Wyczekuję na szept, który zbudzi pióro.

Stoję cierpliwie przed drzwiami do przedziału wyobraźni.

Czekam...
Wiedząc, że pojawi się.
W najmniej oczekiwanym miejscu.

Nie oczekiwanym czasie.

W ciasnym przedziale osobowym –
- Pociągu z Kielc do Katowic.
W czerwonym kapeluszu i sukni,
usiądzie obok, a świat zmieni orbitę.
Barwy nabiorą życia.

Wszystko stanie się wyraźne i proste, kiedy powie:

„ – Już jestem...”

Iwonka, to nie jest proza poetycka. Poczytaj na ten temat.

Nieoczekiwanym, popraw. Nie wiem, dlaczego pociąg z wielkiej?
Masz jeszcze ''przedział wyobraźni'' i ''przedział osobowy''. W tak krótkim opisie, powtórzenie razi.

Ok. Dzięki za komentarz. Zaraz poprawiam.

Jako lokalny patriota, cieszę się kiedy ktoś pisze o swoim pociągu do Kielc. Albo nawet i z Kielc.
Następnym razem wpadnij do mnie. To tylko jakieś 30 km od dworca

Poczytałem.
Faktycznie, nie jest to poetycka proza. Niestety.
A za ortografy klapsior się należy.
Sorka. I buziak.