Moderatorzy: Poetyfikatorzy, Weryfikatorzy, Moderatorzy, Zaufani przyjaciele
Latest post of the previous page:
Niespecjalnie wiem o czym ten fragment opowiada. W każdym razie nastrój przekazałaś bardzo wyraziście, czytałem z przyjemnością.
Ich komentarze są jednak wyrazem zainteresowania tekstem, nawet jeśli lokują się zdecydowanie poniżej Twoich wymagań i oczekiwań.
Większość wpisów, jakie tu otrzymałaś, bardzo dokładnie punktuje błędy i potknięcia, dostałaś też propozycje korekt, a także pochwały i zachęty. Reakcje Czytaczy nie są przerysowane, tylko szczere - każdy napisał to, co było wg niego ważne, i czym chciał się z Tobą podzielić. Jesli Ty teraz twierdzisz, że wpisy są "bardzo poważne jak i tym samym niemerytoryczne", to przeczysz sama sobie, albo nie zdajesz sobie sprawy z sensu Twojej własnej wypowiedzi.Wolandzina pisze: Właśnie sęk w tym, że często te odpowiedzi nie punktują dokładnie gdzie leżą błędy. O ile jeszcze część wpisów naprawdę dała do myślenia, o tyle pozostała jest miałka. Po prostu ogólnikowe kręcenie nosem niewiele wskazuje.
Dobrze, zreflektuję się i nie będę oczekiwała niczego budującego po...Czytaczach.
Po prostu pewne reakcje są cholernie przerysowane i poniekąd mnie to śmieszy. Jak na tekst wyciągnięty z niewiadomo jakich czarnych skrzynek i wrzucony dla własnej uciechy, to wpisy są bardzo...poważne jak i tym samym niemerytoryczne. Na pewno nie są bardziej niż mój fragment xD
Kruger pisze:Primo, zastanów się czego oczekujesz. Uczciwie wobec siebie. Konkretnym pytaniem - oczekuję krytyki i wskazówek i poklasku i potwierdzenia, że już jestem genialny?
Secundo. Miej świadomość, że nikt na dzień dobry nie ma dystansu wobec siebie, więc zacznij od tego, że trzeba go nabrać. Każdemu, kto pierwszy raz coś napisał, jego twórczość zdaje się być genialna. Brzmi jak najlepsze frazy z Sapkowskiego, Pilipuika, Grzędowicza czy co on tam lubi czytać. Więc trzeba zacząć od tego - napisałem to i to na pewno nie jest genialne, może dobre a może niedobre, przekonajmy się - oni chyba coś o tym wiedzą (znaczy Wery).
Tertio - przyjęcie uwag. Jest taki temat na Wery, trochę stary (ostatnio go sobie odświeżałem) o twardej dupie wannabie pisarza. Warto sie zapoznać, bo spojrzenie na sprawę jest tam wielowymiarowe i wielopunktowe, niekoniecznie zgodne z moim poglądem, ha ha, ale ciekawe. I każdy kolejny przykład, taki jak Twój, Przemku, upewnia mnie, ze moje zdanie jest słuszne. Twardą trzeba mieć. Trzeba zignorować uczucie psychicznego bólu, że ktoś krytykuje, trzeba indukować w sobie uczucie pokory (ale bez przesady, nie każę być totalnie pokornym), by z tą pokorą przemyślec uwagi. Oderwać się od autorstwa i spróbowac przeczytać te uwagi jakby były do cudzego tekstu (zreszt cudze teksty i uwagi do nich też czytać).
Quattro - selekcja. Zwracaj uwagę na merytoryczną treść komcia i na osobę komentującego.
Selekcja komentujących. To może być trudne, ale poczytanie cudzych tekstów i komentarzy do nich pozwoli ci poznać komentujących i zidentyfikować tych, którzy merytorycznie komentują ciekawiej. Pewnym ułatwieniem na Wery jest to, że komentujących masz tu wyróżnionych, fioletowi (autorzy) i czarni (weryfikatorzy) to z założenia ci, którzy wiedzą więcej, to nie jest reguła, ale dobry punkt wyjścia. Jeśli już ustaliłeś, że komentarze niektórych użytkowników są, powiedzmy, mało merytoryczne, to ignoruj, nie boksuj się.
Selekcja treści komentarza. Każdy najchętniej zawiesza się na komentarzach pozytywnych i zestawia je z tymi krytycznymi. Pozytywne wręcz służą jako dowód, że te krytyczne są nierzetelne, no bo przecież co ty mnie tu krytykujesz, innym się podobało! Zwykły mechanizm psychologiczny, łatwiej przyjmujemy to co się podoba, co sprawia przyjemność. Od początki więc ignoruj komentarze pozytywne, a już szczególnie te, które mają duży stopień ogólności. Bo pozytywny konkretny komentarz (ciekawa konstrukcja fabuły, udany suspens, dobra puenta, udane i żywe dialogi, świetne zdanie) jest o niebo lepszą informacją zwrotną od pozytywnego ogólnego komentarza (klimatyczny tekst, niezłe, podobało mi się). Ale generalnie, ignoruj pozytywy, szukaj negatywów a zwłaszcza konkretnych problemów wskazanych w uwagach. Przemyśl. Zastanów się jak poprawić. Pisanie to niekończąca się praca nad tekstem, oczywiście im sprawniejszy (bardziej doświadczony pisarz) tym tej pracy mniej po napisaniu, ale umówmy się - dopiero zaczynasz, prawda?
Gdy przemyślisz, poprawisz - wróć do pozytywów, nakarm duszę, ale dopiero teraz.
Tym ci dała do myślenia? Bo tyle we wpisie Juliihof dotyczy tekstu, reszta jest polemiką z komentarzami. I co ci tu dało do myślenia? Przeanalizujmy.Juliahof pisze: Wolandzina, z pewnością jest wiele błędów i przegadania w Twoim tekście, ale równocześnie jest to coś, czego nie da się zmierzyć "miarką i wagą", a co rzeczywiście istnieje i robi wrażenie. Udało Ci się stworzyć rzeczywistość, w której dzieje się cos groźnego i niejasnego, a tę rzeczywistość opisuje - jak sama wyjaśniasz (i co z pewnością wyklaruje się w dalszych częściach tekstu) - osoba zaburzona lub trochę niedorozwinięta psychicznie. Jest klimat i jest napięcie, (...) W każdym razie gratuluję stylu i koncepcji, czekam na ciąg dalszy:-))
Myślę, że ci, którym zależy na poprawieniu jakości warsztatu. Po kiego uczyć się na własnych błędach, skoro można na cudzych: wskazanych palcem i rozłożonych na czynniki, a cała sztuka wyciągnięcia z tego nieocenionych pożytków polega jedynie na tym, by owe błędy zapamiętać i nie pozwalać im mnożyć się we własnych tekstach. Prawdę mówiąc, nie znam lepszej drogi samokształcenia.
Odniosłam wrażenie, jakbyś chciała zabawić się moim kosztem, podając tekst, o którym wiesz, że nie jest dopracowany, a rzucasz go durnemu czytaczowi na pożarcie i niech się pastwi nad tym, co kiedyś popełniłaś, bo przecieżdziś jesteś daleko naprzód i świetnie o tym wiesz. To trochę taki ochłap rzucony z pańskiego stołu. Niespecjalnie dobrze się z tym czuję.
Ja się wcześniej nie wypowiadałem o tekście, więc zarzut, że jestem jak nożyce co się odzywają po uderzeniu w stół, jest chybiony.
Wróć do „Opowiadania i fragmenty powieści”