Marcin Dolecki pisze:Językowa poprawność tekstu jest wstępnym i koniecznym warunkiem

Otóż to ciekawe, bo podpierając się np Pamukiem, stwierdzić można, że styl (czyli święty graal wszystkich początkujacych pisarzy) jest odstępstwem od normy. Można to nazwać nawet błędem. W sumie rozpoznawalny styl pisarski pozastaje na krawędzi pomiędzy poprawnością a inwencją i jedynie wyczucie językowe może podpowiedzieć czy odbiorca to (jeszcze) przełknie. A wyczucie językowe redaktora i pisarza może być skrajnie różne... Ba nawet pierwszego i drugiego redaktora

Pisałem o błędach wynikających ze słabej znajomości języka. Czym innym są świadomie stosowane środki artystyczne

...a czym innym jeszcze jest tłumaczenie swej nieporadności językowej faktem, iż "takie się stosuje środki artystyczne", a jest to najczęściej spotykane "uzasadnienie", stosowane przez autorów.

Od razu wyjaśniam, że na przykład błędne używanie związków frazeologicznych NIE JEST środkiem wyrazu artystycznego. Podobnie rzecz ma się z interpunkcją, następstwem czasów, składnią zdań wielokrotnie złożonych i fleksją. O ortografii nie wspominając nawet ;-)

MaciejŚlużyński, OT: Nuż w bżuhu się mi odezwał

Przypomniał mi się "gouvniage" Witkacego

[ Dodano: Wto 09 Gru, 2014 ]

MaciejŚlużyński pisze:...a czym innym jeszcze jest tłumaczenie swej nieporadności językowej faktem, iż "takie się stosuje środki artystyczne", a jest to najczęściej spotykane "uzasadnienie", stosowane przez autorów.

Właśnie

Albo taki Rozkład jazdy Karpowicza

Przy związkach frazeologicznych to nie jest takie oczywiste. Na ich modyfikacjach można oprzeć całkiem zgrabne poszerzenie znaczeń, o ile oczywiście się wie, się robi:)

[ Dodano: Wto 09 Gru, 2014 ]
I, skoro te reguły są takie jasne i oczywiste, że wiadomo, co jest błędem, a co nim nie jest, skąd tyle różnych opinii korektorów, ha, ja się pytam?

Stanisław Jerzy Lec rzekł był kiedyś, że "aby być sobą, trzeba być kimś".

Jeśli więc autor zamierza coś "pokombinować" z językiem, najpierw musi udowodnić, że z jego tradycyjną odmianą radzi sobie co najmniej dobrze. Inaczej po prostu nie będzie wiarygodny

Ja jak miałem sześć lat uznałem, że malować tak, jak Picasso - to nie jest nic trudnego. I malowałem, nawet - według mnie i ciotek - lepiej niźli Picasso :-)

Ale jak miałem dziewięć lat, to zobaczyłem "wcześniejsze" obrazy i zrozumiałem, że tenże malował w okresie kubistycznym i późniejszym tak a nie inaczej nie dlatego, że nie umiał, tylko właśnie dlatego, że umiał

MaciejŚlużyński, ja tu się staram podnieść dyskusję na poziom rozważań o stylu i tradycji, a ten mi z takimi sztubackimi prawdami wyjeżdża!
Panie Macieju!
:wink:

[ Dodano: Wto 09 Gru, 2014 ]
Ja tam wolałem malować Biały kwadrat na białym tle i jako inwencję twórczą dorzucałem kropkę pośrodku

Dobrym utworem beletrystycznym jest ciekawa historia opisana w ujmującej, kunsztownej formie (zapewne zabrzmiało banalnie). Zabawa językiem ma najwięcej sensu wówczas, gdy stanowi dopełnienie innych walorów dzieła.

Marcin Dolecki, No, prościej już nie można. I błędniej. Język to podstawa opowieści, jej tworzywo. Sprawny autor ową "zabawę z językiem" jest w stanie przesłonić przed przeciętnym czytelnikiem (choćby rytm zdania odpowiadający opowiadanej scenie). To, że tego nie widać, nie znaczy że tam nie jest
Rozumienie tej językowej podszewki pozwala na zabawę, która może (nie musi) bardzo poważnie zmienić wymowę tekstu. Jeśli piszesz historię pewnej upadłej kobiety żyjącej współcześnie, ale używasz do tego stylizacji biblijnej, to historia nabierze zupełnie innego znaczenia, a nie tylko zostanie "uzupełniona".

Moja wina, nie wyraziłem się jasno.

kfk, pisząc o zabawie językiem, miałem na myśli przede wszystkim eksperymentowanie z regułami poprawności językowej.

Kfk - pełna zgoda. Ale jeśli ktoś nie umie napisać poprawnie i po polsku czegokolwiek, to czynienie założenia, że zrobi to poprawnie "stylizując" jest nieco na wyrost. Moim zdaniem wyjdzie jeszcze większa masakra...

Piękny offtop w temacie "Gdzie wydawać" - Ale temat ważny, może warto zrobić z niego odrębny wątek?

MaciejŚlużyński, słusznie - i nie...

I tu jest rola wydawcy-praktyka. Wydać "oryginalne" czy nie.

MaciejŚlużyński pisze:Kfk - pełna zgoda. Ale jeśli ktoś nie umie napisać poprawnie i po polsku czegokolwiek, to czynienie założenia, że zrobi to poprawnie "stylizując" jest nieco na wyrost. Moim zdaniem wyjdzie jeszcze większa masakra...

Racja. Ale napisać poprawnie i po polsku cokolwiek, to chyba uczy podstawówka, a zakładam, że dyskutujemy już o poziomie, na którym świadomie decyduje się np. o rejestrach języka itp. Tu powiedziałabym, że i błędy ortograficzne mogą być bronią autora