Latest post of the previous page:

O! Lube - Kombat mmmm bardzo lubię i tak odeszliśmy od Kaczmarskiego

"Sarmatia" - CAŁOŚĆ!!

[ Dodano: Pią 11 Paź, 2013 ]
Np.Kniazia Jaremy nawrócenie Akurat tu z fragmentami z "Ogniem i mieczem" - kilka razy miga przebitka na lubelską kaplicę zamkową, unikalną (lista UNESCO), bo katolicką, ale z wschodnimi malowidłami.
Stosunki polsko-ukraińskie to zwłaszcza tu dla nas temat, co tu kryć - bliski a bolesny.

[ Dodano: Pią 11 Paź, 2013 ]
No i oczywiście, tak, jasne,Marcin Luter .

Tu chyba powinna być playlista z cała Sarmatią, rany, liceum mi się przypomina, słuchałam tych kaset (wtedy kaset!!) w kółko, miałam potem totalną szajbę na renesans (barok mnie jednak ideologicznie nie kręci, mimo wszystkich Dzikich Pól i szabelek).
"Drzewo Genealogiczne"! I to o Kochanowskim!

[ Dodano: Pią 11 Paź, 2013 ]
I "Warchoł"

Byłam tam w trakcie powstawania. Widziałam próby, rozmawiałam z mistrzem...


Pozostała mi pamiatka:

[img]http://img24.imageshack.us/img24/2382/b9cr.jpg[/img]

Magic, !!!!!!!!

[ Dodano: Pią 11 Paź, 2013 ]
Zrobiliście mi krzywdę, wiecie? Nie mogę teraz przestać.

Z XVI-wiecznym portretem trumiennym rozmowa


"Ale patrzył i tego, by obrana władza
Nie zabrała ci czasem, czegoś sam jej nie dał.

A nie dałeś jej prawa by ci grozić drewnem
Bo przed Bogiem za posła nie chcesz Jezuity,
By na takie cię pola mogła słać bitewne,
Gdzie krew i rany - twoje, a cudze profity."

Który to był rok? 1993?
Wieszcz poeta...
"Tylko Ty mamie, że ja w Afganie, nie mów o tym"?

Trudno powiedzieć, a co dopiero napisać. Jako, że moja przygoda z Kaczmarskim zaczęła się gdzieś w pierwszej klasie gimnazjum po usłyszeniu "A my nie chcemy uciekać stąd" to z nią wiąże największy sentyment, ale był ogrom piosenek czy może pieśni, które na mnie wpłynęły.

Pierwszą z nich jest "Strącenie aniołów". Jako, że ucho przydeptał mi słoń czy jak to się zwie, "natycham" się głównie treścią, a ta gdy "Niektórzy skaczą, niektórzy skaczą, chcą być przeklęci pierwsi" robiła istną rewolucje w mej anarchistycznej osobowości.

Jako drugą postawiłbym odkrytą nie tak dawno "Świadkowie". Historia marynarki w angielską kratę jest dla mnie naprawdę wzruszająca i powodująca nostalgiczny nastrój. To chyba oprócz równie genialnego "Hioba" najsmutniejsze i najbardziej głębokie twórczości Jacka według mej persony.

Na trzecim miejscu postawiłbym "arke noego", za szybkie tempo i uniwersalne przesłanie, oraz pod tym samym względem "Amanci panny S." Po za tym "Diabeł mój" i "Koń wyścigowy" z którymi się osobiście jak pewnie większość entuzjastów poezji śpiewanej identyfikuję i muszę ich posłuchać lub zanucić za każdym razem gdy mam chwilę zwątpienia w swój osąd.

Chyba jedynym utworem "Jacka" jakiego nie trawię jest seria "Obławy" i uważam, że jest to jego najsłabszy utwór lub po prostu do mnie nie trafia, mimo iż rozumiem co "chciał wyrazić podmiot..."

Anarchista nie 'czuje' obławy? To nie chcę snuć przypuszczeń, jaki z Ciebie może być anarchista...

Kaczmarski ma u mnie minus za tendencję do jednostronnego i uwznioślonego pokazywania wielu spraw - patriotyzmu, ideałów chrześcijańskich, prometejskiego władcy, iście romantycznego sprzeciwu...
Plusy ma za umiejętność łamania tego minusa w wielu przypadkach, za piękny język, świetne metafory i kunszt muzyczny. No i jego teksty nie są nijakie. Rwą w strzępy umysł niekiedy, każą przestać chłodno myśleć i po prostu się zachwycić lub zatracić. Przejmujące są.

Na starej mapie krajobraz utopijny

Słucha od czasów pogańskich tych samych plotek Dąb Święty
I nimfę w leśnym jeziorze strzeże przed wzrokiem intruza.
Dróg, by tam trafić - nic nie ułatwia
W przestrzeniach burz i w czasów kipieli,
Ale istnieje przecież Sarmatia,
Istnieje gdzieś Terra Felix.

od kilku dni za mną "chodzi".

Przygodowy film o pisaniu w nocy

Do Muzy - suplikacja przy ostrzeniu pióra

Chyba ciężko o bardziej inspirujące utwory

A tu mamy prezent od Esensji:
10 nie tak oczywistych piosenek Jacka Kaczmarskiego

To ja dodam coś od siebie. Kaczmarski miał wiele wspaniałych piosenek, więc wstawię trzy które mi się po prostu bardzo podobają. Jedna z tych posłużyła jako punkt wyjścia dla mojej matury ustnej z polskiego

Rozbite Oddziały

Dzieci Hioba

Ostatnia mapa Polski

Jego interpretacje obrazów to jest coś niesamowitego, ale myślę, że ze śledzących temat i tak każdy wszystkie słyszał.

"A my nie chcemy uciekać stąd". Temu utworowi często się przypisuje konotacje polityczne. Mnie inspiruje dosłowna warstwa tekstu - o tym, że z domu, nawet gdy jest to szpital psychiatryczny i trwa pożar, nie chce się uciekać.

"Zbroja". Traktuję ten tekst osobiście. Dla mnie mówi on o tym, że nie dorasta się często do wyznawanych przez siebie samą zasad.

"Pejzaż z szubienicą". Kojarzy mi się z Villonem i ogólnie łotrzykami.

Temat zasługuje na reaktywację, zwłaszcza, że wiele linków zdążyło wygasnąć bez opisu co zawierały.

Od siebie dodam Poranek - Gintrowski, Kaczmarski, Łapiński
Pięknie opisana, złożona scenka.

Kiedy słucham "Kantyczki z lotu ptaka" i myślę o dzisiejszych czasach, zdarza mi się uronić łezkę.

Trójka, która wraca do mnie w najróżniejszych momentach (kolejność dowolna) :
- Starzy ludzie w autobusie.
http://www.kaczmarski.art.pl/tworczosc/ ... autobusie/
- Wygnanie z raju.
http://www.kaczmarski.art.pl/tworczosc/ ... ie-z-raju/
- Opowieść pewnego emigranta.
http://www.kaczmarski.art.pl/tworczosc/ ... emigranta/

Kaczmarski często mnie inspiruje. Ostatnimi czasy prześlizgiwał mi się przez wiele tekstów (choć raczej nie wprost, nie w formie jakiejś interpretacji czy dialogu z autorem - bardziej rozbudzając wyobraźnię, budując jakieś obrazy pozornie niezwiązanymi słowami).

Taką piosenką, która chyba pierwsza mi się narzuca jako inspirująca jest "Cztery pory niepokoju". Ją już tutaj wcześniej wspomniano.

Ona na mnie "działa" w szczególny sposób. Poza nią jednak jest wiele innych. Zastanawiając się na tym, co tu Wam polecić, doszłam do wniosku, że w ogóle te moje inspiracje mogę podzielić na dwie formy. Jedna to operowanie słowem/malowanie nim obrazu. W taki sposób inspiruje mnie na przykład Rublow, którego słowa mnie po prostu oczarowały. Jak czegoś takiego słucham, to wyobraźnia robi fikołki (a równocześnie czuć tę lekką zazdrość, że ja tak czarować nie potrafię ).
Ale coś, co częściej odbija mi się w tekstach, to portrety charakterów. I tutaj jest cała gama piosenek, ale trzy narzucają mi się najbardziej:
Diabeł mój
Prosty człowiek
Warchoł
Zachęcam do posłuchania.

Moja ulubiona piosenka to "Encore, jeszcze raz".
(sorry, nie linkuję, bo mnie pracodawca blokuje takie wynalazki jak YouTube).
Piękna piosenka o samotności.