Skarb jesienny

1
Bo jakoś tak mnie wzięło na wspomnienie złotej, polskiej jesieni :)

„Skarb jesienny”

Skarbów poszukiwacze najbardziej wyuczeni,
z kamiennych mieścin dóbr natury wszechmocnej,
co rodzi kruszców szlachetnych miliony,
złota tak urokliwego nigdy nie wyniosą,
jakie w jesiennej porze na drzewach się mieni.
Jeśli chcesz pogadać, jestem tu:

https://www.facebook.com/tomasz.socha.75

4
Jeden dzień mnie nie było i już... łamiesz regulamin, łamiesz. Jeden wiersz na dzień w dziale. Jeśli nie przeczytasz regulaminu i nadal będziesz go łamał, to się pogniewamy.
"To, co poczwarka nazywa końcem świata, reszta świata nazywa motylem." Lao-Cy, Księga Drogi i Cnoty

"Litterae non erubescunt." Cyceron
ODPOWIEDZ

Wróć do „Poezja biała”