Dochodziło południe. Promienie słońca bez żadnej litości padały na spękaną ziemię, nie dając szansy na znalezienie nawet kawałka cienia. Ptaki, tak aktywne o poranku, teraz ucichły, chowając się między gałęziami drzew. Powietrze stało nad drogą drżąc tylko od czasu od czasu od gorąca. Żółty pył unosił się przy każdym kroku Nilufer, która zmęczona, obolała, a przede wszystkim niesamowicie spragniona wlokła się tą drogą już dobrych parę godzin. W duchu przeklinała swoją lekkomyślność, że u ostatniego źródła w lesie nie napełniła bukłaka do pełna. Woda skończyła się dobrą godzinę temu, a teraz w gardle miała pył podobny do tego pod stopami, a w skroniach czuła zbliżającą się falę migreny. Proszki na to paskudztwo oczywiście miała w plecaku, ale na nic one, skoro nie było wody do popicia.
- No i na co do cholery człowiekowi znajomość leczenia, gdy sobie sam poradzić nie potrafi.
Westchnęła i z rezygnacją spojrzała na ginącą w oddali na horyzoncie drogę. Zdecydowała, że dojdzie jeszcze kawałek, do wielkiego drzewa, gdzie zrobi sobie odpoczynek a w dalszą drogę wyruszy gdy upał nieco zelżeje. Jak postanowiła, tak zrobiła. Z radością zrzuciła ciężki tobół i z westchnieniem ulgi usiadła pod drzewem, starając się nie myśleć, co dalej ma ze sobą zrobić.
Obudziło ją szczekanie psa. Niezbyt jeszcze przytomna, zerwała się na równe nogi, ale wkrótce znowu znalazła się na ziemi, przygnieciona ciężkim ciałem pachnącym potem, końmi i tytoniem. Dłoń okryta ciemną, śmierdzącą rękawiczką przytrzymywała jej głowę tak, że nie mogła pisnąć ani słówka. Zabulgotała coś w proteście, na co usłyszała cichy śmiech i ręka odsunęła się. Osobnik usiadł i gwizdnął cicho. Na to wezwanie z mroku wychynął największy pies, jakiego Nilufer w życiu widziała. Sięgał facetowi do uda, pokryty białą sierścią, przypominał bardziej śnieżnego wilka niż psa. Psisko spojrzało na nią i z głębi gardła rozległ się warkot a sierść najeżyła się. Mężczyzna uspokajająco położył mu dłoń na karku, na co pies zaskomlał, oblizał się i położył, nie spuszczając jednak wzroku z dziewczyny, gotowy w każdej chwili do ataku, gdy wykona choćby najmniejszy ruch.
- A cóż to panna robi na takim pustkowi? - spytał się z ciekawością.
- A to nie pana sprawa - odparsknęła, układając suknię, która w czasie snu zawinęła się nieprzyzwoicie wysoko. Mężczyzna zauważył jej starania, na co uśmiechnął się i odwrócił w stronę przywiązanego do gałęzi konia. Pogrzebał chwilę w kulbakach i wyciągnął w stronę Nilufer oprawioną w tłoczoną skórę i złoto butlę.
- Pewnie jesteś spragniona?
Nilufer przyjrzała się z uwagą butelce. Ktoś noszący przy sobie takie cudo z całą pewnością nie miał zamiaru jej okradać. Gwałt też raczej nie wchodził w gre, więc Nilufer rozluźniła się odrobinę i wyciągnęła rękę. Napój był wyjątkowo chłodny i ożywczy.
- Hej, spokojnie, nie tak szybko! - zawołał i wyrwał krztuszącej się Nilufer butlę, jednocześnie grzmocąc ją solidnie po plecach - widać żeś spragniona, ale pij spokojnie.
Nilufer jeszcze raz sięgnęła po napój, tym razem starając się opanować.
- Kim jesteś?
Kucnął przed nią, przyglądając się jej twarzy z zainteresowaniem.
- Nazywam się Edin, a ty?
-Niluferl.
Wzruszył ramionami. Niezbyt popularne imię po tej stronie gór. Skąd więc jesteś?
- Z Krainy Cieni a ty? Skąd pochodzisz i dokąd jedziesz?
-Aaa. - Spojrzał na nią badawczo - my zwiemy twoją krainę Kereden. Jadę do Mykaros. Stamtąd pochodzę. Urodziłem się tam, mieszkam i mam zamiar spędzić całe życie. Cudowne miejsce - cmoknął językiem wyciągając się na ziemi - w Mykarosi można znaleźć wszystko, czego sobie tylko zamarzysz, a nawet więcej - mrugnął do niej okiem - a ty gdzie się udajesz?
Niluferl wzruszyła ramionami
- Nie wiem. Przed siebie.
- Jak to - przed siebie? Jak taka piękna i samotna kobieta może sama podróżować po takich bezdrożach bez żadnego celu?
- Długa historia - Niluferl w obronnym geście podciągnęła nogi pod brodę - nie chcę do tego wracać. Moja przyjaciółka poleciła mi udać się do Mykaros, więc tam jadę.
- Sama? - Edin uniósł się na łokciach - Do Mykaros? A byłaś kiedyś w wielkim mieście?

Promienie słońca bez żadnej litości

Skoro bez to ,,żadnej" nie jest potrzebne.

od czasu od czasu od gorąca

Ale łańcuszek, od czasu do czasu z gorąca

wlokła się tą drogą już

Niepotrzebne.

na ginącą w oddali na horyzoncie drogę

Jakoś niezbyt mi to połączenie pasuje. Trzeba chyba wybrać jedno a drugie rzucić na pożarcie rekinom słowojadom.

gdzie zrobi sobie odpoczynek

Gdzie odpocznie/gdzie zrobi chwilowy przystanek

Jak postanowiła, tak zrobiła

Staraj się unikać rymowanych zdań

ciałem pachnącym potem, końmi i tytoniem

Nie są to zapachy przyjemne(może oprócz drugiego), więc raczej ,,śmierdzącym"
Aby później nie było powtórzenia przy rękawiczce: ,,ciemną, wybrudzoną rękawiczką"

pokryty(był) białą sierścią,(przez co) przypominał bardziej śnieżnego wilka niż psa

Gwałt też raczej nie wchodził w gre

1. Grę
2. Z czego to wywnioskowała? Była tak brzydka, czy może uznała, że tytoń uczynił z niego impotenta?

Urodziłem się tam, mieszkam i mam zamiar spędzić całe życie

1.,,Tam" przenieś za ,,spędzić"
2.,,całe życie" zamień na ,,resztę życia"

cmoknął językiem wyciągając się na ziemi

mrugnął do niej okiem

Gdyby cmoknął okiem i mrugnął językiem: wtedy o tym koniecznie napisz. W tym wypadku jednak oko i język zrobią za pożywkę dla sępów.

Niby coś się dzieje, ale niewiele. Nie przemawia też do mnie motyw z zachłannym piciem wody- kiedy człowiek jest naprawdę spragniony, to pierwsze łyki idą jakby połykał kamienie. Jednak czytało mi się nawet przyjemnie, w sumie nie wiem dlaczego.
Miłego poprawiania:)

Przede wszystkim literówki i interpunkcja. Dużo tego nie było, ale zawsze.
Moje sugestie:

Promienie słońca bez żadnej litości padały na spękaną ziemię, nie dając szansy na znalezienie nawet kawałka cienia. Ptaki, tak aktywne o poranku, teraz ucichły, chowając się między gałęziami drzew. Powietrze stało nad drogą drżąc tylko od czasu od czasu od gorąca.

Przegadany ten opis. I trochę nielogiczny dla mnie. Najpierw czytam o spękanej ziemi i totalnym braku cienia, więc widzę automatycznie pustynię, a tu nagle się okazuje, że jednak są drzewa, więc powinien być również cień. No, chyba że są to drzewa eukaliptusowe czy inne, które odwracają liście równolegle do słońca i faktycznie marny cień dają. Ale o tym w tekście nic nie ma, a przeciętny polski czytelnik czytając "drzewo" widzi klon, dąb, brzozę czy inne.
Poza tym dajesz nam chyba do zrozumienia, że twoja bohaterka jest totalną idiotką, bo każdy myślący człowiek, kiedy ma przed sobą nie wiadomo ile drogi i nie wiadomo, kiedy będzie mógł uzupełnić zapasy, to bierze najwięcej jak może, a nie liczy na łut szczęścia. Myślę, że nie o to chodziło.

na ginącą w oddali na horyzoncie drogę.

labo "w oddali" albo "na horyzoncie" wywal, bo to jeden pies.

. Jak postanowiła, tak zrobiła.

to zdanie jest zbędne.

Wzruszył ramionami. Niezbyt popularne imię po tej stronie gór. Skąd więc jesteś?
- Z Krainy Cieni a ty? Skąd pochodzisz i dokąd jedziesz?

błędny zapis dialogu, brak przecinka.

mrugnął do niej okiem

a czym innym mógłby jeszcze mrugnąć?

- Nie wiem. Przed siebie.
- Jak to - przed siebie? Jak taka piękna i samotna kobieta może sama podróżować po takich bezdrożach bez żadnego celu?
- Długa historia - Niluferl w obronnym geście podciągnęła nogi pod brodę - nie chcę do tego wracać. Moja przyjaciółka poleciła mi udać się do Mykaros, więc tam jadę.

aha, czyli nie wie, gdzie idzie, ale wie, że do Mykaros. I do tej pory szła, a nagle się okazuje, że jedzie. To się nazywa magia.

Ebru pisze:Powietrze stało nad drogą (przecinek) drżąc tylko od czasu od czasu od gorąca.

Ebru pisze:Woda skończyła się dobrą godzinę temu, a teraz w gardle miała pył podobny do tego pod stopami, a w skroniach czuła zbliżającą się falę migreny. Proszki na to paskudztwo oczywiście miała w plecaku, ale na nic one, skoro nie było wody do popicia.

Moja uwaga wynika z bycia nieszczęśnicą, którą co i rusz nękają migreny, więc piszę z własnego doświadczenia. Po pierwsze migrena (moja) dotyczy raczej jednej skroni, po drugie jeśli zacznie boleć, to ta kobitka połknie proszek, choćby go miała palcem wepchnąć do żołądka, zrobi wszystko, byle się tego bólu pozbyć.
Panna usnęła w lesie, w upale i obudziła się bez bólu? Podziwiam, ja bym umierała.
Ale to nie jest zarzut pod adresem opowieści, tylko takie sobie spostrzeżenie.

A po co ten kawaler się na nią rzucił, skoro nie miał zamiaru jej sprawić niespodziewanej przyjemności? Nie mógł po prostu potrząsnąć za ramię? Wystraszył dziewczynę atakiem, warczącym psem, a potem do niej mrugał? To może jednak było coś na rzeczy? Nie znamy cd, więc może się czepiam niepotrzebnie.
Sama nie wiem. Opowieść nieco nieuporządkowana, wielki misz-masz. Ale z potencjałem.

Dzięki za uwagi. Idę sprzątać bałagan.
Moje migreny jak powyżej i sen pomaga. No i to kawałek wyrwany z większej całości. Wiele się podziało przed i wiele po.

Żółty pył unosił się przy każdym kroku Nilufer, która zmęczona, obolała, a przede wszystkim niesamowicie spragniona wlokła się tą drogą już dobrych parę godzin.

od dobrych paru/kilku godzin

Woda skończyła się dobrą godzinę temu,

powtórzenie - wprowadzasz określenie czasowe w ten sam sposób.

Woda skończyła się dobrą godzinę temu, a teraz w gardle miała pył podobny do tego pod stopami, a w skroniach czuła zbliżającą się falę migreny. Proszki na to paskudztwo oczywiście miała w plecaku, ale na nic one, skoro nie było wody do popicia.

Bardzo proste zdanie, a i tak nie podołałaś, czyniąc powtórzenia i ujmując plastyki, czyli odczucia względem bohaterki. Kilka drobnych zmian.
Resztki wody wypiła jakiś czas temu, a teraz w gardle czuła pył podobny do tego pod stopami, zaś w skroniach zaczynał pulsować źle zwiastujący ból. Proszki na migrenę posiadała w plecaku, lecz na co one, skoro nie ma czym popić?

- No i na co do cholery człowiekowi znajomość leczenia, gdy sobie sam poradzić nie potrafi.

Przecinki. Wtrącenia wydzielamy przecinkami (no, cholera, kurwa...)
- No, i na co, do cholery, człowiekowi znajomość leczenia, gdy sobie sam poradzić nie potrafi.

Obudziło ją szczekanie psa. Niezbyt jeszcze przytomna, zerwała się na równe nogi, ale wkrótce znowu znalazła się na ziemi, przygnieciona ciężkim ciałem pachnącym potem, końmi i tytoniem. [...]. Osobnik usiadł i gwizdnął cicho. Na to wezwanie z mroku wychynął największy pies, jakiego Nilufer w życiu widziała. Sięgał facetowi do uda, pokryty białą sierścią, przypominał bardziej śnieżnego wilka niż psa. Psisko spojrzało na nią i z głębi gardła rozległ się warkot a sierść najeżyła się. Mężczyzna uspokajająco położył mu dłoń na karku, na co pies zaskomlał, oblizał się i położył, nie spuszczając jednak wzroku z dziewczyny, gotowy w każdej chwili do ataku, gdy wykona choćby najmniejszy ruch.

Psisko jest już inne, ale wciąż widać brak pomysłu na nazwanie: bestii, bydlę (bo duży), zwierzę itd.
Poza tym: zaskamlał

- A cóż to panna robi na takim pustkowi? - spytał się z ciekawością.

zapytał Zresztą, ciekawość wynika z dialogu. Jeśli ta ciekawość jest bardziej wyjątkowa ponad to, co wynika z zapisu, dodaj tę informację. Jeśli nie, pomiń.

Pogrzebał chwilę w kulbakach i wyciągnął w stronę Nilufer oprawioną w tłoczoną skórę i złoto butlę.

Szyk zdania:
Pogrzebał chwilę w kulbakach i wyciągnął w stronę Nilufer butlę oprawioną w tłoczoną skórę i złoto.

- Hej, spokojnie, nie tak szybko! - zawołał i wyrwał krztuszącej się Nilufer butlę, jednocześnie grzmocąc ją solidnie po plecach - widać żeś spragniona, ale pij spokojnie.

Grrr. Widzisz, co robisz?
Widać, że zawołał. Po co to dodatkowo pisać? Po prostu usuwasz tę informację wynikającą z sposobu wypowiedzi bohatera.

Jesteś niechlujna, więc za to należą się baty. Po dziesięć za każdy błąd. Się nauczysz, a co! Tekst logiczny, z kilkoma smaczkami, które można wyłowić i zastanowić się nad ich konstrukcją - jak chociażby proces myślowy bohaterki, dokonany przez narratora na podstawie butli, a związany z kradzieżą. Widać, potrafisz skupić się na otoczeniu i ukazać istotne elementy, czego nie mogę powiedzieć o dialogach, gdyż przez nachalność w dawkowaniu informacji, powtarzasz się. Gdyby ten fragment oczyścić z pewnych niedociągnięć, poziom jest dobry. Podobało mnie się, ale (!), musisz czytać, co pokazujesz, bo są tu dziwne błędy i niedociągnięcia.

Baty przyjmuję i dziękuję za cenne uwagi.
1) powtórzenia
2) dialogi

Kurcze... Ciekawy akcencik, gdyby nie to, że brutalnie zamordowany błędami. Przejrzałam potknięcia wymienione przez przedmówców i na upartego jeszcze coś by się znalazło, tylko to już zabawa w dobijanie, która mijałaby się z celem.
Od strony technicznej właściwie wszystko zostało powiedziane.

Zarys fabuły spodobał mi się, chętnie poczytałabym dalej.
Jedyne co mi zazgrzytało to to automatyczne założenie, że jak facet miał drogą flaszkę, to nie zamierzał dziewczyny skrzywdzić. To nawet nie zabrzmiało naiwnie, tylko tak po prostu: "Muszę wytłumaczyć, czemu ona z nim będzie dalej gadać. O, niech będzie tu."

Pisz przede wszystkim uważniej. A przynajmniej starannie poprawiaj. Bo przekazujesz świat całkiem ładnie, tylko brak poprawności i niekiedy zbytnie przegadywanie psują obraz.

Pozdrawiam,
Ada

Dziękuję. Mam świadomość, że błędy robię, tylko nawet z tą świadomością, gdy wpatruję się jak sroka w gnat w tekst, nadal tych błędów nie zauważam (vide: następny tekst umieszczony przeze mnie na forum). Jakieś dyscoś tam chyba w sobie odkryłam. Nie wiem na razie tylko jak z tym zawalczyć. Bo setne poprawianie tekstu - drukowanego lub na monitorze, odkładanie go na jakiś czas słabo pomaga.