Latest post of the previous page:

Rozental, "walka z wiatrakami" to nie protekcjonalność, tylko określenie pewnego schematu, jaki pojawia się na Wery regularnie. Ktoś przychodzi, pokazuje co napisał, a później twierdzi, że uwagi które otrzymuje w żadnym razie nie mają zastosowania w jego twórczości, albo jak w Twoim przypadku, że "wsadzasz sobie gdzieś różne uwagi". Wery jest miejscem, gdzie do pisania podchodzi się poważnie. Pracujemy nad tekstami, czytamy, komentujemy po to, żeby je ulepszyć. I przede wszystkim uznajemy pewien poziom, noszący tutaj roboczą nazwę "poziomu druku", do którego staramy się równać. Arogancko zakładamy, że autor także traktuje swoje pisanie poważnie i nawet jeżeli nie myśli wprost o publikacji, to chce swoje umiejętności doskonalić. W innym wypadku, po cóż wrzucać teksty do weryfikacji? Pozdrawiam!

Rozental pisze:A poza tym też nie wydaje mi się, że o pisaniu albo sztuce w ogóle powinno się myśleć pod kątem obliczania szansy na sukces;) Pojawia się jakaś historia, świat, postacie i musisz to spisać, tyle. Różnica podejścia.

Nie ma nijakiej różnicy, chyba, że chcesz pisać wyłącznie do szuflady, wtedy jest. Chciałem Ci tylko uświadomić, że aby wydać - przy istniejącej konkurencji i płytkim rynku - trzeba naprawdę się postarać i pisać lepiej niż inni. A to wymaga wielu ćwiczeń warsztatowych, którymi nie musi przejmować się jedynie "szufladowiec". Taki może w ogóle nie zwracać uwagi na warsztat i zacząć od epopei w siedmiu tomach I nie obawiaj się, nie mam zamiaru konkurować z mistrzem Yodą, za leniwy jestem, te posty są bardziej dla innych, w podobnej jak Ty sytuacji, niż dla Ciebie, bo Ty już decydowałaś co chcesz robić, a ja nie mam zamiaru stawać pomiędzy Tobą i Twoim marzeniem

iris pisze: albo jak w Twoim przypadku, że "wsadzasz sobie gdzieś różne uwagi"

O matko, nie chcę się kłócić niepotrzebnie, ale napisałam: Wiem, naburmuszam się, bo ogólnie tak mam, że od czasu kiedy znalazłam już swojego mistrza Yodę, wsadzam sobie gdzieś różne uwagi, które ogólnie dotyczą tak zwanej "drogi rozwoju", a nie samego tekstu, bo za uwagi do tekstu bardzo dziękuję i wszystkie biorę pod uwagę .
I to ma inne znaczenie, niż wyrwane przez ciebie z kontekstu "wsadzasz sobie gdzieś różne uwagi"...

Rozental pisze:

iris pisze: albo jak w Twoim przypadku, że "wsadzasz sobie gdzieś różne uwagi"

O matko, nie chcę się kłócić niepotrzebnie, ale napisałam: Wiem, naburmuszam się, bo ogólnie tak mam, że od czasu kiedy znalazłam już swojego mistrza Yodę, wsadzam sobie gdzieś różne uwagi, które ogólnie dotyczą tak zwanej "drogi rozwoju", a nie samego tekstu, bo za uwagi do tekstu bardzo dziękuję i wszystkie biorę pod uwagę .
I to ma inne znaczenie, niż wyrwane przez ciebie z kontekstu "wsadzasz sobie gdzieś różne uwagi"...

To absolutnie nie kłótnia. Raczej wyjaśnienie

Rozental, bardzo jestem ciekawa, kto jest Twoim mistrzem Yoda?
Napisz, jeśli możesz, bo to zawsze wiele wyjaśnia

Juliahof pisze: Rozental, bardzo jestem ciekawa, kto jest Twoim mistrzem Yoda?
Napisz, jeśli możesz, bo to zawsze wiele wyjaśnia

W literaturze nie mam, tylko w teatrze. Maja Kleczewska. Strategia umiarkowania w pokorze;)

Znowu klimat seksu i przemocy, przynajmniej tym razem autorka nie wmawia mi, że to jest miłość.

Seks i przemoc jako motywy dobrze się sprzedają, ale dla mnie są zwyczajnym sięgnięciem po łatwiznę.

Zamordowana lubiła nadużywający seks z nieznajomymi, ryzykowała bardzo, ale właśnie nie jest ona dla mnie wcale pociągająca, w sumie kompletnie nie zależy mi żeby dowiedzieć się kto i za co ją zabił – a już nieco to podpowiedziałaś i niestety to się jednak wiąże z jej upodobaniami, a ciekawiej byłoby gdyby kompletnie się nie wiązało. Ten kreowany przez ciebie świat seksu i przemocy, wbrew pozorom, jest bardzo przewidywalny i... nudny. Nie widzę tu kryminału jeśli mowa o nim.
Dobry kryminał to taki, w którym nie masz zielonego pojęcia, nawet cienia podejrzenia, dlaczego kogoś zabito, a fakty które posiadasz, są tak sprzeczne, że aż głowa boli. Tu tego nie ma. Podajesz wręcz na talerzu co i dlaczego.

Próbujesz chyba nawet nie wprost wytłumaczyć, czemu bohaterka żyła jak żyła. Chodzi o ten fragment o jeździe konnej. Z psychologizowaniem jest jak z pisaniem fantastyki – wydaje się to łatwe, ale tak naprawdę nie jest i szybko można przegiąć jeśli nie wie się do końca o czym pisze.

Pan Albert nie nazywał się wcale Pan Albert. Pani Alicja nie była panią Alicją. ->
Pan Albert nie nazywał się wcale Albert. Pani Alicja nie była Alicją.

Przemek, dzięki za komentarz odnośnie treści. Jeśli masz ochotę na dyskusję, to trochę się pobronię:) Tak właśnie w dalszej części jest, świat "seksu i przemocy" okazuje się nie mieć związku ze śmiercią Weroniki. Potem ważniejsze staje się sama główna bohaterka, wrzucona w to wszystko, rozprawiająca się w ten sposób z własnym tematem. Ten świat seksu i przemocy, to dla mnie świat totalnej bezradności, popełniania ciągle tych samych błędów, nieprzepracowanych problemów.

Przemek pisze: Zamordowana lubiła nadużywający seks z nieznajomymi, ryzykowała bardzo, ale właśnie nie jest ona dla mnie wcale pociągająca, w sumie kompletnie nie zależy mi żeby dowiedzieć się kto i za co ją zabił

Byłabym bardzo wdzięczna, gdybyś to rozwinął. O co chodzi? To jest na zasadzie, to nieciekawe, bo "sama się o to prosiła, żyjąc tak jak żyła" czy raczej to wynika z postaci? Jest płaska, nie można z nią empatyzować, itd.?

Przemek pisze: Dobry kryminał to taki, w którym nie masz zielonego pojęcia, nawet cienia podejrzenia, dlaczego kogoś zabito, a fakty które posiadasz, są tak sprzeczne, że aż głowa boli. Tu tego nie ma. Podajesz wręcz na talerzu co i dlaczego.

Forma kryminału to u mnie tylko jakiś punkt wyjścia, inspiracja. Potem inaczej się to rozwija. Ale też trochę się z tym nie zgadzam. Różnie to chyba jest. W "Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" Larssona od początku wiesz, że Harriet Vanger załatwił ktoś, kto był na wyspie, prawdopodobnie ktoś z jej rodziny. I często tak jest, że jest jakieś zawężone grono podejrzanych, a np. dopiero pod koniec się pojawia twist, że nagle okazuje się, że to ktoś kompletnie spoza, wchodzi nowy wątek. A w "Fałszywym tropie" Mankella masz właściwie od razu mordercę podanego na tacy.

Added in 4 minutes 44 seconds:

Piro pisze: Pan Albert nie nazywał się wcale Pan Albert. Pani Alicja nie była panią Alicją. ->
Pan Albert nie nazywał się wcale Albert. Pani Alicja nie była Alicją.

Dzieny, trafne, źle to brzmi. Ale zmieniłabym jeszcze inaczej: Pan Albert nie nazywał się wcale Albert. Pani Alicja nie była panią Alicją

W sumie to nie mam ochoty na dyskusję. Moja opinia, jak każda, jest subiektywna. Po prostu między mną a tą bohaterką, że tak powiem, nie zaiskrzyło.
Powiedziałem jakie mnie podobają się kryminały, ale owszem, są i inne szablony pisania.