wszyscy się dokądś rozpierzchli

niby byli tuż obok

a czułem że znikli



podeszła

zerknęła w prawo i w lewo

idziesz ze mną czuję to słowo

idziesz za mną proszę



weszliśmy

zamknij drzwi powiedziała

zamknąłem dopełniwszy wyroku



przeszła przez okiennicę

zapaliła

bose stopy opierając na stoliku



drzwi były zamknięte

to nie jest proza poetycka, to jest biały wiersz. Przenoszę.