Czasem jest za dużo przymiotników, co powoduje, że sens zdania się rozmywa, a uwaga czytelnika wędruje na boki zamiast koncentrować się na opowieści.

Obdarowani tak wykwintnym, gargantuicznym jadłem dłubali w nim łyżkami i burczeli pod nosem, rzucając kąśliwe uwagi pod adresem kucharza.


Zaznaczony wyraz jest niepotrzebny, niczego nie wnosi do opowieści, aby zaznaczyć ironię wystarczy użyć słowa "wykwintny". Chyba, że chodzi o podkreślenie erudycji autora. Dyskusyjne jest w ogóle użycie ironii w tym miejscu, niespecjalnie współgra ona ze sceną sprzeczki z kucharzem.

Niepotrzebne użycie zaimków.

Stał teraz przed dowódcą, który samą postawą potrafił przywołać podwładnego do porządku. Szeroko rozstawione nogi porucznika, ręce zaplecione z tyłu i zmarszczone brwi nie świadczyły o jego pogodnym nastroju.

Powinno być: Stał teraz przed dowódcą, który samą postawą potrafił przywołać podwładnego do porządku. Szeroko rozstawione nogi, ręce zaplecione z tyłu i zmarszczone brwi nie świadczyły o pogodnym nastroju porucznika.
I znowu poprawka na poziomie elementarnym.

Niekompatybilność stylu narracji. Na początku opowiadania narracja jest sucha, bez żadnych naleciałości gwarowych czy emocji, a później mamy "krążyli jak psy gończe", "żarło" itp.

Takich błędów jest więcej i powodują one, że tekst czyta się ciężko. IMO powinieneś zacząć trenować pisanie krótkich wprawek mających na celu wyeliminowanie tych i innych problemów, a dopiero za jakiś czas spróbować czegoś większego.

Hardy pisze:Romku, nie uważam literatury wspomnieniowej za gorszy gatunek. Jest po prostu umieszczona w "swojej szufladzie", inne kryteria są w niej ważne. Osobiście bardzo ją lubię i dość dużo jej się naczytałem. Dlatego nie uważam jej za "nieczytalną". Czytają ją ci, którzy lubią taką literaturę.

Ja też nie uważam za gorszy. Tylko pamiętnik różni się od literatury w konwencji wspomnieniowej, a u ciebie siedzenie okrakiem na barykadzie - z jednej strony pieczołowitość, aby nie uronić żadnego prawdziwego faktu, zero kreacji, tylko przywołanie tego, co się wydarzyło - z drugiej, chciałbyś to podać jako literaturę per se. I to uwiera

Navajero, Romku - dzięki za zasadne uwagi.

Dzisiaj dla mnie już jest późno, muszę kończyć.

Hardy pisze: Jak tam, brat_ruina? Biegniesz na 3 km płaskie, czy z przeszkodami? Po IV okrążeniu będziesz miał już z górki. Niestety, u mnie padasz po III okrążeniu.

Hardy, możesz mnie zagiąć tylko w jeden sposób - pisząc coś, co mogłoby uchodzić za dobre.

Wierzę, że Ci się kiedyś uda. Trzymam kciuki.