Wpadłam na poniższą rozmowę. Naprawdę nie wiem, kiedy ją pzreprowadzono.

Rozmowa z Michałem Kwiecińskim, szefem firmy producenckiej Akson Studio (seriale „Czas honoru”, „Hotel 52”, „Przepis na życie”)

To wygląda na świeżą rozmowę a propos nowego konkursu Akson Studio.

Ciekawe czy ten stan umysłów jest bardzo obyczajowo-telenoweliczny...

W niektóre umysły lepiej nie zaglądać

Mierzi mnie świadomość tego, w jakim stopniu kopiujemy zachodnie programy. Czy Polacy naprawdę nie potrafią stworzyć czegoś sami? Nie sądzę. Potrafią i to wiele, tylko ktoś uparł się na siłę lansować określone trendy. W imię czego? Co nam hańba, gdy talary...

Bartosh16 pisze:Mierzi mnie świadomość tego, w jakim stopniu kopiujemy zachodnie programy. Czy Polacy naprawdę nie potrafią stworzyć czegoś sami? Nie sądzę. Potrafią i to wiele, tylko ktoś uparł się na siłę lansować określone trendy. W imię czego? Co nam hańba, gdy talary...

Nie wiem, jaki to ma związek ze scenariopisarstwem, ale ok. Telewizja to nie NGO. Musi zarabiać. A w Polsce zarabia na tym, co już jest sprawdzone. Za granicą była duża oglądalność, będzie i u nas. Nie opłaca się ryzykować na tak małym rynku jakim jest Polska. W związku np. z moim ulubionym, nieschematycznym serialem podam statystykę: w USA średnio ogląda go co tydzień 3,5 mln ludzi i już na takiej oglądalności daje się dobrze zarobić, szczególnie w okolicach prime time'u. To ok. 1% populacji USA. 1% populacji Polski to ok. 380 tys. ludzi. Nie opłaca się produkcja dobrego serialu dla takiej garstki ludzi. Jeszcze większy problem pojawia się, gdy grupa docelowa zostaje określona w przedziale wiekowym 18-40 lat. Ludzie w tym wieku albo przenoszą się, albo całkowicie przenieśli do Internetu. Więc z 380 tys. robi się połowa. Nie widzę wprawdzie na naszym rynku bezpośredniego kopiowania seriali zachodnich, ale widzę powtarzalność motywów obyczajowych. W sam raz dla targetu 40+. I nie oszukujmy się, to się w Polsce nie zmieni. Tu nie chodzi o lansowanie trendów, tylko o nie doprowadzenie do bankructwa przedsiębiorstwa. Także jeśli Cię mierzi świadomość kopiowania, to proponuję, byś wyprodukował dobry, oryginalny, polski serial za polskie pieniądze w polskich warunkach na polski rynek, który jeszcze na dodatek przyniesie Ci zysk. Jeśli Ci się to uda, to chapeau bas.

"A w Polsce zarabia na tym, co już jest sprawdzone.."

Niestety masz rację - i nie idzie to w stronę dobrych produkcji. O ile jeszcze komercyjnym stacją można to wybaczyć, o tyle puszczanie np. "Szkoły życia" w TVP2 jest nieporozumieniem. Królują tanie produkcje którymi zapycha się czas antenowy z coraz liczniejszym przeplotem reklamowym.

W Ameryce to się sprawdza. Jakoś mnie nie dziwi, że stereotypowo ów naród uważa się za gnuśny i głupi. Podawanie im takich programów to zwyczajna norma.

Pytanie tylko brzmi, czy i my mamy zatracić zdolność kojarzenia faktów i samodzielnego myślenia w imię komercji? Programy, które mogą być pożywką dla intelektu, to zdecydowana mniejszość, np. "Jeden z dziesięciu".

A inne? "Rozmowy w toku", gdzie za kasę ludzie pozwalają robić z siebie pośmiewisko, seriale paradokumentalne, w których "aktorzy" nie grają, lecz recytują swoje kwestie (czyli też w sumie pośmiewisko), produkcje w stylu: "Wawa non stop" czy "Miłość na bogato, czyli de facto też pośmiewisko. I mnoży się to na potęgę.

Kurcze, Bartosh16, ale Ty obeznany jesteś. Aż musiałem sobie zgóglować tytuły

Oglądam Demotywatory. Internet nie wybacza

Bartosh16 pisze:Pytanie tylko brzmi, czy i my mamy zatracić zdolność kojarzenia faktów i samodzielnego myślenia w imię komercji?

Płacisz abonament?

Chii pisze:

Bartosh16 pisze:Pytanie tylko brzmi, czy i my mamy zatracić zdolność kojarzenia faktów i samodzielnego myślenia w imię komercji?

Płacisz abonament?

Ja nie. Mama płaci, choć słyszałem, że to nie jest tak do końca obowiązkowe.

Bartosh16 pisze:Ja nie. Mama płaci, choć słyszałem, że to nie jest tak do końca obowiązkowe.

No widzisz, 90% społeczeństwa polskiego też tak słyszało. I czemu tu się dziwić komercji?...

Cóż...
Komercja komercją, ale kiczowate programy nieudolnie zerżnięte z zachodnich edycji, a porządne rzeczy do oglądania i rozrywki to dwie osobne kategorie.
Dlaczego w polskich taśmowcach i serialach tzw. paradokumentalnych ludzie nie potrafią grać, a w takich Stanach przypadkowy człowiek potrafi zagrać, jakby był po studiach aktorskich? Chodzi mi o tę naturalność w grze, wczucie się w rolę, a nie przyjście na plan, odklepanie kwestii i powrót do domu.

Za przykład podam tutaj dwa filmy o tematyce sportowej: "Drużyna marzeń" z Shaquille'm O'Neill'em i Penny'm Hardaway'em oraz "Gra o honor" z Ray'em Allenem. To koszykarze NBA, a zagrali bardziej naturalnie niż choćby Marcin Dorociński, którego zwę polskim Nicolasem Cage'm.

B.A.Urbański pisze:Kurcze, Bartosh16, ale Ty obeznany jesteś. Aż musiałem sobie zgóglować tytuły

Urbański, ale Ty nieobeznany jesteś. Aż się zdziwiłam

anowi, bo Ty po prostu mnie przeceniasz