Moderatorzy: Thana, Poetyfikatorzy, Weryfikatorzy, Moderatorzy
Latest post of the previous page:
Emigrantów to my mieliśmy na kopki, stąd "dom w Zakopanem" wspomniałam. I Komitet. No i ta wiara w Polskę niepodległą i silną - to z jego przemówienia z okazji Nobla. Mickiewicz to jednak... "Litwo, ojczyzno moja...":Drubia pisze:le wszyscy razem z Szymanowskim to krąg emigrancki, więc tak się kojarzą
Wiesz, ja myślę, że on mógł się bać i to może nawet jak jasna cholera, że wcale nie był z niego taki chojrak. Tak, jak wcale nie był z niego taki dobry złodziej za jakiego się uważał i na jakiego się kreował. Bo złodziejem podobnież zbyt dobrym nie był. Co chwila go łapali i zamykali do puszki. Myślę, że Urke lubił zmyślać, taki mitoman z niego był trochę. Chciałem to wykorzystać i pokazać, jak nawet w chwili śmierci gość dba o swój imiczdorapa pisze:Tekst jest poruszający, mimo że bohater stara się do końca być "kozakiem". Jednak z życiorysu wynika, ze był zawadiaką i stąd jego pseudo przestępcze. Wspaniały pomysł z okradzeniem Niemca. "Oj, nie cieszyłbyś się tak, eleganciku, gdybyś zauważył, że skroiłem cię w tamtym momencie na zegarek." - to zdanie powoduje, że patrzymy na ofiarę jak na kogoś, kto mimo wszystko nieco się odciął. Takie małe zwycięstwo.
Kundel opisał bohatera, który się nie boi.
Cała przyjemność po mojej stroniedorapa pisze:Dzięki Burku, to naprawdę było ciekawe.
Coś w tym jest. Robię risercz do opowiadania historycznego o nim.kundel bury pisze:Konrad Chris - Izydor Borowski - postać mało znana, a zatem intrygująca; autor lubi zaskakiwać? historyk z zamiłowania?
Może dzięki temu tekstowi postać będzie nieco bardziej znana. Zasługuje na to. Miał bardzo barwne życie. Od powstania Kościuszkowego poprzez Santo Domingo, Braci Wybrzeża aż po Persję. 
Nie, Bona, jak każda silna osobowość, budziła wśród współczesnych skrajne reakcje i w ogóle nie była pomnikowa. Wybrałam ją, gdyż zmarła nagle, ale nie błyskawicznie - otruł ją zaufany dworzanin, Giovanni Lorenzo Pappacoda, Bona zmarła następnego dnia - i na pewno ta sprawa pomiędzy nimi obojgiem: zdrady, zawiedzionego zaufania, pozostała otwarta. Przecież nie stanął przy jej łóżku, prosząc o przebaczenie! To jest coś takiego, co ona zabrała ze sobą na tamten świat. Dlatego pominęłam całą fizjologię umierania, pisząc tak, jakby ona tam gdzieś w zaświatach ciągle była zajęta tym ostatnim ziemskim dylematem: dlaczego on to zrobił?kundel bury pisze: Rubia - Bona Sforza - tutaj również mamy postać pomnikową, wprost z podręcznikówdo historii, osobę dostojną, o błękitnej krwi; czemu autorka wybrała postać tak pomnikową? chciała przybliżyć nam ją? pokazać jej ludzkie oblicze?
Prawdę mówiąc, to kiedy tylko przeczytałem treść ćwiczenia, to wiedziałem, że napisze o nim. Kiedy się teraz nad tym zastanawiam, to dochodzę do wniosku, że moje autorytety są już zbudowane, a Rudego przedstawiłem, bo nie każdy pamięta o takich osobach.zaqr - Jan Bytnar „Rudy” - bohater, człowiek, który potrafi poświęcić własne życie; autor szuka autorytetu? a może chce go pokazać innym, bo sam już znalazł?
A to ciekawe. Czyli twoja wizja dnia jego śmierci jest taką samą konfabulacją, jak jego powieści o byciu złodziejem. Znaczy złodziejem był, ale w powieściach zmyślał niczym Zagłoba.kundel bury pisze:Wiesz, ja myślę, że on mógł się bać i to może nawet jak jasna cholera, że wcale nie był z niego taki chojrak. Tak, jak wcale nie był z niego taki dobry złodziej za jakiego się uważał i na jakiego się kreował. Bo złodziejem podobnież zbyt dobrym nie był. Co chwila go łapali i zamykali do puszki. Myślę, że Urke lubił zmyślać, taki mitoman z niego był trochę. Chciałem to wykorzystać i pokazać, jak nawet w chwili śmierci gość dba o swój imicz
O! I to też jest genialne w tym ćwiczeniu, że poznajemy postacie, o których do tej pory nie słyszeliśmy. Ja, na ten przykład, nigdy nic nie słyszałem, ani nie czytałem o Izydorze Borowskim.Thana pisze:Kundel, pytałeś gdzieś wyżej, kto znał wcześniej Twoją postać. Odpowiadam - ja nie znałam. Poznałam dopiero dzięki Tobie.
Racja. Brakuje dziś ludzi takich jak Rudy czy Staszic. A może to czasy i okoliczności tworzą wielkie postacie? A może właśnie jak starożytni Grecy potrzebujemy mitów i bohaterów?zaqr pisze:Prawdę mówiąc, to kiedy tylko przeczytałem treść ćwiczenia, to wiedziałem, że napisze o nim. Kiedy się teraz nad tym zastanawiam, to dochodzę do wniosku, że moje autorytety są już zbudowane, a Rudego przedstawiłem, bo nie każdy pamięta o takich osobach.
I tak, i niedorapa pisze:A to ciekawe. Czyli twoja wizja dnia jego śmierci jest taką samą konfabulacją, jak jego powieści o byciu złodziejem. Znaczy złodziejem był, ale w powieściach zmyślał niczym Zagłoba.
No właśnie z Urke nic do końca nie wiadomo. Scenariusz, który przedstawiłem wydaje się dość realny. Z informacji, które zmalałem, wynika, że na pewno zginął w lesie wraz z dwoma innymi nieszczęśnikami. Myślę, że gdyby Nachalnik mógł, opisałbym swoją śmierć w podobny sposób i na pewno coś by podkoloryzował
Wiadomo, że potrzebujemy. Może każdy z nas wyjął z zanadrza własny mit, własnego herosa?kundel bury pisze: A może właśnie jak starożytni Grecy potrzebujemy mitów i bohaterów?
Myślę, że niekoniecznie aż tak. Tak by było, gdybyśmy chcieli mówić głosem ulubionej postaci czy autorytetu. A tak - stanęliśmy po prostu u boku jakiejś osoby, spróbowaliśmy ją usłyszeć i przemówić jej głosem. To nie musiał być przecież ktoś, kogo podziwiamy. A jednak wybraliśmy właśnie tę osobę. Stanęliśmy u jej boku jak... No właśnie - jak kto?dorapa pisze:Może każdy z nas wyjął z zanadrza własny mit, własnego herosa?
