Added in 2 minutes 28 seconds:
Proszę o pomoc. Nie wiem jak edytować, a wskoczyły mi "akapity"....

na początku dajesz bez slasha, na.końcu akapitu ze slashem. M79

Nieokreślona pisze: Wierzy w energię, którą się stała

To zdanie jakoś razi - nie wiem czemu
Poza tym utwór promuje szkodliwe moralnie postawy

Nieokreślona pisze: [...] serce, które już wcześniej podzieliła między wielu.

, ale robi to w ładny sposób, tak, że komentator lituje się nad tragedią dziewczyny

Dobry (ale straszny) tekst

"Poza tym utwór promuje szkodliwe moralnie postawy"

Chyba zależy od interpretacji... w każdym bądź razie ciekawe skojarzenie.
Dziękuję Begied 21 za komentarz i pozdrawiam

Nie przejmuj się, Autorko, Begied dopiero od niedawna czyta słowniki i jeszcze dość często zdarza mu się używać słów niezgodnie z ich znaczeniem.

Dlaczego bohaterka ma na imię Ewa? Chcesz, żeby to było nawiązanie do biblijnej Ewy?

Nieokreślona pisze: Wiosenne niebo przysłaniają przeganiane z parków ptaki.

Ptaki, nawet jeśli jest ich spora gromada, nie przysłonią nieba. Ten obraz jest źle skonstruowany.

Nieokreślona pisze: Bez żalu układa nagie ciało na zimnej trawie i daje znać, że czeka.

Dlaczego ciało bohaterki jest nagie? Jesteśmy w mieście? Po mieście raczej nikt goły nie chadza. Co się wydarzyło, że ona jest naga?

Nieokreślona pisze: Wierzy w energię, którą się stała, i w drogę, którą musi przebyć.

Niejasne. Jeśli w coś się wierzy, to nie ma pewności istnienia tego czegoś (inaczej nie byłaby to wiara, lecz pewność). Jeżeli coś się stało, czyli wydarzyło, to jest faktem. Fakty są, nie trzeba w nie wierzyć. I wreszcie: o jaką drogę chodzi?

Mam wrażenie, że drabelkowa forma nie jest odpowiednia dla tego utworu. Treść się nie mieści. Ale pomysł jest ciekawy.

Tekst miał chyba budzić jakieś emocje, ale w tym momencie emocje przesłania niezrozumiałość.

W skrócie: goła baba dała się zeżreć ptakom, żeby nie umarły z głodu. Po co? Dlaczego? Co mam czuć? Co to ma znaczyć? Babka symbolizuje matkę-naturę czy po prostu jest ekstremalną weganką, żywiącą się energią z kosmosu koncentrowaną za pomocą kryształowej piramidy?

Bez przygotowania gruntu pod to wydarzenie, bez zarysowania tła, bez wyjaśnienia, dlaczego ptaki są takie ważne i czemu nie mają kompletnie nic innego do jedzenia ten obraz jest tak absurdalny, że nie da się weń wczuć. Nawet symbol musi być uzasadniony i osadzony w jakimś kontekście, mieć konkretne znaczenie, a nie sobie po prostu być. Zgadzam się z przedmówczynią: historia wymaga większej formy. W tym momencie jest obrana z tego, co najważniejsze.

Zgadzam się Margot. Obraz jest przejaskrawiony, co samo w sobie nie jest może najgorsze, ale fakt, że nie mam pojęcia, kogo czy czego dotyczy, zamienia go w parodię. Nie wiem, czy twoja bohaterka to skłonna do samookaleczeń samobójczyni, wariatka z mesjanistyczną wizją, biblijna Ewa, gotowa ginąć, by inni mogli żyć…

Nieokreślona pisze: Nie chce też krzykiem zwracać uwagi tłumów, woli w ciszy oddać to, co z niej zostało

Pewnie, lepiej dać się rozdziobać, niż głośno odezwać. Fobia społeczna – poziom maksimum.

Nieokreślona pisze: Własny ból zastępuje ich radością z posiłku.

No bez jaj. Nigdy mnie nikt nie rozdziobywał, ale nie przypuszczam, że to doświadczenie typu: "Odpręż się i daj się ponieść chwili".

Witam Thana, MargotNoir i Kadah. Dziękuję za cenne uwagi i komentarze. W swoich drabblach często stawiam na wizyjność, swego rodzaju oniryczność, aby dać możliwość wielu interpretacji. Lubię, kiedy odbiorca czyta po swojemu
.

Thana pisze: Mam wrażenie, że drabelkowa forma nie jest odpowiednia dla tego utworu

Być może prawda, może w dłuższym tekście byłoby jaśniej.

A co do imienia Ewa, to pierwotnie go nie było, dodałam pod wpływem bzdurnego impulsu przy publikacji i potem już nie mogłam się z tego wycofać, bo nie ma możliwości edycji.

Dziękuję jeszcze raz za uwagę i pozdrawiam serdecznie:)

Witaj,
nie ukrywam, że natychmiast, ale to natychmiast zwabił mnie tu tytuł. Napisałem dwa utwory, które również zaczynają się od słowa "wybór", a potem następuje imię bohaterki.

Podoba mi się twoja metaforyka i dostrzegam różne symbole w tekście. Treść jest bardzo przygnębiająca. Tacy ludzie jak twoja Ewa to nie taka wcale rzadkość.
Straszna bezradność i samotność wyziera z utworu. Nieźle to oddałaś, potrafisz wyzwolić emocje. Masz tę moc

Pozdrawiam
Przemek