Zbyt wiele widziała, by stać ją było jeszcze na łzy.
Kiedy z niej schodził, nienawidziła siebie. To była słabość, z którą nie potrafiła sobie poradzić. Nikt tak jak on, nie deptał jej uczuć, nikt też tak jej nie znał.
Pokłóciła się z debilem i wściekła wybiegła z domu. Chodziła po plaży. Morze było spokojne, tylko w niej ocean gniewu. Miała dość skurwiela. Układała w głowie, że wróci, spakuje go i niech spieprza.
Od lat małżeństwem byli jedynie na papierze. Dzisiaj ją dobił. Nie ma firmy, nie ma kasy, znowu trzeba zaczynać od nowa. Przegrał jebany dziad wszystko, a tyle razy zapewniał, że już z tym skończył.
Usiadła na mokrym piasku, zimno pobudzało szare komórki. Wiedziała, że tym razem nie może się ugiąć. Zresztą nie ma już co ukrywać, jutro o ich bankructwie będą szeptały wszystkie spojrzenia zza firanek. Najbardziej się bała poklepywania po plecach, oznak pocieszenia i zrozumienia, zbyt dobrze zdawała sobie sprawę, że gdzie kończą się pieniądze, znikają ludzie.
Z zamyślenia wyrwało ją mocne szarpnięcie za włosy. Nie zdążyła zobaczyć sprawcy, a już leżała na brzuchu. Ktoś bezceremonialnie ściągał jej spodnie. Wyrywała się, zaczęła krzyczeć dopóki nie przydusił głowy w piasek. Zerwał majtki i już w niej był. Na początku wbijał się jak oszalały, później zwolnił. Zaczął dotykać niczym czuły kochanek. Gdy pojawiła się przyjemność, usłyszała śmiech. Przewrócił ją na plecy. Zobaczyła niewiarygodnie przystojnego faceta. Zobaczyła Roberta.
— Witaj, skarbie.
Aksamitna barwa głosu, ręce dosłownie wszędzie i ogień w niej. Zamknęła oczy…
Po wszystkim pomógł jej wstać, nie była w stanie utrzymać się na nogach. Przytulił i pocałował.
— Widziałem jak chodzisz w kółko i się wściekasz, jak miota tobą gniew. Patrzyłem i uznałem, że muszę ci pomóc. Pamiętasz, kiedyś to zaczęliśmy, ale nie dane nam było skończyć…
Ostatni rok studiów. Impreza w akademiku i jego szept, że jest najpiękniejsza. Tańczyli, kiedy przejechał ręką po kręgosłupie, myślała, że to trzęsienie ziemi. Wtedy też się śmiał, bo wpadła w panikę, że podłoga się ugina. A później mieli iść do niej... i telefon z domu, że ojciec umiera.
Szukał jej, ale ona nie istniała już dla świata. Śmierć ojca, samobójstwo matki i długi, które dwukrotnie przewyższały wartość majątku.
Po wyjściu z psychiatryka ułożyła plan, nie było w nim miejsca na sentyment.
Po wyjściu z psychiatryka ułożyła plan, nie było w nim miejsca na sentyment.
Dzisiaj znowu nie miała nic, runął domek z ostatniego rozdania. Tylko Robert stał przy niej i patrzył jakby naprawdę wierzył w miłość.
— Twój mąż winien mi dużą kasę. Zrzekł się ciebie, podpisaliśmy umowę.
Added in 16 minutes 13 seconds:Nie mogłam znaleźć oznaczenia dla +18
kontrast zauważyłam, ale całość wydała mi się dość odtwórcza i sprana, natomiast szepczące spojrzenia zaskoczyły pozytywnie.