Bardzo mi zależy na waszych komentarzach, bo to spory zwrot w mojej poezji. Skończyłem z depresyjnymi wierszami, jakie robiłem do tej pory i zaczynam pisać o tym, co teraz mi w głowie hula. zapraszam do czytania:

Święta! Święta!!!
Wszystkie niegdyś szare ściany
Budynków krzyczą dziś Twe imię!
Święta! Święta!!!
Zrodzony z czerni Cudzie,
Który wszedł po mnie do piekła!
Święta! Święta!!!
Pozwoliłaś mi przebić ten
Dzielący nas gruby mur!
Święta! Święta!!!
Bóg musi być dumny wiedząc,
Jak przepiękne dzieło stworzył!
Święta! Święta!!!
Dzięki Tobie cała ta wojna
Zdaje się być sztucznym filmem!
Święta! Święta!!!
Gdy jesteś obok mnie wiem, że
Zbawienie nadeszło już dziś!

...ale, Święta! Czemu nosisz tarczę na plecach?

bardzo fajny zabieg przeniesienia wołacza. Cały wiersz myślałam, że masz na myśli święta jako dni i nawet chciałam zwrócić uwagę, że lepiej będzie w liczbie pojedynczej, bo sugerujesz wielkanoc albo boże narodzenie. Dopiero w ostatniej chwili wyjaśniasz.
Dla mnie wiersz O WIELE lepszy niż poprzednie. Nie jest nachalny, jest bardzo osobisty i zróżnicowany. Niesie konkretny przekaz i pokazuje, że podobieństwa są ważniejsze niż różnice. Między ludźmi, którzy się rozumieją i chyba (?) chcą ze sobą być.

Skoro zależy, to i ja skomentuję

Moim zdaniem ten utwór JEST o niebo lepszy od poprzednich. Przede wszystkim dlatego, że nie opływa tak w patos.

Co prawda, mnie ten wołacz denerwował (ale to moje osobiste odczucie - nie przepadam za apostrofą), ale:

Święta! Święta!!!
Wszystkie niegdyś szare ściany
Budynków krzyczą dziś Twe imię!
Święta! Święta!!!

uważam za szczególnie udane. To i puentę.

Za Grą powtórzę, że podobał mi się osobisty wydźwięk - który jednak nie nabiera zbyt dramatycznego (jak we wcześniejszych utworach) wymiaru.

Tak trzymaj, Marik!

tak, tak mnie wołacz też denerwował i cały czas myślałam co by tu z nim uczynić, dopóki nie dobrnęłam do ostatniego wersu, kiedy "się" był wyjaśnił on :-) i zrozumienie spowodowało akceptację :-D Jak to w życiu bywa.

dziękuję bardzo. Cieszę się, że moja nowa droga okazuje się być też lepszą w oczach czytelników. dziękuję.

Ojojojoj.

Pierwsze co mi się rzuca w oczy to wykrzykniki i powtórzenia. Przez chwilę mi się wydawało że to zapis okrzyków św. Mikołaja na speedzie...

Wszystkie niegdyś szare ściany
Budynków krzyczą dziś Twe imię!

Archaizmy. Wiersz ma być stylizowany archaicznie, ma to dodać patosu? Niepotrzebnie, to i tak już taki wulkan i kocioł emocji; niepotrzebne dolewasz oliwy do ognia. Motyw zbawienia, boga, piekieł i wojen to kolejne (+20) do wzniosłości, uważaj na to

Pozwoliłaś mi przebić ten
Dzielący nas gruby mur!

Zdanie bardzo zgrzyta, moim zdaniem do poprawy.

Czuć bunt w tym wierszu. Jest on jednak a) patetyczny b) Masa powtórzeń c) Nie zmusza do zastanowienia d) Jest emocjonalnie przeładowany.
Ja wiem że czasem jest ciężko jak buzują w tobie emocje wyrazić to nie wzniośle. Moje pierwsze wiersze też takie były. Ale jeśli chcesz żeby to co piszesz było naprawdę dobre, musisz się nauczyć opakować to w odpowiedni sposób, tak by nabrało kunsztu.
Przede wszystkim czytaj wiersze współczesnych poetów - i nie tylko. Wiele się z nich o poezji z pewnością nauczysz. Jeśli to nie twój debiut tutaj, tym bardziej powinieneś się przyłożyć - to w końcu już internetowa publikacja

dzieki wielkie.
patos raczej wynika z mojego charakteru. po prostu taki jestem i w każdym wierszu prawie on jest i nawet go lubię, ale dziękuję za krytykę. na pewno pomoże

Patos niestety nie dodaje utworowi walorów literackich. Granica w której kończy się odpowiednia doza, a zaczyna przesada, jest bardzo cienka - tutaj niestety mocno ją przekroczyłeś.

Polecam zajrzeć do poradnika w moim podpisie, powinien sporo podpowiedzieć

Odwołam się do komentarza poprzedniczki.
Polecany artykuł obfituje w błędy językowe, słowotwórcze, gramatyczne i inne. Nie uznawałabym więc jego autora za znawcę, eksperta, czy autorytet w dziedzinie sztuki słowa, jaką jest bez wątpienia poezja. Pozwolę sobie zacytować jeden godny uwagi fragment, który wzięłabym sobie do serca

"Proszę potraktować te przemyślenia jedynie jako kawałek tekstu teoretycznoliterackiego, nie zaś jako wyrocznię. Każda wypowiedź poetycka jest indywidualna i przez to cenna."

Wiersz Marika jest wyraźną progresją twórczą w stosunku do poprzednich prób. Nie jest jeszcze bardzo dobry, ale uwidacznia przyrost wiedzy i samokrytycyzmu.

Marik mi się podoba. Koniec jest zaskakujący i dopiero po rozkmince Gry udało mi się go ogarnąć, tak więc duży plus. Patosu jest sporo, ale widzę tutaj miejsce dla niego, bo patos ten jest niby religijny (a religia z patosem często chadza pod rękę). W porównaniu z poprzednimi rzeczywiście widać progres.

gratuluję

Odwołam się do komentarza poprzedniczki.

Poprzednika

Polecany artykuł obfituje w błędy językowe, słowotwórcze, gramatyczne i inne. Nie uznawałabym więc jego autora za znawcę, eksperta, czy autorytet w dziedzinie sztuki słowa, jaką jest bez wątpienia poezja. Pozwolę sobie zacytować jeden godny uwagi fragment, który wzięłabym sobie do serca

Myślę, że liczy się przede wszystkim wartość merytoryczna, a nie literacka tego artykułu. Przykład - Pan Pilipiuk w swoich postach na forum też robi błędy i literówki - czy przez to jego wypowiedzi tracą na wartości/przestaje być uważany za fachowca? Moim zdaniem nie. Oczywiście można dyskutować nad różnicą pomiędzy postem a artykułem w internecie, ale zasadniczo wiadomo o chyba o co mi chodzi
To że ktoś nie zgadza się ze wskazówkami autora, nie czyni tekstu bezwartościowym.

Niestety nie miałem jeszcze okazji czytać poprzednich wierszy Marika. Byłem na innym portalu, gdzie dużo bardziej śrubowano poziom poezji, mam więc porównanie, troszkę doświadczenia i na tej podstawie wyrażam opinię

Osobiście uważam że brakuje tu konkretnych, profesjonalnych komentarzy... Moje takie na razie z pewnością nie są, wiem także że poezja jest delikatną materią... Ale naprawdę, można Subiektywne wyrażenie odczuć nie wystarczy moim zdaniem, trzeba to rozpatrywać w takim samym stopniu dokładności jak prozę, a może nawet bardziej.

poprzednika przepraszam za zmianę płci i odniosę się jedynie do kwestii post a publikacja. To, co w poście jest normalne (błędy, literówki, emocje, pośpiech), w artykule opublikowanym jest niewybaczalne. Resztę ewentualnych uwag proszę NA TEMAT wiersza lub założenie nowego tematu w hyde parku poetyckim.
Pozdrawiam
Gra