Pierwszy fragment Niewidzialny.

(Proszę moderację o wyrozumiałość. Piętnasty to piątek i nie ma mnie w domu aż do poniedziałku).

___________________________________________

WWWAdi wypisał się na własną prośbę. Lekarz spojrzał na niego, potem w kartę choroby i nie mógł uwierzyć własnym oczom. Pacjent zleciał najprawdopodobniej z kilku pięter i nie dość, że nie odniósł większych obrażeń, to następnego dnia wypisywał się na żądanie. Doktor prędziutko przystawił parafkę, jakby się bał, że ma do czynienia z siłą nieczystą.
WWWDwa tygodnie później będąc wodzirejem na jednej z imprez, spojrzałem w lustro w ubikatorze. Kim byłem? Królem. Dyskotek, nastolatek, potańcówek, świata, wszechrzeczy. Czułem, jakbym chwycił Boga za nogi i dostał od niego namiastkę Nieba na Ziemi. I pomyśleć, że jeszcze nie tak dawno postrzegano mnie, jako niewartego uwagi wypierdka jednego z mniej przyszłościowych kierunków uniwersyteckich. A teraz?
WWWAdi usunął mi trądzik swoimi anielskimi mocami. Zadbałem o kilkudniowy zarost, który niebywale dodawał mi uroku (tak mi mówiono), elegancka koszula i dopasowane do niej spodnie. Na lewym nadgarstku gustowny zegarek. Szykowne buty, których nie powstydziłby się włoski mafioso. Na nosie okulary potrzebne mi jak łysemu odżywka do włosów, ale pasujące i przydające mi tajemniczości. Patrzyłem na siebie i byłem dumny. Przepoczwarzyłem się z nieudacznika w gościa rodem z okładki poradnika: „How to be handsome”.
WWWChoć raz wiedziałem, że stypendium naukowe przeznaczyłem na właściwe cele.
WWWKiedy zmieniłem wygląd na bardziej wyjściowy, Adirael nauczył mnie, jak rozmawiać z kobietami i w jaki sposób je traktować.
WWWA one? Początkowo, gdy zaraz po przemianie przyszedłem na zajęcia, obdarzały mnie spojrzeniem, jakim patrzy się na ciastko w cukierni i to nie zwykłym: „Zjem cię”, lecz przeciągłym, lubieżnym, ostentacyjnym: „Będę cię kosztować powoli, najpierw zliżę lukier a potem zacznę delikatnie skubać”. Potem nabrały nieco dystansu, gdy podczas sprawdzania obecności wyszło na jaw, kim jestem, a raczej kim byłem. Wyraz zdumienia na ich wytapetowanych buźkach był nie do opisania. Zdziwko, jakby nie oglądały tandetnych programów żywcem wziętych z MTV, w których z paszteta robi się ciacho.
WWWNieoczekiwanie pierwsza w moje łapy wpadła Monika. Przeprosiny wykorzystała jako pretekst do zbliżenia. Zgodnie z zaleceniami Adiraela udawałem obrażonego przez tydzień. Po upływie siedmiu dni dorwała mnie przed wykładem, zaciągnęła do kibla, kazała zdjąć z niej majtki i się nią zająć. Gdzież śmiałbym jej odmówić? Nie rozmawiamy odkąd na pytanie: „Jak mi poszło?”, odpowiedziałem: „Ujdzie”. Chyba nie myślała, że po numerku w ubikacji wyciągnę pierścionek i poproszę ją o rękę.
WWWPotem lalki z dawnej „za wysokiej ligi” uzupełniały kolekcję jedna po drugiej. Nawet nie musiałem polować, same wpadały w moje sidła. Byłem płytki? Niekoniecznie. Czyż plantator po latach suszy nie prowadzi zbiorów na ogromną skalę? Czy nowobogacki, który dopiero co zarobił miliony, nie szasta pieniędzmi, wydając je na to, na co nie mógł sobie dotychczas pozwolić? Czy dzieciak po kupieniu gry nie zarzyna komputera od rana do nocy? Byłem właśnie takim dzieckiem, któremu przez całe życie odmawiano pewnej rzeczy, a teraz miał jej aż nadto. Brałem, co mi dawano. Szczegół, że przeważnie dawano mi dupy.
WWWSpojrzałem za siebie w kierunku sali, gdzie bawiła się setka kompletnie mi obcych osób. Martwił mnie ogrom kurestwa czekającego za tymi drzwiami. Młode dziewczęta, niektóre jeszcze w liceum, które poprzez notoryczne ściąganie majtek chciały być dorosłe i swą dorosłość zamanifestować. To straszne z jak niskich pobudek panienki idą w miasto, by zaznać nocnych rozkoszy. Jedne upatrują w tym sens życia, inne korzyści materialne, jeszcze inne awans towarzyski. Są też takie, które nie mają co zrobić z czasem, więc rekreacyjnie użyczają swojego ciała. Łatwy cel dla ludzi potrafiących taką słabość wykorzystać. Nie dla mnie. Po szkole Adiraela nie musiałem żerować na słabościach.
WWWWróciłem na salę i stanąłem przy barze. Zamówiłem drinka. Ze szklanką wypełnioną rudawą cieczą odwróciłem się i obserwowałem. Klub był raczej średnich rozmiarów o równie średniej popularności. Zajrzałem, bo miałem blisko. Wewnątrz zastałem dym pośród tańczących, który cholera wie czemu ma służyć, a paskudnie gryzie w oczy. Błyskające światła różnorakich kolorów powodowały wymioty u podpitych klientów. Z muzyki nie byłem w stanie wyłowić niczego sensownego, zupełnie jakby w mojej głowie coś siedziało i tłukło młotem w czaszkę. Na parkiecie między wyszpachlowanymi, tlenionymi paniusiami gibali się kolesie w rurkach, na stopach mieli wielkie buty, koniecznie niezasznurowane. Mierzyłem czas do momentu, aż któryś z nich wyrżnie na niemęską buźkę.
WWWI wtedy podeszła do mnie dziewczyna. Niezbyt ładna, miały jakiś taki pokraczny uśmiech. Na czubku głowy czarniawe odrosty wyzierały spod wściekle rudych włosów. Oczy pałały pożądaniem. Ciuchy jak u tirówki i to takiej przechodzonej. Wymemłane, rozchełstane i wyzywające. Kabaretki z zauważalnymi dziurami, krótka, skórzana spódniczka ciasno opinająca jej tyłek, kurtka dżinsowa z brunatną plamą, przypominającą butapren i zwykła bluzka z nadrukiem, którego pewnie nie rozumiała. „SWAG”. Siłą powstrzymałem się, żeby nie parsknąć śmiechem.
WWWPodeszła i powiedziała głosem salonowej kocicy:
WWW- Cześć, przystojniaku. Postawisz mi drinka?
WWWOtaksowałem ją wzrokiem, policzyłem dziury w kabaretkach i odpowiedziałem nonszalanckim tonem:
WWW- A co? Przewrócił ci się?
WWWZbiłem ją z tropu. Nie nawykła do ciętych ripost. Pewnie przewidywała tekst: „Tak, lalu, chcę cię wydupczyć”. Zbierała myśli, co wyglądało, jakby wysiłek umysłowy sprawiał jej ból. W końcu zdołała skonstruować odpowiedź:
WWW- No tego... Nie, ale wypiłby coś, a miałam tylko na bilet – bąknęła markotnie, przybierając minę Kota w Butach ze „Shreka”.
WWW- No to z barmanem się nie zapoznasz... – Pociągnąłem łyk ze szklanki, opróżniając ją, odstawiłem na bar i kiwnąłem na elegancika, żeby mi go uzupełnił. – Spoko koszulka – powiedziałem.
WWW- Fajna? – Rozpromieniła się.
WWW- Wiesz, co znaczy skrót „SWAG”?
WWW- Nie.
WWW- „Secretly we are gay”. – Panienka nie znała angielskiego. – „Potajemnie jesteśmy gejami”.
WWWDziewczyna nie wiedziała, co ze sobą zrobić. W tamtym momencie zaczęło do niej dochodzić, że nici z intratnego bzykanka. Nie będzie seksu, wspólnej nocy i: „Misiu, kupisz mi bluzeczkę?”. Odeszła. Chwilę potem widziałem ją, jak wychodzi z jakimś fajansiarzem, któremu rozpięcie o wiele na niego za ciasnych spodni sprawiłoby pewnie więcej trudu niż zaciągnięcie jej do łóżka.
WWWA ja? Zostałem i obserwowałem, jak sokół na grani w oczekiwaniu na zdobycz, małą, nieuważną, apetyczną myszkę, której grzech nie schwytać.

WWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWW~*~

WWWKac nie był straszny. Dzięki mocom Adiraela „kryzys dnia następnego” mnie nie napotykał. Anioł uznał, że mam znaczne zaległości w baletach, a nieżyt alkoholowy by mi przeszkadzał.
WWWMusiałem przyznać sam przed sobą, że zacząłem żyć. Pozbyłem się wstrętnego poczucia, że życie przecieka mi między palcami. Kobiet nie brakowało. Pieniędzy także od chwili, gdy zacząłem prowadzić kurs podrywu. Cała masa beznadziejnych przypadków płaciła mi grube sumy za ukazywanie im drogi wiodącej miedzy nogi. Zapożyczali się, przepuszczali wypłaty, wyciągali oszczędności, a potem opowiadali, że spełniają marzenia. I jak to robią.
WWWCzyż to nie Raj? Nie dość, że sam odmieniłem swoje życie, to jeszcze pomagałem uczynić to innym, wspierałem ich dążenie do realizacji marzeń. Czułem się z tym rewelacyjnie, jak ktoś, kto ma misję niesienia możliwości zaspokojenia seksualnego. Jak grany przez Willa Smith’a Hitch. Doktor Randka. Dwudziestoletni guru uwodzenia. Dla tych mężczyzn to ja byłem aniołem stróżem.
WWWAdirael nic nie robił, tylko towarzyszył mi i patrzył, jak opływam w szczęście, którego Los mi tak długo odmawiał. Pewnego dnia zabrał mnie na spacer. W trakcie marszu rozpoznałem ulicę, na której wszystko miało początek. Upadek, szpital, transformacja. Przypomniałem sobie miejsce, w którym stałem i gdzie zaparkowano samochód zmiażdżony przez spadającego anioła.
WWWAdi zaprowadził mnie na dach jednego z budynków. Stanął na krawędzi i spojrzał w dół. Dziesięć pięter jak nic.
WWW- Ładny widok – rzekłem. – Po co mnie tu przyprowadziłeś?
WWWMilczał przez chwilę, patrzył na ulicę i uśmiechał się tajemniczo. Jeszcze go takiego nie widziałem.
WWW- Tutaj wszystko się zaczęło – odpowiedział – i tutaj się skończy.
WWW- Co zaczęło? I co skończy?
WWW- Serio? – Spojrzał na mnie. W jego oczach tańczyły płomyki gniewu. – Naprawdę jesteś taki głupi?
WWW- Adi, co z tobą?
WWW- Ech, ludzie – pokiwał głową z rezygnacją. – Nic dziwnego, że tylu trafia na Dół. – Z kabury pod pachą wyjął pistolet i wycelował w moją pierś. Znieruchomiałem, jakbym nagle zapuścił korzenie w beton.
WWW- Co ty robisz?
WWW- Kończę moje dzieło.
WWWNiczego nie rozumiałem. O czym on pieprzył? Jakie dzieło? Czemu je kończy? I dlaczego do cholery mierzy do mnie z pistoletu?
WWW- Jakie dzieło do diabła?!
WWW- Dzieło potępienia. Teraz zginiesz. Zabiję cię i pójdziesz prosto do Piekła. Tutaj nikt nie udzieli ci sakramentu Namaszczenia. Zginiesz, a ja zabiorę twoją duszę.
WWW- Skąd pewność, że do Piekła? – oburzyłem się.
WWWŚmiech podłego zdrajcy wypełnił moje uszy. Rżał, jakbym opowiedział mu kapitalny dowcip.
WWW- Naprawdę? Nie wiesz? Przypomnij sobie ostatnie kilka tygodni od naszego spotkania do dziś. Ile nagrzeszyłeś? Uważasz, że masz szanse na Niebo? Idziesz ze mną.
WWWStrzelił. Przed moimi oczami rozbłysło jaskrawe światło, jakby ktoś zaświecił wielką ksenonową lampę. Całkowicie oślepłem i na moment moje myśli uciekły poza czaszkę. Usiłowałem ściągnąć je z powrotem. Daremnie. Co to było? Umierałem? Tak wygląda śmierć? Spodziewałem się raczej światełka na końcu tunelu, a tu światło wypełniło całą przestrzeń, jakby ciemność zniknęła raz na zawsze, jakby cały świat zniknął. Lekki ruch powietrza łaskoczący moją twarz zdradził mi, że on nadal istnieje. Smród prochu strzelniczego drażnił zmysł węchu i wypełniał żołądek nieprzyjemnym uczuciem, które ostrzegało przed wymiotami. Żyłem? Demon strzelił do mnie, ale ja żyłem? Jak to możliwe?
WWWŚwiatłość zaczynała rzednąć. Zobaczyłem najpierw dymiący koniec lufy i uhahanego diabła. Potem poczułem, że coś upada pod moje nogi. Ujrzałem czarnowłosą kobietę w średnim wieku. Jej piękną twarz zdobił radosny uśmiech. Z piersi sączyła się krew. Przyjęła przeznaczoną dla mnie kulę.
WWWAdi też to zobaczył i nie był zadowolony. Wesołość zniknęła z jego parszywej gęby.
WWW- Na Siedem Piekieł! – zaklął. – Chociaż... Jakby tak pomyśleć, to dobrze na tym wyjdę. – Popatrzył na mnie. – Właśnie doprowadziłeś do śmierci swojego anioła stróża. Prawdziwego. Właściwie powinienem dokończyć dzieła, ale wierzę, że zrobisz to za mnie. Dwie pieczenie na jednym ogniu, hah!
WWWZniknął. Patrzyłem za nim, jakby zabrał ze sobą moje życie i tak się czułem.
WWWPochyliłem się nad kobietą leżącą u mych stóp.
WWW- Zadzwonię po pogotowie – powiedziałem. – Wszystko będzie dobrze.
WWW- Już jest – odpowiedziała słabym głosem – synku.
WWWJej ciało zalśniło blaskiem podobnym do tego, który przed chwilą mnie oślepił. Niebo otworzyło się. Dostrzegłem tajemniczą smugę jasności przypominającą światło słoneczne przezierające z oddali przez luki w chmurach. Jasność otoczyła zwłoki. Opuścił je duch uśmiechniętej kobiety, który pomachał mi, a potem błyskawicznie powędrował do Nieba.
WWW- Jacku – usłyszałem za sobą i podskoczyłem zaskoczony.
WWW- Człowieku! Przed chwilą do mnie strzelano! Nie skradaj się jak cholerny skrytobójca!
WWWSpojrzałem na nieznajomego. Miał długie włosy, jego głowę otaczała migotliwa poświata aureoli. Strząsnął niewidzialny pyłek z nieskazitelnie białego garnituru, odchrząknął, gładząc się po bródce a là heavymetalowiec, i powiedział:
WWW- Jestem archanioł Gabriel, posłaniec boski.
WWW- Co? Przyszedłeś mnie, dla odmiany, nauczyć bajerować chłopców? – odwarknąłem. Miałem dość aniołów jak na razie.
WWW- Nie. Nie poddałem się procedurze Upadku. Zostałem wysłany przez Pana, żeby wyjaśnić ci kilka kwestii, które pewnie dręczą twój umysł.
WWW- O tak – powiedziałem opryskliwie. – Ciekawi mnie, czy złota rybka istnieje i kto jest ojcem Pablita, ale w pierwszej kolejności chcę wiedzieć, co tu się, kurwa, dzieje?!
WWW- Nerwy są zbędne. Wszystko cierpliwie ci wyjaśnię. Pytaj.
WWWSkłębione w głowie pytania przywodziły mi na myśl samców anakondy skotłowanych wokół samicy. W jednej chwili chciałem zadać któreś z nich, w następnej już inne pragnęło opuścić moje usta. Patrzyłem w oczy archanioła i nie wiedziałem, od czego zacząć.
WWW- Dlaczego moje życie tak wygląda? Dlaczego byłem niewidzialny?
WWWGabriel przeczesał włosy i zaczął mówić:
WWW- To zasługa twojej matki.
WWW- Mojej... co? – Nie byłem pewien, czy dobrze usłyszałem.
WWW- Twojej matki. Ona była twoim prawdziwym aniołem stróżem. Podczas porodu, przyszedłem jej obwieścić, że umrze albo ona, albo dziecko. Oddała swoje życie w zamian za twoje. Zadałem jej standardowe pytanie – czy chce być aniołem i czuwać nad synem? Wyraziła zgodę. Przez niemal całe twoje życie sprawiała, że ludzie cię ignorowali. W przeciwnym razie źle by się to dla ciebie skończyło. Ojciec nienawidził cię, obarczał winą za śmierć żony. Pewnego dnia zakatowałby cię i nawet nie wyprawił pochówku. Rówieśnicy wyśmialiby cię, bo nie masz matki i jesteś sierotą. To by zaowocowało samobójstwem. Po akcji ze spray’em trafiłbyś do poprawczaka, gdzie inny wychowanek wbiłby ci nóż pod żebra.
WWW- Skąd to wiesz?
WWW- Ze szklanej kuli. – Popatrzył na mnie protekcjonalnie.
WWW- Jasne.
WWW- Głupie pytanie – głupia odpowiedź.
WWWFaktycznie. Koleś od wieków zwiastuje różne rzeczy, a nie wiedziałby, co się ze mną stanie. Idiotyczne pytanie.
WWW- Dlaczego... Adirael...
WWW- Diabły miały przeciek. Dowiedziały się, że szczęśliwe wydarzenie w twoim życiu odwiedzie cię od samobójstwa. Postanowiły interweniować. Adirael upozorował Upadek, zwiódł cię, namówił do grzechu, wielu grzechów, a na koniec postanowił zabić, żeby udaremnić ci odpuszczenie win. Nie przewidział, że twoja matka poprosi o Upadek, przybierze postać cielesną i cię uratuje.
WWWMatka. Oddała za mnie życie. Dwa razy. Dwukrotnie umierała, bym mógł żyć i jak się odwdzięczam? Bajeruję niewinne, naiwne nastolatki, lekceważę studia, mitrężę jej dar. Słucham demona. Miałem ten instynktowny tik mózgowy, który dziobał mój umysł zdaniem: „To pułapka!”. Gość nie pasował do wizerunku anioła, lecz wizja nagich panienek przesłoniła mi prawdę. Byłem zdesperowany. Tylko czy to mnie usprawiedliwia? Czy cel istotnie uświęca środki? Nie w tym przypadku. Dłuuuugo będę pokutował.
WWW- Wróci?
WWW- Oh, będzie chciał, ale czy mu na to pozwolisz? Musisz być czujny. Nie objawi ci się, jako elegancki pan w garniturze. Uszczypnie cię w rozum pokusą, szepnie do ucha: „Zrób to, przecież tego chcesz”. Każda myśl nawołująca do popełnienia grzechu, to szept demona. Pytanie brzmi: usłuchasz?
WWWZnałem odpowiedź.
WWW- Ostatnia sprawa – powiedział archanioł. – Jak mnie nużą te urzędnicze pierdoły – przewrócił oczami, jak panienka z okienka w ZUS-ie – ale procedury to procedury. Czy zechcesz zastąpić matkę, jako anioł stróż?
WWWZatkało mnie. Takiej propozycji bym się nie spodziewał. Nie miałem pomysłu, co odpowiedzieć. Spojrzałem w niebo i wtedy mnie olśniło.
WWW- Nie, dziękuję. Może po śmierci – obdarzyłem anioła ciepłym uśmiechem. Odwzajemnił go. – O ile jest taka opcja.
WWW- Naturalnie. Bylebyś tej śmierci nie przyspieszał.
WWW- Nigdy w życiu – ponownie się rozpromieniłem w radości. – Mam lepszy pomysł.
WWW- W takim razie z Bogiem, Jacku.
WWW- Z Bogiem, Gabrielu!
WWWZeszedłem z dachu i poszedłem w stronę uczelni. Musiałem się wykreślić z listy studentów bezprzyszłościowego kierunku.

WWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWW~*~

WWWZacząłem nowe życie. Wreszcie miałem tę błogą świadomość, że odnalazłem moją drogę w życiu, sens, do którego inni ludzie nawet się nie zbliżą. Do dziś rozmyślam o latach minionych, tym, co mnie spotkało na pierwszym roku studiów i późniejszych wydarzeniach. To niesamowite, w jaki sposób potrafią objawić się nam nasze losy.
WWW- Księże Jacku – z zadumy wyrwał mnie głos siostry Leokadii, recepcjonistki w podeszłym wieku. – Przyjechała ta nękana dziewczyna na egzorcyzm.
WWW- Poproś ją.
WWWDo pokoju weszła panienka, którą przed rozpoczęciem nauki w seminarium mógłbym się zainteresować. Wyglądała na licealistkę. Niewinna twarz zdradzała zmęczenie, jakie wywoływała obecność demona w jej życiu. Skromne ubranie dodawało jej uroku, jednak widziałem w oczach, że daleko jej do bycia duszą towarzystwa i najbardziej pożądaną łanią w stadzie. Mogłem się założyć, że mają ją za dziwaka. Jeżeli miałem chociaż trochę ulżyć jej w cierpieniu, musiałem dołożyć wszelkich starań, żeby wypełnić obowiązek egzorcysty.
WWWZa oknem zobaczyłem znajomą, wypucowaną, podłą twarz. Znałem go. Zawdzięczałem mu szczęście, jakie teraz było moim udziałem i możliwość niesienia pomocy udręczonym. Mogłem mu podziękować. Zamiast tego pokazałem środkowy palec i przystąpiłem do obrzędu. Żaden demon nie dobierze się do niewinnej osoby na mojej warcie.
WWWAmen.

Pacjent zleciał najprawdopodobniej z kilku pięter

Z wysokości kilku pięter.

Doktor prędziutko przystawił parafkę

Postawił - przystawić można coś do czegoś - postawić coś na czymś (parafkę na karcie).

spojrzałem w lustro w ubikatorze

Nie trafia do mnie to słowo.
Ubikator bardziej budzi skojarzenia z jakimś zawodem/osobą.

niewartego uwagi wypierdka jednego z mniej przyszłościowych kierunków uniwersyteckich

Do tej pory myślałem, że jest w liceum.

Na nosie okulary potrzebne mi jak łysemu odżywka do włosów, ale pasujące i przydające mi tajemniczości

Zastanawiam się nad tą tajemniczością. Okulary podobno sprawiają, że człowiek wygląda inteligentniej, ale tajemniczo? Chyba, że to okulary przeciwsłoneczne, ale to z kolei nie pasuje do tego, że jest w klubie.

obrażonego przez tydzień. Po upływie siedmiu dni dorwała

Po tym czasie. Albo po siedmiu dniach - "upływ" tylko zbędnie rozpycha zdanie.

Nie rozmawiamy odkąd na pytanie: „Jak mi poszło?”

Idealny przykład tego, że interpunkcja jest ważna - zdanie zagubiło sens.

Chyba nie myślała, że po numerku w ubikacji wyciągnę pierścionek i poproszę ją o rękę.

Dałbym na końcu pytajnik. To nie jest zdanie twierdzące.

Czy nowobogacki, który dopiero co zarobił miliony

Człowiek, który zarobił - nowobogacki kojarzy się z kimś, kto miał już pieniądze. To tak jakby powiedzieć "bogacz, który dopiero co zarobił[...]". A przynajmniej ja to tak odbieram.
I jeden z przykładów możesz wyrzucić - trochę tego dużo.

kompletnie mi obcych osób

Obcych mi osób - czytaj zdania i sprawdzaj szyk. Czasem wyraz "zgrzyta" i trzeba go przenieść.

Młode dziewczęta, niektóre jeszcze w liceum, które poprzez notoryczne ściąganie majtek

Licealistki na studiach?
Po dalszej lekturze przypomniałem sobie, że był w klubie - długie wtrącenie o "żerach" na studiach mnie wytrąciło - przydałoby się dać jakiś sygnał "powrotu do rzeczywistości".

Jedne upatrują w tym sens życia, inne korzyści materialne, jeszcze inne awans towarzyski.

Sensu życia/korzyści materialnych/awansu towarzyskiego - gdyby było "jedne widzą w tym", to wtedy nie odmieniasz.

Wewnątrz zastałem dym pośród tańczących, który cholera wie czemu ma służyć, a paskudnie gryzie w oczy

Bardzo koślawe zdanie - zastanie dymu w klubie aż się prosi o poprawę.

Ciuchy jak u tirówki i to takiej przechodzonej

Bez "takiej" - zdanie bez tego jest mocniejsze.

Zbierała myśli, co wyglądało, jakby wysiłek umysłowy sprawiał jej ból

Kolejne zdanie-potworek. Musisz dokładnie czytać swoje teksty, najlepiej po jakimś czasie od napisania. Zdania takie jak powyższe są łatwe do wychwycenia.

No tego... Nie, ale wypiłby coś, a miałam tylko na bilet

Teraz to już zupełnie namieszałeś - wypiłabym. No i skoro miałam, to znaczy, że coś już piła, czyli dobrze byłoby dodać "jeszcze". "ale wypiłabym coś jeszcze".

zaczęło do niej dochodzić, że nici z intratnego bzykanka

Pamiętaj, że to do niej dochodzi - takie trudne słowo raczej nie przemknęłoby jej przez myśl.

Zostałem i obserwowałem, jak sokół na grani w oczekiwaniu na zdobycz, małą, nieuważną, apetyczną myszkę, której grzech nie schwytać.

Po "zdobycz" kropka. Znów dosyć mocno zamieszałeś w zdaniu.

Kac nie był straszny. Dzięki mocom Adiraela „kryzys dnia następnego” mnie nie napotykał

Nie był straszny, bo go nie było. "Kac nie był mi straszny, bo dzięki mocom[...]" - i wtedy ma to sens.

Pozbyłem się wstrętnego poczucia, że życie przecieka mi między palcami

Pieniędzy także(przecinek) od chwili, gdy zacząłem prowadzić kurs podrywu

Masz zadanie domowe - uczysz się poprawnej interpunkcji - to naprawdę przydatna umiejętność.

Jak grany przez Willa Smith’a Hitch.

Smitha. http://www.jezykowedylematy.pl/2010/10/ ... -apostrof/

Właśnie doprowadziłeś do śmierci swojego anioła stróża. Prawdziwego.

Z jednej strony motyw jest dobry, a z drugiej naciągnięty do granic możliwości. Dlaczego prawdziwy anioł stróż nie interweniował wcześniej? Przecież wiedział, że Adriael jest zły. W porównaniu do wcześniejszej opieki (o której mówi później Gabriel) to dosyć nietypowe zachowanie.

Jasność otoczyła zwłoki. Opuścił je duch uśmiechniętej kobiety

Też naciągane z tą cielesnością anioła, który dodatkowo ma w sobie duszę. Skoro teraz wraca do nieba, to opcje są dwie - pierwsza: znów będzie aniołem, druga: stanie się mieszkańcem raju. W pierwszym przypadku powrót jest bezsensowny, bo tak samo dobrze mogłaby wstać od razu. W drugim anioły chciałyby ratować życie podopiecznych własną piersią, bo dawałoby to im życie w raju (ale anioł stróż długo by nie "pożył").

Jestem archanioł Gabriel, posłaniec boski.

Biały garnitur jakoś nie leży w moim wyobrażeniu Gabriela. Daj wokół niego przynajmniej więcej światłości. A aureole bardziej pasują świętym.

Po akcji ze spray’em trafiłbyś

Sprayem.

Dobre zakończenie, mocne i nieprzewidywalne. Niekoniecznie podobała mi się cielesność anioła, ale Upadek to tłumaczy.
Jeśli chodzi o język i styl to nie jest źle, ale musisz przeglądać teksty i wyłapywać błędy, wciąż jest ich sporo.
Interpunkcja - nie jest taka straszna jak się wydaje, można się jej szybko i sprawnie nauczyć, a z nią jest o wiele łatwiej i dla Ciebie i dla czytelnika.

Jeśli chodzi o opis "podbojów" i licealistek, które ściągają majtki to mnie nie porwał, ale masz ode mnie spory plus za opis "śmierci".
Dobrze idzie Ci budowanie scen, w których dużo się dzieje. Radzisz sobie też z dialogami. Popracuj nad opisem "wolnych" scen i przemyśleń bohatera.

Nie zawiodłem się na tekście, nie zepsułeś zakończenia.

Nie mógłbym się nie odnieść

zaqr pisze:Licealistki na studiach?
Po dalszej lekturze przypomniałem sobie, że był w klubie - długie wtrącenie o "żerach" na studiach mnie wytrąciło - przydałoby się dać jakiś sygnał "powrotu do rzeczywistości".

B16 pisze:Spojrzałem za siebie w kierunku sali, gdzie bawiła się setka kompletnie mi obcych osób. Martwił mnie ogrom kurestwa czekającego za tymi drzwiami. Młode dziewczęta, niektóre jeszcze w liceum, które poprzez notoryczne ściąganie majtek chciały być dorosłe i swą dorosłość zamanifestować.

Podkreślone zdanie jest powrotem do rzeczywistości. Jeśli nie dość jasnym, to rozjaśnię bardziej.

zaqr pisze:Teraz to już zupełnie namieszałeś - wypiłabym. No i skoro miałam, to znaczy, że coś już piła, czyli dobrze byłoby dodać "jeszcze". "ale wypiłabym coś jeszcze".

Przepraszam za to, ale! u nas tak jest. Dziewczyna podchodzi do kolesia z założeniem, że jest kasiasty i mówi: "Wypiłby coś". To odniesienie ogólne, bezpłciowe o faktycznym przekazie: "Wypilibyśmy coś, gdybyś coś postawił".
"Miałam" dotyczy faktu, że miała na bilet. Jeśli wjazd kosztuje dychę, to tę dychę zostawiła na wejściu, więc jest goła i żebrze o piwo/drinka/cokolwiek. Przykre realia takich miejsc, które sprawdziłem na własnej skórze.
Ale i tak najśmieszniejsi są pijani kolesie, którzy myślą, że też jesteś pijany i w geście łaskawości postawisz im browarka. Wchodzą z piątakiem, a wychodzą pijani, jak dobrze trafią

zaqr pisze:

B16 pisze:Właśnie doprowadziłeś do śmierci swojego anioła stróża. Prawdziwego.

Z jednej strony motyw jest dobry, a z drugiej naciągnięty do granic możliwości. Dlaczego prawdziwy anioł stróż nie interweniował wcześniej? Przecież wiedział, że Adriael jest zły. W porównaniu do wcześniejszej opieki (o której mówi później Gabriel) to dosyć nietypowe zachowanie.

B16 pisze:Jasność otoczyła zwłoki. Opuścił je duch uśmiechniętej kobiety

Też naciągane z tą cielesnością anioła, który dodatkowo ma w sobie duszę. Skoro teraz wraca do nieba, to opcje są dwie - pierwsza: znów będzie aniołem, druga: stanie się mieszkańcem raju. W pierwszym przypadku powrót jest bezsensowny, bo tak samo dobrze mogłaby wstać od razu. W drugim anioły chciałyby ratować życie podopiecznych własną piersią, bo dawałoby to im życie w raju (ale anioł stróż długo by nie "pożył").

zaqr pisze:

Wprowadziłem taką modyfikację, że anioł, który ginie po Upadku, ginie ostatecznie. Dlatego nie pojawił się wcześniej. Zwłoki zaś rozsypują się, jak piasek.

Za ogólną opinię serdecznie dziękuję. Wreszcie jakaś pochwała, a nie "klisza" i "banał".
Ravva jednakże postulowała, żebym obrócił głównego bohatera w stronę zła. W ostatniej chwili zmieniłem zakończenie.
Cieszę się, że nie zawiodłem. To najgorszy błąd, jaki pisarz - uznany czy nie - może popełnić. Zawieść czytelnika.
Dziękuję