Chodzi mi o to, że narrację, która nie dotyczy wypowiedzi powinno się raczej zapisywać jako odrębne zdanie. Czy taki zapis w tym miejscu jest uzasadniony? Czy może lepiej zapisać to tak:- Wtedy poszliśmy nad rzekę - z drugiego pokoju dało się słyszeć dźwięk tłuczonego szkła - by zobaczyć, czy już zamarzła.
?- Wtedy poszliśmy nad rzekę... - Z drugiego pokoju dało się słyszeć dźwięk tłuczonego szkła. - ... by zobaczyć, czy już zamarzła.
iG.P. pisze: Poczekam na komentarze pod spodem, może się czegoś nauczę nowego, bo na razie wtrącenia piszę po swojemu.
Proszę bardzo chłopaki, już wam pisze.Escort pisze: Miałem odpisać, bo ja z tym nie mam problemu w 95% przypadków, no ale co ja tam wiem. Też poczekam
albo takie:
to napisałbym to tak:
IMO - raczej mrugnął porozumiewawczo, albo mrugnął wesoło, lub po prostu mrugnął (bo wiadomo, że okiem).
Takie rzeczy nadal mi umykają. Dobrze, że wytknęłaś. Z drugiej strony samo mrugnął w tym zapisie wydaje mi się takie jakieś... nie wiem, niedokończone? Nie czuje w tym mrugnięciu tego podtekstu, który chciałbym w nim zawrzeć. W sumie, to w 'mrugnięciu okiem' też go nie czuć. Najlepsze wydaje się mrugnięcie porozumiewawcze.
A co do poprawności tego, to wydaje mi się, że z małej tylko dźwięki 'od paszczowe', a reszta po kropce z dużej. Tak przynajmniej wyczytałem gdzieś, być może nawet tutaj, kiedy sam poszukiwałem odpowiedzi na poprawny zapis dialogów.
Tak przy okazji, jak się ma to do poprawności? W sensie czy z myślnikiem po wielokropku jest wszystko ok, jak w powyższych przykładach Augusty? Często sam się nad tym zastanawiam i nie znając odpowiedzi unikam takiego zapisu.
Tutaj narracja dotyczy reakcji adresata wypowiedzi, która powinna być dla czytelnika istotna.- Chciałabym, żebyś - spojrzał na nią niepewnie - opuścił ten dom.
No z tego cytatu wynika, że to mówiący spogląda na osobę, do której mówi w sposób niepewny. Nie zaś, że to osoba słuchająca tej wypowiedzi spojrzała niepewnie na osobę mówiącą. Najzwyczajniej trzeba zaznaczyć kto spojrzał i zapisać to w sposób, który Augusta podała wyżej, o ile sam zapis wielokropek i myślnik są poprawne.
Początek partii dialogowej napisany jest w rodzaju żeńskim, a narracji w rodzaju męskim. Powiedzmy, że to tylko część dłuższego dialogu. Wcześniej była jakaś kwestia mężczyzny. Przykłady podane przez Was są poprawne, ale wydają mi się troszkę „przegadane”. Za dużo wtedy w całym dialogu będzie powtórzeń osób wypowiadających kwestie.
Racja. Czytając zrzuciłem to na karb zwykłej pomyłki w przelewaniu myśli na wirtualny papier. Jednak dalej pozostanę przy swoim. To za mało, czytelnik może pomyśleć to co ja, że to zwykły błąd. Ktoś zjadł "a" i tyle, takie rzeczy się zdarzają i w druku. Nawet jeżeli wcześniej jest jakaś sytuacja, to spojrzeć przecież może się każdy. No chyba, że jeden z bohaterów jest ślepy albo coś podobnego. W innym wypadku trzeba to podkreślić tak, żeby nie było wątpliwości i, jednocześnie, sztuką jest aby tego nie przeciągać i udziwniać. Do tego, myślę, powinno się dążyć.Porfirion pisze: Początek partii dialogowej napisany jest w rodzaju żeńskim, a narracji w rodzaju męskim. Powiedzmy, że to tylko część dłuższego dialogu. Wcześniej była jakaś kwestia mężczyzny. Przykłady podane przez Was są poprawne, ale wydają mi się troszkę „przegadane”. Za dużo wtedy w całym dialogu będzie powtórzeń osób wypowiadających kwestie.
Tylko jakoś nie wygląda mi to poprawnie. Wtrącenie, które nie dotyczy wypowiadanej kwestii, ani osoby ją wypowiadającej, powinno raczej być ujęte między pauzami jako odrębne zdanie. Ale to byłoby poprawne tylko wtedy, gdyby jedna i druga część partii dialogowej były dwoma, oddzielnymi i samodzielnymi zdaniami. Nie wiem, czy wsadzanie wielokropka ma tu sens, bo gdy następuje reakcja adresata wypowiedzi, wcale nie musi nastąpić pauza w wypowiadanej przez nadawcę treści.- Chciałabym, żebyś - mężczyzna spojrzał na nią niepewnie - opuścił ten dom.
Czy druga część kwestii dialogowej nie powinna w takim razie zaczynać się od wielokropka i dalej być pisana małą literą? Bo jest to niejako druga część jednego zdania i trochę dziwnie wygląda, gdy zaczyna się wielką literą.
