Latest post of the previous page:

W trzecim fragmencie można pominąć cały pierwszy akapit. Dalszy opis jest wystarczający i łatwiejszy do wyobrażenia. A jeśli koniecznie ten akapit ma zostać, to widzę tu problem z kolejnością informacji. Najpierw jest plac otoczony byle jakim murkiem, to wyobrażam sobie udeptany kwadrat ziemi. Potem się okazuje, że tam są marmurowe płyty, a całość jest elegancka - dla mnie powstaje zgrzyt.

W pierwszym fragmencie też mam zgrzyt, w znaczeniu odległości. Kończą się mokradła (jak ucięte nożem) i staję od razu przed pałacem, a potem to "odjeżdża", bo jest jeszcze droga do złotych bram.

W każdym razie, szopen, daj temu odleżeć, tak porządnie

Myśli bohatera zaznaczałem dotąd kursywą i cudzysłowem. Jak to zrobić we fragmencie tekstu, który cały jest kursywą? Na dodatek myśl zawiera cytaty?
1. Sam cudzysłów? (Mam wrażenie, że myśli, cytat i tekst za mało się odróżniają).
2. Zrobić odwrotnie - myśli zapisać prostym drukiem?
3. Użyć innej czcionki? (kursywą). (Np. comic sans).

Przykład (nieistotny sam w sobie):

Normalny zapis Jak to samo zrobić we fragmencie kursywą?

1. 2. 3. A może jeszcze inaczej?

Może tak:

Zapadał zmrok.
Pora brać się do roboty, pomyślał. Inaczej wszystko przepadnie. Olbrzym zje księżniczkę, a babcia powie „a nie mówiłam?”.
Podrzucił fasolkę i patrzył z niepokojem, co stanie się dalej.

Doprecyzuję, że przykład jest "od czapy". Chodzi mi tylko o to, o co pytałem - jak zapisać myśli bohatera, zawierające cytat, gdy cały fragment jest kursywą.

Juliahof, puścić myśli w oddzielny od opisu akapit. Ciekawy pomysł, dzięki.

Ktoś widzi to inaczej? (Sam początkowo wybrałem wersję 2, ale nie byłem z niej do końca zadowolony. Prawdę mówiąc, z pozostałych też, dlatego pytam ).

Jestem za rozbiciem myśli od opisu; kursywa tu nie bardzo pasuje.

Mam jeden problem językowy, który gryzie mnie od dłuższego czasu. Czy w tego typu konstrukcji:
(...) miażdżący/niszczący [wszystko], co tylko stanie mu na drodze (...)
słowo "wszystko" jest absolutnie konieczne, czy można je wyciąć? Mój risercz wskazuje, że jednak jest potrzebne, ale to nieźle brzmi i bez niego.

Całe zdanie wygląda tak: Kruchości tego połączenia zawdzięczać musiała to, że wstrętne wąsate zielsko, miażdżące w swych wężowych splotach, co tylko stanie mu na drodze, dotąd nie zdołało przedostać się na jej wyspę.

BollyBoss pisze: słowo "wszystko" jest absolutnie konieczne, czy można je wyciąć? Mój risercz wskazuje, że jednak jest potrzebne, ale to nieźle brzmi i bez niego.

Według mnie można to "wszystko" zostawić, bo bez niego czegoś w zdaniu brakuje.

Spotkałem się z taką konstrukcją bez "wszystko", mnie też się ona podoba. Tyle że nie wiem, czy jest prawidłowa, podobnie jak Emma, mam tylko swoje przeczucie (które na dodatek podpowiada mi coś odwrotnego niż Emmie ).
Dołączę więc do BollyBosa - ktoś ma wiedzę, czy tak może być, czy to błąd?

Czy w tym fragmencie potrzeba przecinków? Jeden? Dwa?

Pytanie które padło zaskoczyło na moment kobietę:

Imho dwa. Ale ja jestem interpuncyjnym lajkonikiem.

G.

Tak, dwa przecinki: "Pytanie, które padło, zaskoczyło na moment kobietę". Jest to zdanie złożone.
PS. Też się nie znam na interpunkcji, ale wyćwiczyłem praktykę - jeżeli bez wyodrębnionej części dalej jest zdanie, to stawiam przecinki. (Pytanie (...) zaskoczyło kobietę).
Natomiast tu nie wstawiłbym: "Pytanie padło i zaskoczyło nawet kobietę".

1. Czy ktoś mi podpowie, jak wyglądał pobór do wojska - ew. jakaś służba zastępcza, jakiś inny wariant dla studentów? Konkretnie mój I. skończył studia inżynierskie ok. 75 - 76 r. Próbował dostać zaświadczenie lekarskie że się nie nadaje do służby, ale sie nie udało. Kończy studia i co? Musi odsłużyć?

2. Przypadek 2. M. z biednego domu. Poszedł do wojska. Został jako zawodowy żołnierz, ale nie mam pomysłu na jego karierę zawodową - co się mogło z nim dziać - przy czym zależy mi, żeby nie zrobił zbyt wielkiej kariery.

Pomożecie?

Ad 2. Wieczny plutonowy albo kapral? wersja lepsza: zsyłka do WKU, gdzie gra szychę, choć nic nie znaczy. Autentyk swoją drogą, miałem takiego durnia przez pół roku nad sobą, kiedy odpracowywałem wojsko właśnie w WKU

Hardy pisze: @Iris. Jeżeli dalej potrzebujesz info o odbywaniu służby wojskowej po studiach w latach 70-80-tych, to krótko: po studiach obowiązkowa Szkoła Podchorążych Rezerwy oraz później praktyka w jednostce w wojsku lub jednostce paramilitarnej (np. OOC). Razem rok służby. Po tym awans na podporucznika i do rezerwy, znaczy do cywila.

Navajero pisze: najpierw szkoła oficerska, nikt nie dostał stopnia podporucznika po podchorązówce

Hardy pisze: Po studiach cywilnych SPR oraz praktyka (łącznie rok) i potem, na zakończenie przed odejściem do cywila - awans na podporucznika - tak pamiętam. Szkoła oficerska to dla zawodowych wojskowych.

POmóżcie! Ma być wiersz raczej starego poety (w sensie: tak XVI, XVII wiek),ulubiony wiersz bohaterki. Treść gdzieś tam się pojawia. Straszna grafomania, czy może być? A jeżeli nie może, to jak poprawić?


Na szczytach stu gór, schowani wśród chmur, skoczymy w oczu swych otchłań
I tonąc wśród chmur, daleko od bzdur, w głębiach swych oczu utkwimy
W głębinach stu mórz, ukryci wśród róz, zwiędniemy gdy przyjdzie czas rozstań
Lecz wśród kolców róż, naprzeciw stu burz, nim rozejść się przyjdzie, tańczymy

Cześć,
Pytanie z kategorii medyczno-protetycznej

Czy proteza oka – tzw. „szklane oko”, porusza się w oczodole normalnie? Tzn. czy rozmawiając twarzą w twarz z osobą ze szklanym okiem można odnieść wrażenie, że zdrowe oko porusza się w inny sposób niż proteza?

Dzięki z góry

pozdrawiam
M.