szopen pisze: MoRiA pisze: Cześć.
A mi się wydaje, że nie masz fabuły..
To nie do końca prawda. Nie mam dokładnego konspektu i planu wydarzeń, ale też nigdy go nie miałem, a trochę opowiadań już jednak mam na koncie.
Do tej pory zawsze miałem bohatera+świat+ogólny pomysł, wrzucałem bohatera i zaczynałem pisać... i fabuła tworzyła się sama. Teraz mam świat, wymyśliłem zarys, zaczynałem pisać... i nic.
Dla mnie to brzmi właśnie jak "nie mam fabuły". Rozumiem Twój sposób działania, czasami robię tak samo (rzadko, bo efekty nie są tak dobre, jak w przypadku przemyślanej fabuły), ale Ty obecnie jej nie masz.
Nie piszę o planie i konspekcie. I o czymkolwiek tam jeszcze chcesz. Ja większość zasadniczej fabuły trzymam w głowie i u mnie to działa. Zaś u Ciebie tego chyba nie ma w żadnej postaci.
Wydaje mi się, że wymuszasz na sobie chęć SZYBKIEGO napisania fabuły, aby świat się nie marnował. Nie rób tego.
1. Myśl nad fabułą. Kombinuj jak do tej pory. To się przyda (gdy zaistnieje jakiś trzon fabuły, to Twoje pomysły mogą posłużyć jako wątki poboczne).
2. Rób cokolwiek z fabułą, ale nie zakładaj, że to ostateczna wersja. Gdy uznasz, że nie jesteś zadowolony, to stwórz nową fabułę.
3. Daj sobie czas. Wiesz dobrze, że inaczej się myśli o różnych porach dnia, na różnych etapach wyspania/niewyspania, pod wpływem różnych doświadczeń i emocji. Wytrzymaj i zbieraj doświadczenia z różnych chwil życia. A może się okazać, że za półtora tygodnia wymyślisz coś takiego, że kupię Twój komputeropis.
4. Mi czasami pomaga takie "coś", gdy nie wiem, jak w prosty sposób pchnąć fabułę (a nie chcę sięgać do motywu "spotykacie się w karczmie"): oglądam którąś animację z serii "Final Fantasy". Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że fabuła tam jest jak disco-polo: zdumiewająco prosta, ale po chwili czujesz, że "trybi" idealnie. Minimum finezji, ale działa. Po kilku dniach dochodzisz do wniosku, że chyba większość wydarzeń, które da się zrozumieć i opowiedzieć, nie bazuje na bliskim zera prawdopodobieństwie i osiemdziesięciu zbiegach okoliczności. Te dobre opowieści są dobre między innymi przez to, że nie są detektywistyczne, a po prostu ciekawe ze względu na jakość wydarzenia i jakość bohaterów.
4. Wiem, że wiele osób się z tym nie zgodzi, na szczęście nie muszę czytać potem ich wypocin: uznajesz, że jeśli coś jest słabe, jeśli miałoby bazować na chodzeniu i mówieniu, to jest to słabe. I bardzo dobrze, że to robisz. To jest słabe. Nawet jeśli ktoś uważa inaczej, to jest to słabe. Nawet jeśli ludzie kupują takie rzeczy, to to nadal jest słabe. Masz rację, że nie należy zniechęcać czytelnika do swojego dzieła i świata marnymi pomysłami.
Dlatego szukaj.
@olla, Twoja uwaga oczywiście celna, przemyślana i cokolwiek wnosząca. Pewnie byłaby jeszcze lepsza, gdyby choć lekko opierała się na próbie zrozumienia zagadnienia. No ale post nabity = cel osiągnięty.
Zamiast polemizować ze mną, to wnieś coś wartościowego do wymiany poglądów albo poczekaj na komentarz osoby zakładającej wątek. Bo bez tego może się okazać (jak tutaj), że popisówka Ci nie wyszła.
