Latest post of the previous page:

W przypadku takiej sceny pisze się do oporu i następnego dnia ma się wolne

Augusta, pisałem o co najmniej 1-2k znaków dziennie, albo skumulowaniu tego na parę dni w tygodniu.

Ja przy pisaniu scenę mam w głowie, a opisuję ją czasem od końca, czasem od środka, zdarza się od początku. Albo i po trochu z każdej strony. Najważniejsze dla mnie, to by zapisać sobie w notatniku jakieś dobre sformułowanie/dialog/kawałek opisu, gdy przyjdzie mi do głowy, by nie uciekło. Często w podróży, czy podczas czekania na przystanku

Przy czym Filip słusznie zauważył, że limit powinien być wyższy, bo coś się na pewno wytnie. Warto też go zwiększyć, zwłaszcza jeśli oprócz siedzenia nad wybraną książką, chcemy w międzyczasie skończyć jakieś opowiadanie, tekst, który wyląduje w szufladzie itp.

wszyscy, którzy są zainteresowani know-how pracy pisarskiej polecam ostatnio wydaną książkę Agaty Piórkowskiej - Jak oni pracują. Rozmowy z polskimi twórcami.
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4265750/ ... i-tworcami

Andrzej Sapkowski siada do pisania już o ósmej rano niczym urzędnik

Siada, siada, ale na pewno nie do pisania, skoro od 2006 wydał ledwo dwie książki

Added in 1 minute 30 seconds:

slavec2723 pisze: Agaty Piórkowskiej

Napiórskiej.

Andrzej Sapkowski siada do pisania już o ósmej rano niczym urzędnik

Szczepko pisze:Siada, siada, ale na pewno nie do pisania, skoro od 2006 wydał ledwo dwie książki

Trudno deliberować. AS twierdzi, że mu po prostu nie idzie - i to chyba widać, szczególnie po Żmii i Sezonie Burz.
Mógłby coś wydać, zwłaszcza, że to już cztery lata od ostatniej książki, ale jak on sam mówi - może się obijać, bo już się napracował.
Czekam na następny tytuł, ale facet ma już prawie siedemdziesiąt lat, to też, trzeba wziąć pod uwagę.

Nie widzę żadnej różnicy, mówiąc między nami. Starcom przystoi jedno: siedzieć na werandzie i puszczać wiatry, bo do innych spraw się nie nadają, właśnie z racji bycia starcami.

A. Sapkowski, S. Bereś - Historia i fantastyka

slavec2723 pisze: Agaty Piórkowskiej

Szczepko pisze:Napiórskiej.

Rzeczywiście, Napiórskiej Ostatnio w ogóle, przy przepisywaniu mylę wyrazy, nie wiem czy to starość, czy Parkinson, czy Alzheimer

Sapkowski opowiadał kiedyś na konwencie jak wygląda podobna impreza w Rosji, gdzie jest od czasu do czasu zapraszany. Odbywają się maksymalnie dwie, trzy zaplanowane prelekcje, a potem wszyscy idą na wódkę. Więc ja mniej więcej tak widzę jego siadanie do pisania, biorąc zwłaszcza pod uwagę jego zamiłowanie do zbożowych trunków

Fragment z powyższego linku to niemal cały (bez jednego pytania) wywiad z Sapkowskim w książce. Ogólnie Napiórska przeprowadziła rozmowy z twórcami rozmaitymi, nie tylko pisarzami, i dla tych, którzy lubią ciekawostki "zza kulis", to może być pozycja ciekawa. Natomiast nie jest to żaden poradnik jak pisać, czy ile pisać, gdyż każdy z rozmówców właściwie prezentuje inne podejście. Wspólne jest jedynie to, że żeby napisać, trzeba pisać, nawet jak się ma milion innych spraw na głowie. A detale, organizacja pracy, rytuały lub ich brak, rzecz indywidualna.

przykład przywołanego tu nazwiska nakazuje stwierdzić:

Piszemy na trzeźwo.
Wyłącznie na trzeźwo.

A jak nie piszemy to pijemy rozsądnie.
Tak żeby nie zatracić osądu rzeczywistości.
Żeby nam się potem nie wydawało że już swoje zrobiliśmy...
Albo żeby nam się nie wydawało że po drugiej prelekcji wszyscy poszli z nami...