Słuchajcie! Wiersz owy napisałem długopisem w podstawówce, w ósmej klasie. Podczas czytania nie życzę sobie, byście się nie śmieli, a wrecz naprzeciwko!
Każden jakoś zaczynał. Ja zaczynałem od śmierci i okowów. Wiersz nosi tytuł "Moja śmierć"
:)


Czekam na śmierć w celi zimnej.
Okowy ciążyć przestały.
Mrużę oczy, żarówka jest nade mną.
Jak długo me oczy na światłość czekały?

Dziewczyno, co w nocy nie możesz spać,
tych wspomnień nie zatrze nawet Sędzia,
nie zdejmie ze mnie okowów wiecznych...
Zrobi to Matka Podziemna!

Jest chyba noc, mniemać mogę tylko.
Już idą Święci, ale jakoś nie tak.
Tych wspomnień nie zatrze nawet Sędzia
dziewczyno, co nocą nie możesz spać.

Gdzie jestem? Czy żyłem? Czy pamietam coś?
Żarówka ciągle tu jest.
Świeci zniknęli, blask ich w sercu mam.
Po wieków wiek.

No tak. Odgrzebałem swoje stare wiersze (?) z podstawówy i z pierwszych lat szkoły średniej. Dużo tego. I nie wiem, o co w nich chodzi. Myślę, że pewnie o młodosć mą... :)
Czy wy pochwalicie się wczesną swą twórczością i swą "młodością chmurną i durną"?

kanadyjczyk pisze:Zrobi to Matka Podziemna!

wtf?

kanadyjczyk pisze:Czy wy pochwalicie się wczesną swą twórczością i swą "młodością chmurną i durną"?

Lepiej nie, bo jeszcze okaże się, że nic się nie rozwinąłem

Matka Podziemna też mnie się podoba, ale nie wiem, kim ona jest.

Jeden z moich pierwszych wierszy (miałem wtedy może 10-11 lat):

Starszy Brat

Ja chcę z brata przykład brać
Umieć na rękach stać
Z jabłoni zrywać jabłka
I chcę aby ma skóra nie była taka gładka
Niech kwitną na niej takie czerwone bąble
Z których ropa wciąż ucieka
Jak krople mleka

Ale najbardziej chciałbym chodzić parami
Z dziewczynami...


W sumie w jakiś tam sposób obrazuje zmartwienia dziesięciolatka

Jak wracałem ze szkoły przez parking przy hipermarkecie, oświeciło mnie tym:

Miłość niechciana
Wyrzucili mnie z domu
Z pełną torbą doświadczeń i przezyć,
Lecz w moim życiu
Bezczynność nie będzie się szerzyć.

Szukam nowego mieszkania
I gdzie się udaję
Nikt nie słyszy mojego wołania:
Otwórzcie, to ja miłość wspaniała,
Ludzie dzięki mnie nie mają serc
Twardych jak skała
Otwórzcie, to ja, miłość potrzebna,
Z ważnych do życia rzeczy jedna.

Nikt mnie nie chce przyjąć
W swoje skromne progi,
A ja nie jestem gościem
W utrzymaniu drogim.

W ludzkie serca pukam i kołaczę,
Nikt mnie jednak nie słyszy
Nawet kiedy płaczę.

Oto ja miłość nie chciana
Pukam do serca
Władcy i tyrana.
Nawet nie zobaczy
Kto tu puka z rana.

Teraz miłość zmieniła się w pieniądze
Które są jedynym sposobem,
By zaspokoić rządzę.

A ja szukam dalej
Serca miękkiego
Może mi otworzysz
Mój drogi Kolego?

Było to tak :
Będąc jeszcze tylko mocno początkującym pisarczykiem wymyśliłem historyjkę . Było to gdzieś w czasach gimnazjum ;p.
Opiewała ona czyny pewnego człowieka, który uratował dziecko z płonącego budynku. Ostatecznie niestety oboje zginęli. Przez chwilę myślałem, jak oddać wrażliwość i mające epatować na czytelnika wzruszenie tym zdarzeniem. Podjąłem się więc próby stworzenia wiersza. Oto on .

"Anioł"

Ty, który żyłeś na ziemi niczym anioł,
pomocną dłonią swą ludzi obdarowywałeś,
do pomocy innym powołany zostałeś przez Pana,
zła tego świata nie zaznałeś nigdy.
Do czasu….

W środku jesieni opodal lasów pozłoconych,
stał mały domek z Boskiego drewna,
a Ty akurat przechodziłeś takim jednym lasem,
gdy tamtym domem zawładnął ogień piekielny.
Po chwili chcąc pomóc znalazłeś się na balu ognistym,
wziąłeś w swe ręce dziecko przed chwilą w łóżku leżące,
a potem pobiegłeś przez piekieł płomienie.

Wraz z dzieckiem zginąłeś w ognistym kręgu,
i teraz żyjesz spokojnie w niebieskiej krainie,
dając przykład ludzkości swoim świętym życiem.


Poemat miał już za sobą jedną korektę. Czekają go jeszcze jakieś. Ale dam tu obecną wersję utworu .
A korekta też była dawno. No i nieznaczna. Właściwie tylko zostały usunięte dwa rymy, które niepotrzebnie tu wpadły ;p. Czyli prawie nic .
Mam nadzieję, że pierwszy wiersz mego życie nie jest zły ;p.

Mój pierwszy rymowaniec?
Pomnę dwa, które popełniłem mając lat 15...

I potem, i Teraz tematycznie nie zmieniło się za bardzo

SPIECZONYMI WARGAMI
BŁĄDZĘ PO TWYM CIELE
SZUKAM NIE ODKRYTYCH JESZCZE
MIEJSC WRAŻLIWYCH
DRŻYSZ PODE MNĄ
JAK TRZCINA NA WIETRZE ANIELE ISTNIEJEMY TWORZYMY JEDNOŚĆ -DWOJE SZCZĘŚLIWYCH...

KOCHAJ CHWILE, CHOĆ PRZEZ CHWILĘ
NAWET W CHWILĘ PO TYM
KIEDY CHWILA NAGLE MIJA
KOCHAJ J Ą Z POWROTEM
A GDY MINIE NIEDOSIĘŻNIE
POMYŚL CHWILKĘ:

SEN TO TYLKO WYMYŚLONY POŚRÓD JAWY
DAŁ MI CHWILĘ WYMARZONĄ DLA ZABAWY