Latest post of the previous page:

Wszystko można, pytanie czy jest sens. Ale na pewno nie jest to błąd.

Akayla pisze:Eee... odpowiedź nie na temat, ale... jak można pisać narrację w drugiej osobie? O.o

kojarzy mi się że Grzędowicz chyba tak pisał, ale nie daję sobie uciąć ręki


Dzięki za odpowiedzi

Eee... odpowiedź nie na temat, ale... jak można pisać narrację w drugiej osobie? O.o

Wszystkie gry książkowe są pisane w drugiej osobie.

Jak już dorzucamy tak po cegiełce, to czytałam kiedyś napisaną tak całą powieść dla młodzieży, ale było to bardzo męczące.
Natomiast pojawiało się też w niektórych fragmentach Fioletu Kozak i tam grało świetnie.

Żeby daleko nie szukać - w bitwach mamy bardzo udany przykład narracji w drugiej osobie autorstwa Lady Kier: http://www.weryfikatorium.pl/forum/view ... hp?t=14084

Dla mnie narracja drugoosobowa jest większym hardkorem od narracji pierwszoosobowej. To wszystko naprawdę dziwacznie brzmi jak to czytam w ten sposób. Nie odważyłabym się napisać tekstu w tym typie narracji.

A ja lubię.

Cerro sróbuj powieści/opowiadań interaktywnych, gdzie czytelnik wciela się w postać i podejmuje wybory mające wpływ na rozwój akcji. Tam taka narracja świetnie się sprawdza.

A autorowi posta pewnie chodziło o trzecioosobową narrację, tylko zwyczajnie się pomylił.
I w końcu odpowiadając na jego pytanie. Pewnie że można zmienić narrację w kolejnych rozdziałach. Na przykład w, ostatnio czytanym przeze mnie, "Sezonie Burz" są fragmenty pisane z perspektywy Jaska w pierwszej osobie.

Maggus pisze:Cerro sróbuj powieści/opowiadań interaktywnych, gdzie czytelnik wciela się w postać i podejmuje wybory mające wpływ na rozwój akcji. Tam taka narracja świetnie się sprawdza.

A autorowi posta pewnie chodziło o trzecioosobową narrację, tylko zwyczajnie się pomylił.
I w końcu odpowiadając na jego pytanie. Pewnie że można zmienić narrację w kolejnych rozdziałach. Na przykład w, ostatnio czytanym przeze mnie, "Sezonie Burz" są fragmenty pisane z perspektywy Jaska w pierwszej osobie.

Otóż nie, nie było w tym żadnej pomyłki
lubię ten tym narracji, tak jak i pierwszoosobową tylko że w tym przypadku nie potrafię dobrze wymuskać opisu otoczenia.

Dzięki za odpowiedź , wcześniej się z tym nie spotkałam. na pewno zajrzę do Sabkowskiego

Maggus pisze:

Eee... odpowiedź nie na temat, ale... jak można pisać narrację w drugiej osobie? O.o

Wszystkie gry książkowe są pisane w drugiej osobie.

No, miałam na myśli raczej taką typową książkę XD Ale faktycznie, jak tak czytam wasze odpowiedzi, to wychodzi, że się da... ale osobiście nie umiałabym i nawet nie próbowała pisać całego tekstu niedziałającego interaktywnie w takiej narracji.

Cerro sróbuj powieści/opowiadań interaktywnych, gdzie czytelnik wciela się w postać i podejmuje wybory mające wpływ na rozwój akcji. Tam taka narracja świetnie się sprawdza.

Wiem, co zacz, zawsze jednak traktowałam to jako specyficzne gry, nie literaturę Może niesłusznie (z punktu widzenia rozstawienia na półkach sklepowych wręcz bez sensu), ale to jest właśnie przyczyna, dla której nie nasunęły mi się w pierwszej chwili.

To jest własnie problem nazewnictwa. Są gry książkowe które są faktycznie papierowymi grami, z rozbudowaną mechaniką itp., ale są też paragrafówki bez żadnych dodatkowych zasad, jedynie z wyborem ścieżki fabularnej, i bliżej im do książki/opowiadania niż gry. W Polsce niewiele z nich wydaje się drukiem i w większości są to pozycje którym bliżej do gry.

A narracji drugoosobowej w zwykłym tekście nie miałem okazji czytać. Mam nadzieję, że Artifex wrzuci próbkę na forum bo jestem ciekawy.

Maggus pisze: Są gry książkowe które są faktycznie papierowymi grami, z rozbudowaną mechaniką itp...

Odbiegając troszeczkę od meritum sprawy chciałbym zapytać czy znacie może jakieś tego typu gry? Jako fan każdego rodzaju gier z miłą chęcią bym sprawdził coś takiego !

"Dreszcz" klasyka klasyki

Z odstępnych w antykwariatach "Wojownik szos" a bez mechaniki "Wehikuł czasu" siedem tomów w Polsce wyszło.

poprawiłem.

Grimzon pisze:"Wechikuł czasu"

Grimzon, kurka wodna, weź coś zrób z tymi ortami swoimi, bo przesadzasz ostatnio.

Teraz to co najwyżej inni mogą to zmienić. Taka moja przypadłość.