Jestem miłośniczką azjatyckich dram (zwłaszcza koreańskich). Akcja kilku z nich (np. Princess Hours, My Princess, King 2hearts) toczy się w alternatywnej współczesnej Korei, która jest monarchią.
Kilka lat temu pomyślałam sobie: a gdyby tak napisać książkę osadzoną w monarchicznej Polsce? Byłby to klasyczny romans, opowiadający historię o biednej dziewczynie i przystojnym, współczesnym księciu. Dobrze znany Kopciuszek, trochę pogłębiony i osadzony w nowych, ciekawych realiach. Nie skupiałabym się na aspektach ustrojowo-historycznych, które byłyby jedynie rodzajem dekoracji, tłem dla historii o miłości. Jednak, nawet przy takim podejściu, moja opowieść powinna mieć jakiś minimalny stopień realizmu. Nie mogę napisać po prostu, że Polska ma króla, muszę uzasadnić skąd on się wziął i nadać mu jakieś nazwisko. I tu zaczynają się schody.
Przyszedł mi do głowy taki scenariusz: Stanisław August Poniatowski ma legalne dzieci, a Konstytucja 3 Maja zostaje sformułowana tak, by to one dziedziczyły tron. Po odzyskaniu niepodległości monarchia zostaje restaurowana. (Już inna sprawa, co działoby się z królem podczas II wojny światowej i w czasach komunizmu). Zastanawiam się, czy w ogóle mogłabym użyć nazwiska któregoś z rzeczywiście istniejących rodów (np. Poniatowscy albo Piastowie)? Wydaje mi się, że Jean Raspail podobnie robił w swoich książkach, np. pisał o wymyślonym potomku Burbonów, podczas gdy potomkowie Burbonów żyją współcześnie.
Mam duże wątpliwości i chyba wolałabym po prostu wymyślić własną rodzinę panującą o szlachetnie brzmiącym nazwisku albo użyć nazwiska rodu, który już wymarł i jak najmniej zagłębiać się w kwestie historyczne.
Jakieś uwagi? Pomysły? Komentarze?

Przeczytaj sagę "Szeptucha" Katarzyny Bereniki Miszczuk
To właśnie taka alternatywna historia Polski.
Prócz alternatywnej historii autorka wprowadziła mnóstwo elementów fantasy - np. gł. bohater Mieszko (ten Mieszko od Dobrawy, która również występuje w książce) jest nieśmiertelny, a razem z ludźmi występują bogowie (Światowid i inni). Świetna saga, polecam Choćby dla rozrywki.

martar pisze: Stanisław August Poniatowski ma legalne dzieci, a Konstytucja 3 Maja zostaje sformułowana tak, by to one dziedziczyły tron. Po odzyskaniu niepodległości monarchia zostaje restaurowana. (Już inna sprawa, co działoby się z królem podczas II wojny światowej i w czasach komunizmu).

Skoro to historia alternatywna, to u ciebie w książce wcale nie musi być II wojny Światowej i komunizmu. Augusta poleciła sagę Szeptucha. Zgadza się, że jest fajna, ale poczytaj opinie na lubimy czytać szczególnie zwracając uwagę na to, co się ludziom w niej nie podobało. Kojarzy mi się, że ktoś "przyczepił się" do mostu Poniatowskiego zwracając uwagę, że skoro to jest słowiańska słowiańskość z tymi wszystkimi Mieszkami i końmi na ulicach, to Poniatowskiego mogłoby w ogóle nie być.

martar pisze: Przyszedł mi do głowy taki scenariusz: Stanisław August Poniatowski ma legalne dzieci, a Konstytucja 3 Maja zostaje sformułowana tak, by to one dziedziczyły tron.

Konstytucja konstytucją, musiałabyś przeprowadzić familję przez cały okres rozbiorów, powstania (o ile byłyby), kazać im walnie udzielać się politycznie - o, wtedy byłaby podstawa. Dobrym pomysłem byłoby stworzenie w czasie I wś satelickiego Królestwa Polskiego, oczywiście zależnego od jednego z trzech mocarstw zainteresowanych (jako krakus oczywiście macham za c.k., chyba że u Ciebie lepiej powiedzie się Rosji ) - i naturalnie z kolejnym Poniatowskim jako królem. I takie państwo byłoby zalążkiem II RP o ustroju monarchistycznym.

Wszystko da się zrobić, tyle że konstytucja z natury swojej raczej wymusza osłabienie władzy królów niż ją wzmacnia zatem musiałabyś poszukać, jak to jest rozwiązane np. w Hiszpanii czy Belgii, ale zarazem wymyślić jakiś sprytny figiel, aby tę restaurację tam zawrzeć.
Przy czym Poniatowski, rozbiory, a potem restauracja - mnie akurat wydają się zestawem faktów dosyć mało prawdopodobnym, bo rozbiory mocno zaorały - jeśli chcesz zachować realizm, sporo chyba trzeba by poświęcić czasu i miejsca na uprawdopodobnienie takiej historii alternatywnej.
Bo jeśli nie chcesz za bardzo uprawdopodobnić, to w zasadzie niewiele Cię ogranicza, tyle że wtedy to raczej nie h.a.

Added in 1 minute 28 seconds:
Edit: poza tym popełniasz w założeniach klasyczny błąd. Skąd pewność, że mimo h.a. powtórzy się nasz scenariusz wydarzeń, tj. I wojna światowa, komunizm, etc.? to jest baaaaaaardzo ryzykowne założenie.

Added in 42 seconds:
O II wojnie nie wspominając

Wydaje mi się, że utrzymanie monarchii w Polsce byłoby tak bardzo mało prawdopodobne właśnie przez długoletnią tradycję elekcyjności. Konstytucja rzeczywiście wprowadziła monarchię dziedziczną, dlatego pomyślałam, że to może być dobry moment na "zwrot" w historii.
Zdaję sobie sprawę, że mój scenariusz jest mało prawdopodobny, ale z drugiej strony wolałabym pójść po najmniejszej linii oporu i nie pisać całej historii nowożytnej od początku, bo nie o tym miałaby być książka, tylko właśnie o romantycznej miłości z bajkowym księciem

Romecki pisze:
Bo jeśli nie chcesz za bardzo uprawdopodobnić, to w zasadzie niewiele Cię ogranicza, tyle że wtedy to raczej nie h.a.

Tylko co by to wtedy było?

Added in 39 seconds:

Misieq79 pisze:

martar pisze: Przyszedł mi do głowy taki scenariusz: Stanisław August Poniatowski ma legalne dzieci, a Konstytucja 3 Maja zostaje sformułowana tak, by to one dziedziczyły tron.

Konstytucja konstytucją, musiałabyś przeprowadzić familję przez cały okres rozbiorów, powstania (o ile byłyby), kazać im walnie udzielać się politycznie - o, wtedy byłaby podstawa. Dobrym pomysłem byłoby stworzenie w czasie I wś satelickiego Królestwa Polskiego, oczywiście zależnego od jednego z trzech mocarstw zainteresowanych (jako krakus oczywiście macham za c.k., chyba że u Ciebie lepiej powiedzie się Rosji ) - i naturalnie z kolejnym Poniatowskim jako królem. I takie państwo byłoby zalążkiem II RP o ustroju monarchistycznym.

Bardzo ciekawy pomysł.

Added in 6 minutes 31 seconds:
"Szeptuchę" przeczytam. Dziękuję

martar pisze:Zdaję sobie sprawę, że mój scenariusz jest mało prawdopodobny, ale z drugiej strony wolałabym pójść po najmniejszej linii oporu i nie pisać całej historii nowożytnej od początku, bo nie o tym miałaby być książka, tylko właśnie o romantycznej miłości z bajkowym księciem

To napisz zwykłe fantasy Historia alternatywna to dość wymagający gatunek, punkty dywergencji i takie tam...

martar, tylko jeżeli chcesz tę historię alternatywną napisać po najmniejszej linii oporu, jako jakieś tam tło, któremu nie chcesz/nie możesz poświęcić właściwej uwagi - to po co Ci ona? Romans można napisać w każdych innych okolicznościach.

Linii najmniejszego oporu, tak nawiasem

Romecki pisze: Linii najmniejszego oporu, tak nawiasem

Oj tam, oj tam, czepiasz się, jakbyś był na forum literackim

martar, wybrałaś sobie piekielnie trudny moment w dziejach Polski - akurat potomstwo Stanisława Augusta i możliwość dziedziczenia tronu nie usuwają najważniejszych problemów, przed jakimi stanęło panstwo. Decydująca byłaby reakcja wewnętrzna i zewnętrzna na reformy wprowadzone w konstytucji, czyli - dokładnie to samo, co w historii, jaką znamy. Jeżeli nie chcesz romansu fantasy, a taki z zapleczem historycznym, możesz sięgnąć po motywy, z powodzeniem wykorzystywane przez pisarzy XIX-wiecznych: fikcyjne postacie w bardzo bliskich związkach z rzeczywistymi, jakieś potajemne romanse, synowie z nieprawego łoża, którzy w wieku młodzieńczym dowiadują się o swoim pochodzeniu, dziewczęta wychowywane w klasztorach, by ukryć ich istnienie, nie wspominając już o dzieciach porwanych w niemowlęctwie. Można się bawić takimi sytuacjami, nie zmieniając zasadniczego biegu historii, co nieuchronnie wiąże się z wejściem w wielką politykę i problemy, z jakimi borykają się pisarze powieści stricte historycznych.

Dziękuję za wszystkie uwagi (zwłaszcza komentarz, który napisała Rubia).