Latest post of the previous page:

W sumie wybrałam Sienkiewicza zupełnie nie ze względu na jakieś zapędy gloryfikowania jego osoby. Wręcz przeciwnie, chciałam pokazać go jako zwyczajnego człowieka, który zmarł, nie doczekawszy realizacji swego największego marzenia - niepodległej Polski. No i jakiejś głębokiej filozofii za tym nie ma.

B.A. Urbański - Jadwiga Andegaweńska - postać pomnikowa, wprost z podręczników do historii, postać pełna poświęceń, przez które zdaje się, że jest nieszczęśliwa; pan autor uczy historii w szkole? a może chce pokazać nam, że nie zawsze warto godzić się na swój los?

Przyznam, że chciałem podejść do tej postaci dość obojętnie - jakbym o niej nic nie wiedział. Nie da się
Autentyczna postać Jadwigi wydaje mi się trudna do uchwycenia, ale nadal próbowałem. I w sumie jakbym nie patrzył - to i tak jawi mi się ona jako postać nieprzeciętna. W dzisiejszych czasach, a co dopiero wtedy. Kurcze, miała sporą władzę i umiała ją wykorzystać. Nie wiadomo, jakby się wszystko potoczyło, gdyby nie ona. Miała swoją własną kancelarię. Korespondowała z Krzyżakami, pogodziła Witolda z Władysławem, a przecież mieli nieźle na pieńku. Uczelnia i szpitale to w dużej mierze jej zasługi.
Z drugiej strony, to wszystko wyniosła z Węgier (co też starałem się umieścić w tekście), które rozwijały się wtedy w strasznym tempie. Gdyby nie to, to nie wiem, czy byłaby taka wspaniała.
Aha, no i podobno bardzo ładna była

Zastanawia mnie natomiast to:

pan autor uczy historii w szkole?

Do wszystkich w tamtym poście pisałeś "autor", a tutaj nagle "pan autor". Co się stało? Czy to przez ten tekst?
Edyta: Ja? Uczę historii? Oszalałeś?!

a może chce pokazać nam, że nie zawsze warto godzić się na swój los?

W tym może być ziarno prawdy

Stroniłbym jednak od psychoanalizy, dlaczego wybraliśmy daną postać. Każdy wybiera inaczej i nawet ta analiza jest przefiltrowana przez komentującego. Czyli więcej mówi o autorze czy właściwie o komentującym?

Jam jest prosty człowiek, to i nieskomplikowane prawa mną rządzą. Mam opisać ostatni dzień postaci historycznej? To szukam po śmierciach. Ostatnio nie mam ochoty na śmichy w mojej twórczości, to szukam czegoś bardziej normalnego niż facet, któremu żona mówi, żeby nie jadł tak dużo, po czym on odpowiada, że przecież jedzenie go nie zabije i umiera
Gorączka połogowa wyglądała ciekawie, a że niedawno się o niej uczyłem to stwierdziłem, że spróbuję opisać. Poza tym, w tamtych czasach to była dość ważna rzecz, bo coś koło 30% kobiet umierało z powodu komplikacji poporodowych.
Później zacząłem czytać i wciągnęła mnie historia
No i co? Prosty człek, proste wytłumaczenie

rubia pisze:Nie, Bona, jak każda silna osobowość, budziła wśród współczesnych skrajne reakcje i w ogóle nie była pomnikowa.

Masz racje, ale mnie osobiście wszystkie głowy państwa się kojarzą pomnikowo. Ale nie tylko one.

B.A. pisze:Do wszystkich w tamtym poście pisałeś "autor", a tutaj nagle "pan autor". Co się stało? Czy to przez ten tekst?
Edyta: Ja? Uczę historii? Oszalałeś?!

Faktycznie, ale nie wiem czemu. Po prostu tak wyszło.

B.A.Urbański pisze: Stroniłbym jednak od psychoanalizy, dlaczego wybraliśmy daną postać. Każdy wybiera inaczej i nawet ta analiza jest przefiltrowana przez komentującego. Czyli więcej mówi o autorze czy właściwie o komentującym?

To nie miała być żadna psychoanaliza. Jak pisałem na początku tamtego postu - był pisany nie do końca na poważnie, więc i tak samo należy go traktować.

Zmieniając temat. Widzę, że poziom ćwiczeń wzrasta. Uch. Będzie się działo. Jedno tylko pytanko... 5k znaków? Jesteś pewna że tutaj nie ma pomyłki? Thano?

Uważasz, że za dużo?

Wiesz co? Skomentuję to analfabetycznym: łeeeehehehehe A tak poważniej, myślę że 5k to może być za mało aby spełnić wszystkie wymogi. No ale się okaże.

Da się. Przetestowałam.

Konrad Chris pisze:myślę że 5k to może być za mało aby spełnić wszystkie wymogi

Myślę, że na ćwiczenie to akurat. Trzeba tylko dobrze przemyśleć co na jawie, a co we śnie.
A gdyby to tak wymieszać? Umieścić bohatera pomiędzy?

Dla mnie limit znaków jest super, teraz w pełni to doceniam - skupiam się na przekazie, zostawiam tylko rzeczy absolutnie konieczne, a i bawię się przy tym naprawdę nieźle.

Ogólnie, pisanie na zadany temat bardzo mi się spodobało, pasuje mi to niezmiernie.

To pewnie teraz rozumiesz, dlaczego tak się dopominaliśmy o drugą edycję Dzikości.

Rozkminiam właśnie ostatnie zadanie, podoba mi się. Na początku motyw lustra wydał mi się dość łatwy: ot, kwestia dobrego pomysłu (jeszcze wtedy wydawało mi się, że mam taki ) + odpowiednie wykonanie. Teraz, po godzinnym czesaniu internetu, widzę wyraźnie: lustro zostało już wyeksploatowane zupełnie, aż do kamienia piekielnego na jego dnie. Podobnie jawa i sen... A gdzie tam jeszcze upchnąć siebie?
Bardzo mnie ciekawi, w którą stronę pójdziecie.

Thano, możesz krótko napisać w czym tkwi trudność wariantu trudnego? O wilczych dołach, które są tam ukryte

Na razie - nie mam pomysłu i czekam na objawienie... Główny problem to znalezienie dylematu dla bohatera/ki...

Pilif pisze:Thano, możesz krótko napisać w czym tkwi trudność wariantu trudnego?

Po prostu strasznie łatwo zgubić się w czasie i wyłożyć na logice. Potrzeba sporej precyzji, żeby wariant trudny wyszedł dobrze.

Na razie pustka w głowie... Idealna pustka. Ale nie dam się pokonać!
Nie widzę tego "trudnego wyboru"... Zupełnie.

Nie wiem, czy to będzie podpowiedź pomocna dla wszystkich, ale spróbujcie może przyjrzeć się drobnym, codziennym wyborom (lepiej cudzym niż własnym). Bo często jest tak, że pod drobiazgami kryją się rzeczy istotne. Zwłaszcza wtedy, gdy ktoś irracjonalnie upiera się, że coś ma być tak, a nie inaczej. Zazwyczaj za takim oślim uporem stoi całkiem bogata historia.

A czy mamy ujawniać na końcu, jaki był rezultat dylematu? Czy nasz bohater musi dojść do konkluzji, którą oświadczy słowem bądź czynem?