Wiersz o sakramencie spowiedzi inspirowany spowiedzią, którą wczoraj przebyłem

„Spowiedź”

Powiem Ci chętnie co mi leży na sumieniu,
i to tak nie będzie, że zaplotę trzy po trzy,
lecz prawdę szczerą Ci wyznam,
bo masz zaufanie ode mnie.

Ludzie to do siebie mają,
że o występkach mawiać lubią,
lecz o cudzych, ni o swoich,
i u mnie też to czasem występuje,
ale kiedy konfesjonał ujrzę,
tak jakoś gadać mi się zachciewa,
nie z księdzem, ale z Bogiem,
choć przyziemnie to ksiądz słucha.

boże widzisz a nie grzmisz.

Hmm... jesteśmy za krytyką, a nie chamskimi docinkami, tak?

Oboje użytkowników przywołuję do porządku, inaczej zablokuję temat. Anit-proszę wypowiadać opinie na temat wiersza, jeśli podejmujesz się komentarza, Bonsai-proszę nie doszukiwać się chamstwa w zwykłym przycinku i nie obrażać użytkowników forum. Netykieta raz.
Gra

Jak do wiersza to może ja na spokojnie. Na początek. Wiersz biały posiada w założeniu nieregularną budowę na jednym z możliwych pól. Poza tym - rymy. Jeśli już muszą tam być to albo przenieść wiersz gdzie indziej albo zmienić coś w układzie wersów )choć ja bym ogólnie przemaglował go jeszcze raz, bo zbyt ambitne, nie ukrywajmy, to nie jest.

Pozdrawiam i zachęcam do pracy