Najbardziej lubimy
Podpalać skrzydła
Ogniem intelektu
Lawą argumentów

Rozparliśmy się w Bramie
Mówiąc przejścia nie ma
Ale spoglądamy tęsknie
Bo pamiętamy że było

Nie zaznając Światła
I ukojenia w Pustce
Zaczynamy się gniewać
Jak urażone dziecko

Skoro nie widzi nas
Gdy ładnie prosimy
To może zareaguje
Na opluwanie ołtarzy

Najbardziej lubimy
Podpalać skrzydła
Ogniem intelektu
Lawą argumentów

taaak, to właśnie teraz chyba robię i dziękuję, że zwróciłeś mi uwagę. Poezja biała trafia do mnie nieczęsto. Ta trafiła. DLATEGO właśnie nie chcę jej rozbierać na czynniki pierwsze.
Pokazujesz "bare truth" i ona jest gorzka. Używasz sprawnej argumentacji na obnażenie ludzkich słabości: zadufania, snobizmu, poczucia wyższości i tego przeświadczenia, że zawsze wiemy lepiej co jest dobre dla innych. Wtedy krzyżujemy im ręce i nogi na plecach. Często na zawsze.

Jak urażone dziecko

Odruchowo przeczytałem "jak urażone dzieci"

"Może zareaguje" - usunąłbym to.

Ale nie musisz słuchać tych bzdurek i kosmetycznych zmian, bo to wynika czysto z mojego subiektywnego poczucia estetyki. Tak jak jest, jest bardzo dobrze - poszedłeś tu w dobrą stronę

[ Dodano: Sro 30 Wrz, 2009 ]
* Usunąłbym "to" z wersu - tak chciałem napisać