Wyświetl posty nie starsze niż
Sortuj wg

Konkurs "Miniatoricum" 2009 (I)

1 autor: Martinius
Zasłużony
Zasłużony
Rozmowy i pytania dotyczące konkursu .

"Miniatoricum" 2009 (I)
„Daleko, tam w słońcu, są moje największe pragnienia. Być może nie sięgnę ich, ale mogę patrzeć w górę by dostrzec ich piękno, wierzyć w nie i próbować podążyć tam, gdzie mogą prowadzić” - Louisa May Alcott

   Ujrzał krępego mężczyznę o pulchnej twarzy i dużym kręconym wąsie. W ręku trzymał zmiętą kartkę.
   — Pan to wywiesił? – zapytał zachrypniętym głosem, machając ręką.
Julian sięgnął po zwitek i uniósł wzrok na poczerwieniałego przybysza.
   — Tak. To moje ogłoszenie.
Nieuprzejmy gość pokraśniał jeszcze bardziej. Wypointował palcem na dozorcę.
   — Facet, zapamiętaj sobie jedno. Nikt na dzielnicy nie miał, nie ma i nie będzie mieć białego psa.

2 autor: Thana
Weryfikator
Weryfikator
Fajny konkurs! Postaram się coś napisać! Gratuluję pomysłodawcom!

Pozdrawiam
Oczywiście nieunikniona metafora, węgorz lub gwiazda, oczywiście czepianie się obrazu, oczywiście fikcja ergo spokój bibliotek i foteli; cóż chcesz, inaczej nie można zostać maharadżą Dżajpur, ławicą węgorzy, człowiekiem wznoszącym twarz ku przepastnej rudowłosej nocy.
Julio Cortázar: Proza z obserwatorium

Ryju malowany spróbuj nazwać nienazwane - Lech Janerka

5 autor: Milly
Pisarz osiedlowy
Ja jestem w trakcie pisania. Akurat tak się złożyło, że na pomysł wpadłam tuż przed ogłoszeniem konkursu, pomyślałam więc, że to nieprzypadkowy zbieg okoliczności ;) Obawiam się jednak, że przy mojej skłonności do wodolejstwa, z tego krótkiego utworku zrobi się więcej, niż 6 tys. znaków. Ech, trzeba ćwiczyć ścisłość i precyzję!
Miłości jestem posłuszna i szczęściu się nie opieram!
I czuję twoją pieszczotę i coraz bardziej zanikam,
I czuję twe pocałunki i coraz bardziej umieram.

Rok nieistnienia B. Leśmian

6 autor: Namrasit
Dusza pisarza
Lol to może i ja spróbuje. Zawsze to nowe doświadczenie, a czasu jest dużo. Coś tam zawsze wymyślić można :)
Uśmiechając się do deszczu mniej się moknie

8 autor: Martinius
Zasłużony
Zasłużony
Faux pisze:Są ograniczenia co do ilości wysyłanych prac dla jednego usera?
Jak coś nie jest zabronione, to jest dozwolone :)
shelion pisze:6k znaków? Toż to miniatureczka jest a nie miniatura
Konkurs ma kilka celów: umożliwienie doskonalenia warsztatu, promowanie autora, doskonalenie zwięzłości

Każdy ma szanse - a nagrody nie są niczego sobie - poza tym, wygrane prace na zawsze zapiszą się w annałach portalu :) (no, i jest się czym pochwalić!)
„Daleko, tam w słońcu, są moje największe pragnienia. Być może nie sięgnę ich, ale mogę patrzeć w górę by dostrzec ich piękno, wierzyć w nie i próbować podążyć tam, gdzie mogą prowadzić” - Louisa May Alcott

   Ujrzał krępego mężczyznę o pulchnej twarzy i dużym kręconym wąsie. W ręku trzymał zmiętą kartkę.
   — Pan to wywiesił? – zapytał zachrypniętym głosem, machając ręką.
Julian sięgnął po zwitek i uniósł wzrok na poczerwieniałego przybysza.
   — Tak. To moje ogłoszenie.
Nieuprzejmy gość pokraśniał jeszcze bardziej. Wypointował palcem na dozorcę.
   — Facet, zapamiętaj sobie jedno. Nikt na dzielnicy nie miał, nie ma i nie będzie mieć białego psa.

10 autor: Martinius
Zasłużony
Zasłużony
Przyznam, że jak na razie prace dopisują :)
„Daleko, tam w słońcu, są moje największe pragnienia. Być może nie sięgnę ich, ale mogę patrzeć w górę by dostrzec ich piękno, wierzyć w nie i próbować podążyć tam, gdzie mogą prowadzić” - Louisa May Alcott

   Ujrzał krępego mężczyznę o pulchnej twarzy i dużym kręconym wąsie. W ręku trzymał zmiętą kartkę.
   — Pan to wywiesił? – zapytał zachrypniętym głosem, machając ręką.
Julian sięgnął po zwitek i uniósł wzrok na poczerwieniałego przybysza.
   — Tak. To moje ogłoszenie.
Nieuprzejmy gość pokraśniał jeszcze bardziej. Wypointował palcem na dozorcę.
   — Facet, zapamiętaj sobie jedno. Nikt na dzielnicy nie miał, nie ma i nie będzie mieć białego psa.

12 autor: Martinius
Zasłużony
Zasłużony
Dowolny.
„Daleko, tam w słońcu, są moje największe pragnienia. Być może nie sięgnę ich, ale mogę patrzeć w górę by dostrzec ich piękno, wierzyć w nie i próbować podążyć tam, gdzie mogą prowadzić” - Louisa May Alcott

   Ujrzał krępego mężczyznę o pulchnej twarzy i dużym kręconym wąsie. W ręku trzymał zmiętą kartkę.
   — Pan to wywiesił? – zapytał zachrypniętym głosem, machając ręką.
Julian sięgnął po zwitek i uniósł wzrok na poczerwieniałego przybysza.
   — Tak. To moje ogłoszenie.
Nieuprzejmy gość pokraśniał jeszcze bardziej. Wypointował palcem na dozorcę.
   — Facet, zapamiętaj sobie jedno. Nikt na dzielnicy nie miał, nie ma i nie będzie mieć białego psa.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Konkursy literacko-poetyckie”