Latest post of the previous page:
Znaków ze spacjami mam: 670 279
318
No właśnie. Cóż, wierzę we własne umiejętności, a i tak nad powieścią zamierzam jeszcze posiedzieć kilka miesięcy (skończę może za 2 tygodnie albo i krócej pisać) ponieważ chcę ją wyszlifować aby na końcu móc stwierdzić, że dałam z siebie wszystkoo ile książka będzie dobra
Najwyżej "dzieło" trafi do szuflady, jednak postanowiłam, że nie będę tej powieści dzielić, tylko najwyżej wytnę kilka niepotrzebnych scen i za długich dialogów. Dziękuje, olla za odpowiedź. 319
To jest niecałe 17 arkuszy wydawniczych, albo 372 strony standardowe. Wydanie tego nie powinno być jakimś specjalnym problemem. Do objętości "Lodu" Dukaja czy "Ogniem i mieczem" jeszcze sporo brakujelimboxx pisze:Znaków ze spacjami mam: 670 279
A swoją drogą, nie sądzę, by wydawcy krzywili się na dłuższe książki. W przypadku książek krótszych, powiedzmy 10 arkuszy tekstu, stosuje się metodę powiększania czcionki, dodawania do strony różnych ozdobników itp. byle tylko nabić objętość książki (ma wyglądać na długą).
322
i nagle okazało sie, ze size doesn't matter :-)
Serwus, siostrzyczko moja najmilsza, no jak tam wam?
Zima zapewne drogi do domu już zawiała.
A gwiazdy spadają nad Kandaharem w łunie zorzy,
Ty tylko mamie, żem ja w Afganie, nie mów o tym.
(...)Gdy ktoś się spyta, o czym piszę ja, to coś wymyśl,
Ty tylko mamie, żem ja w Afganie, nie zdradź nigdy.
Zima zapewne drogi do domu już zawiała.
A gwiazdy spadają nad Kandaharem w łunie zorzy,
Ty tylko mamie, żem ja w Afganie, nie mów o tym.
(...)Gdy ktoś się spyta, o czym piszę ja, to coś wymyśl,
Ty tylko mamie, żem ja w Afganie, nie zdradź nigdy.
323
Jeden arkusz wydawniczy to 40 tysięcy znaków ZE spacjami. Zerkasz w Wordzie na liczbę znaków, dzielisz przez 40.000 i wychodzi ci liczba arkuszy. Strona standardowa to 1800 znaków ZE spacjami. Jeden arkusz wydawniczy to ok. 22 strony standardowe.limboxx pisze:To mnie pocieszyliście, bo już myślałam, że będę zmuszona wyciąć znaczną część fabuły
Arkusz wydawniczy to typowa jednostka rozliczeniowa między wydawnictwem a autorem, tłumaczem, korektorem lub redaktorem. Jeśli wydawca informuje mnie, że płaci powiedzmy 500 złotych za arkusz tłumaczenia na polski, a książka ma powiedzmy 20 arkuszy, mogę sobie z grubsza oszacować, że zarobię 10 tys. brutto (w praktyce więcej, gdyż polskiego tekstu zawsze wyjdzie więcej niż angielskiego).
Kiedy zamawiam książkę, umawiam się z autorem co do jej objętości. W przypadku materiałów do nauki angielskiego, mogą to być bardzo precyzyjne ustalenia (wiadomo ile ma być tekstu i ćwiczeń na stronie książki, więc bardzo łatwo zesumować). Jeśli wiem, że zamawiałem tekst o objętości 10 arkuszy, a autor dostarczył mi 8 a.w. to gdzieś mamy problem. I w drugą stronę – jeśli dostanę 13 a.w., znaczy, że autor przesadził i gdzieś trzeba będzie ciąć.
W przypadku beletrystyki długość faktycznie "doesn't matter", gdyż ważniejsze jest to, czy książka jest kompletna i skończona. Dlatego może się świetnie sprzedawać książka krótka, np. "Folwark zwierzęcy" Orwella, jak i długa – wspomniany "Lód" Dukaja. Przypuszczam jednak, że gdybyś powiedział wydawcy, że szacujesz dzieło na 12 a.w., a potem dostarczyłbyś dużo mniej albo dużo więcej mogłyby pojawić się problemy.
A propos objętości książek... Swego czasu wydawca thrillerów Clancy'ego popisał się niezwykłym chamstwem względem polskich czytelników, gdyż po prostu... podzielił długie powieści na pół i sprzedawał je w dwóch tomach (kasując za każdy jak za pełnoprawną książkę). Technicznie dało się wydrukować wszystko, więc nie było to problem z gatunku "drukarnia se nie poradzi". Książki miały objętość ok. 40? 45? a.w. i jakoś w Anglii czy USA mogły się ukazywać jako takie pocketbookowe cegiełki. U nas trzeba było zarobić na długiej książce podwójnie.
328
Można. "Dom Nocy" P. C. Cast i Kristin Cast jest napisany w ten sposób.radyzio pisze:Czy można połączyć narrację pierwszo i drugoosobową?
Nie jest najważniejsze, byś był lepszy od innych. Najważniejsze jest, byś był lepszy od samego siebie z dnia wczorajszego. - Mahatma Gandhi
"tylko grafomani nie mają żadnych wątpliwości odnośnie swojej tfurczości" - Navajero
"tylko grafomani nie mają żadnych wątpliwości odnośnie swojej tfurczości" - Navajero
331
Szczerze powiedziawszy spotkałam się z narracją drugoosobową tylko raz i to w połączeniu z narracją trzecioosobową (Cyrk Nocy - Erin Morgenstern). Niby pasowało, ale nie mnie. Niestety, jak się czytelnik uprze, że mu się nie podoba, to mu się nie podoba i już. 
Poleciłabym spróbować. Może jednak TO BĘDZIE TO GENIALNE ODKRYCIE LITERATURY XXI WIEKU!!! Cast się nie udało, ale to jeszcze o niczym nie świadczy, co nie? (czytaj: nie żeby ona była jakaś wybitna)
Poleciłabym spróbować. Może jednak TO BĘDZIE TO GENIALNE ODKRYCIE LITERATURY XXI WIEKU!!! Cast się nie udało, ale to jeszcze o niczym nie świadczy, co nie? (czytaj: nie żeby ona była jakaś wybitna)