Latest post of the previous page:

katamorion pisze: Nie jest to tylko moje "widzimisię". Nadmiar przymiotników i przysłówków osłabia tekst. Pisze o tym King, pisze o tym każdy autor podręcznika kreatywnego pisania.

Droga Katamorion, nie zgadzam się z twoim zdaniem. Wybór, ile przymiotników należy użyć, to decyzja tylko i wyłącznie autora, bo określana jedynie przez gust, ewentualnie wizję twórcy co do ostatecznego kształtu tekstu; a czytelnikowi może się to spodobać lub nie; pisarz powinien się wówczas liczyć tylko z tym, że ktoś może odłożyć książkę na półkę w księgarni, nie kupując jej. Argumentu z autorytetu nie przyjmuję, bo byłby to początek wzajemnego obrzucania się przykładami pisarzy, co Smoke już zaczął bodaj Prusem.

niewieski pisze: Droga Katamorion, nie zgadzam się z twoim zdaniem.

Pozostańmy przy swoich opiniach. Zacytowany klasyk serwuje przymiotniki wtedy, gdy ma to ewidentne znaczenie dla określanego rzeczownika - np. "nowy papież" a nie na przykład "rumiany papież". Wydaje mi się, że ... no ale cóż, pozostańmy przy swoich opiniach.

Niewieski, kiedy ja Prusa zacytowałem nie w intencji przerzucania się autorytetami, bo to nie ma sensu, ale by przy okazji dyskusji o przymiotnikach wbić szpilę tym, którzy bardziej wierzą podręcznikom niż klasykom, a że Lalka idealnie wpasowała się w tę kwestię, to żal było nie skorzystać. Nie zamierzam przecież bronić textu sprzed roku o którym praktycznie zapomniałem i który sam musiałem sobie przypomnieć, chodzi jednak o pełzające po forum takie właśnie pokątne rady, po zastosowaniu których texty wyglądają jak po szemranym botoksie. Z drugiej strony nie zamierzam też nikogo nawracać, bo nie mam w tym absolutnie żadnego interesu, a sama dyskusja wychodzi w sumie przypadkiem - i bardzo dobrze, o to przecież na forum chodzi.
Katamorion, specjalnie dla Ciebie bonus track na dole

kamienna pisze: Jego kieckę (bo babsztyl to rodzaj męski).

zgadza się, mój błąd, ale pani/Pani to już kwestia otwarta

Skylord pisze: zwrot "rusz te zwłoki", tak jakoś mnie zmylił,

zmylił wszystkich, nawet elfy

gebilis pisze: Nie znasz starej zasady? Nie ważne czy mówią dobrze czy źle - byle nazwiska nie przekręcali.

prawda

bonus track, live: W początkach roku 1878, kiedy świat geopolityki zajmował się pokojem z San Stefano, konklawe, albo szansami wojny w Europie, kupcy z Warszawy tudzież inteligencja części okolicy Krakowskiego Przedmieścia niemniej interesowała się przyszłością sklepu z galanterią pod firmą J. Mincel, S. Wokulski. Renoma jadłodajni sprawiała, że wieczorami na przekąski zbierali się

Także uważam, że ograniczenie przysłówków i przymiotników w tekście nie podnosi jego jakości. Tylko ja jako przykładem posłużyłabym się nie klasykiem a tekstami Gorgiasza - gdzie widać cały urok tych części mowy w jego opkach w plastyczności i kolorycie.

Przymiotników trzeba umieć używać i postulat ich ograniczenia (gdy nie jest się doświadczonym pisarzem) jest jak najbardziej na miejscu, co widać na podanych przykładach

Janson, o takim ograniczeniu mówisz?:
"Arthur Tugga Dunning czołgał się ku mnie, w kierunku kuchni. W chwili kiedy Harry wypalił z wiatrówki - pa-pafff! - Dunning uderzył młotem. Twarz Tuggi zmieniła się w krwawą miazgę. Kawałki kości i pęki włosów wzleciały wysoko w powietrze; kropelki krwi bryznęły na sufit. Ellen i pani Dunning wrzeszczały i wrzeszczały.

Złapałem równowagę i strzeliłem trzeci raz. Ta kula oderwała Dunningowi policzek aż do ucha, ale go nie powstrzymała. To nie człowiek, pomyślałem wtedy i to samo myślę teraz. W jego ociekających oczach i zgrzytających zębami ustach - zdawał się przeżuwać powietrze, zamiast nim oddychać - widziałem tylko coś w rodzaju bełkotliwej pustki."

gebilis, niekoniecznie o takim
Chodzi mi o to, że jeśli na samym początku tekstu dowiadujemy się, że miejsce i osoby są "najpodlejsze, gburowate, powolne, obleśne, pokątne, niewyobrażalnie syfiaste, lepkie, słabe, przeciążone i przygnębiające" To tego jest dla mnie za dużo. Opis, zamiast przekazywać treść, ocieka wieloma dość podobnymi określeniami.

Rany, jednak nie wytrzymam. Jak widzę takie wpisy, to przeokropnie mnie korci, żeby zacytować Joannę Bator. To idzie mniej więcej tak (cytuję z pamięci, więc nie wykluczam własnych ozdobników):
"Biedni są ci, którzy sądzą, że literatem można się stać przy pomocy kursów kreatywnego pisania. Nie rozumieją, że prawdziwe pisanie od czegoś się zaczyna: ot, choćby od nocnej wizyty niepokojącej damy w króliczym futrze".

oj tam, Leszku, jak nie kijem to pałką i jak odkleją się od poradników, to przykleją się do... Prusa, który pisał:
na 100 wyrazów powinno być około 35 rzeczowników, około 15 słów, około 10 przymiotników i około (niestety!) 40 wyrazów beztreściwych, tj. zaimków i części mowy nieodmiennych.
przy czym "słowo" oznaczało w XIXw czasownik

mamy tu więc normalizację niespotykaną chyba w jakimkolwiek poradniku, ale teraz już całkiem poważnie:
ludzie!! poradniki pisania są przydatne na samym początku pisania i przez sam początek rozumiem tu max pierwsze dziesięć opowiadań, a nie pierwsze trzysta. bo w pierwszym opowiadaniu zazwyczaj pisze się w stylu: Ekoms był wspaniałym wojownikiem. Był silny, mężny, odważny, przystojny, bogaty, dobry oraz hojny. Był też wyśmienitym i znakomitym kochankiem... itp itd
no i wtedy właśnie - i tylko wtedy - ma sens poradnikowa rada o przymiotnikach, bo sorry, ale jeśli ktoś po kilku latach pisania dalej zajmuje się kwestiami typu przymiotniki, to tak jakby po kilku latach jeżdżenia nadal nie potrafił spamiętać kombinacji: sprzęgło-bieg-sprzęgło.
i nie mówię tu tego do nikogo konkretnie, bo raz że temat jest z moim textem, dwa: że naprawdę cudze pisanie nie obchodzi mnie na tyle, bym miał kogoś do czegoś przekonywać w jakiś inwazyjny sposób, naprawdę

podsumowywując: patrzajta raczej na to jak pisarze piszą, a nie na to, co piszą o pisaniu

Leszku, to jest dyskusja o tekście, a nie o tym, czy poradniki pisania zawierają prawdy objawione.

Jeśli ktoś dodaje komentarz poparty literaturą, który w tym przypadku jest słuszny, to znaczy, że w tym przypadku jest słuszny.

Jason pisze: Jeśli ktoś dodaje komentarz poparty literaturą, który w tym przypadku jest słuszny, to znaczy, że w tym przypadku jest słuszny.

Aha.
Uspokoiłeś mnie. Takoż słusznością, jak i podpierającą go literaturą.
Z zaproszenia do pyskówki nie skorzystam.

Leszek Pipka pisze: Aha.
Uspokoiłeś mnie. Takoż słusznością, jak i podpierającą go literaturą.
Z zaproszenia do pyskówki nie skorzystam.

Mnie pyskusje nie interesują, ale lubię konkrety.
Pojawiły się zarzuty do początku tekstu, że dużo tam nic nie wnoszących przymiotników.

Odpowiedzią na to było coś w stylu:
a) poradniki pisania są do niczego
b) Prus używał przymiotników
c) pisarzowi potrzebna jest nocna wizyta damy w futrze

Z tymi rzeczami mogę się w zasadzie zgodzić, zwłaszcza z ostatnią ale to dalej nic nam nie mówi o dyskutowanym tekście.

Ja ze swej strony mogę oznajmić, iż widziałam nocną porą damę w futrze, na dodatek używającą zamiast toalety osłony z krzaka, zapomniawszy, że z drugiej strony znajdują się okna poczekalni. Nie wiem, czy to akurat to uczyni mnie pisarką. (Siedziałam w poczekalni, na szczęście dla owej damy, miała osłonę z połów swego futra). Śmiem twierdzić, że bardziej przyczyni się ku temu praktyka, czytanie oraz tak tepione przez wielu kursy oraz podręczniki.