Latest post of the previous page:

Moim zdaniem, taki poradnik ma sens, o ile będzie wnosił głos odrębny.

Nie uznaję za wartość faktu, że powstanie akurat siłami Wery - to jest sentyment. Miły, ale dla ludzi spoza tego kręgu nieistotny.
Nie uznaję za wartość ogólników - pełno tego i w książkach, i na forach, i Fejsotworach, i na blogach - osobliwie, im jaki pisarz mniej opublikował, tym większe ma ciśnienie, żeby na swojej stronie/blogu dzielić się doświadczeniem.
Za takie ogólniki uznaję i to, co można znaleźć w byle podręczniku wyższej szkoły literackiej. Zamiast się silić na wyważanie otwartych drzwi, lepiej jednak podać niezbędnik literata w postaci np. pięciu dobrze dobranych książek o języku. I garści linków w rodzaju poradni PWN

Natomiast są punkty, w których Wery ma moc.
Primo, działy specjalistyczne. Grimzon ma np. rację, że dział o broni przyda się wielu osobom. Piszącym fantasy i powieści historyczne na pewno. Analogicznie mogę podać tematy kilku jeszcze rozdziałów.
Secundo, elastyczność. Wiele poradników traci wartość, bo rynek się zmienia - nawet w części wydawniczej. Po Wery też to widać, rady dotyczące konkretnych wydawnictw udzielane kiedyś, dziś wymagałyby zastrzeżeń, lub należałoby je odwrócić - czasem o 180 stopni zatem możliwość uaktualniania wiedzy jest tu wartością znaczną.

Tylko zasadnicze pytanie: o odzew. Bo nawet darmowość nie zapewni czytelnictwa, co najwyżej ściągalność celem jest zatem udowodnienie, że potrafimy, czy przyciągnięcie czytelników? A jeśli to drugie, to do poradnika, czy raczej na Wery?
Bo jeśli to drugie, to skoro możemy wykorzystać interakcyjność, lepiej potraktować ów poradnik jako jedynie pretekst, nie cel sam w sobie.

Nie chciałbym zostać źle zrozumiany: nie neguję idei. Zastanawiam się nad jej kształtem oraz na razie nieco odsuniętym na bok - celem

Romek Pawlak pisze: Zamiast się silić na wyważanie otwartych drzwi, lepiej jednak podać niezbędnik literata w postaci np. pięciu dobrze dobranych książek o języku. I garści linków w rodzaju poradni PWN

Romek, ale zrozum - zawsze trafi się delikwent, (oj, żeby tylko jeden!), który powie, słuchaj, nie mam pieniędzy na ten niezbędnik,w końcu to jest pięć książek, część z nich (jak zakładam) to słowniki. Książki specjalistyczne w Polsce są drogie, więc drogi purpuracie, albo Weryfikatorze, proszę podaj mi kawę na ławę i wyłuszcz z łaski swojej wszystkie zagadnienia dotyczące pisania, bo przecież i tak nie masz nic lepszego do roboty

Mówię tylko, że przy szerszej formule poradnik (nie twierdzę, że projekt powstanie w tydzień) - może stanowić ciekawą pozycję. Aha, pytałeś jeszcze o cel - generalnie o popularyzowanie forum mi nie idzie. I tak nic bardziej jak obecność fioletowych na Wery naszej witrynie nie pomoże. Zaproś Sapkowskiego, a dopiero zobaczysz co się będzie działo
Poradnik, tak jak każda inna pozycja - może obronić się tylko jakością. Jeśli jakościowo będzie dobry, to nie tylko znajdzie osoby, które go pobiorą, ale też takie, które przeczytają.
Zresztą zobaczymy - plus jest taki, że przestaliśmy dyskutować o polityce, a gadamy o sprawach związanych z literaturą.
Pozdrawiam.

slavec2723 pisze:

Romek Pawlak pisze: Zamiast się silić na wyważanie otwartych drzwi, lepiej jednak podać niezbędnik literata w postaci np. pięciu dobrze dobranych książek o języku. I garści linków w rodzaju poradni PWN

Romek, ale zrozum - zawsze trafi się delikwent, (oj, żeby tylko jeden!), który powie, słuchaj, nie mam pieniędzy na ten niezbędnik,w końcu to jest pięć książek, część z nich (jak zakładam) to słowniki. Książki specjalistyczne w Polsce są drogie, więc drogi purpuracie, albo Weryfikatorze, proszę podaj mi kawę na ławę i wyłuszcz z łaski swojej wszystkie zagadnienia dotyczące pisania, bo przecież i tak nie masz nic lepszego do roboty

Zgoda, ale albo pójdziesz w banał typu "nie należy stosować powtórzeń" i pozostawisz jedno takie zdanie, okrutny banał nad banały, albo zaczniesz to rozpracowywać w stylu: http://www.wydawnictwozywioly.pl/jak-ra ... orzeniami/
Do powtórzeń pojawią się kwestie szczególne, kiedy jednak one są potrzebne dla zachowania rytmu, melodii zdania. Kiedy level wyżej okazują się kluczem. I tak dalej, etc, aż złapiesz się na tym, że kwestii powtórzeń poświęcasz 200 000 znaków

A jeśli chcesz łopatologicznie wyjaśniać takie problemy, to ja ich widzę sto, dwieście?

No i wreszcie, będę okrutny: kompletnie mnie nie interesują ludzie, którzy nie chcą się rozwijać metodą zdobycia (podkreślam to słowo ) jakiejś porządnej gramatyki języka polskiego, stylistyki czy czegoś podobnego. Nie każdy musi być pisarzem, sorry - taki mamy klimat zaufasz lekarzowi, który uczy się tylko z jutuba, a nie ma studiów medycznych? prawnikowi, który nie sięgnie do ustawy czy kodeksu, tylko będzie używał "bomisiów"?

Romek Pawlak, największym problemem w szukaniu informacji są rozbieżności. Tu napisali tak, a tam inaczej i bądź tu człowieku mądry.

Dlatego wartością poradnika mogą być różne zdania
Ale często nie ma jednego sensownego poglądu na daną kwestię, a ostatecznie decyduje się to dopiero w boju, w zderzeniu z czytelnikiem

Romek Pawlak pisze:Dlatego wartością poradnika mogą być różne zdania

Właśnie o to mi chodzi. Ja bardzo nie lubię uogólnień i cudownych lekarstw na wszelkie choróbska nękające mój tekst. Chciałabym się dowiedzieć jakie mam alternatywy. Nie istnieje jedna metoda. Jest ich wiele i każda daje nowe możliwości. Trzeba tylko wiedzieć, jak je wykorzystać.

imadoki pisze:Ja bardzo nie lubię uogólnień i cudownych lekarstw na wszelkie choróbska nękające mój tekst. Chciałabym się dowiedzieć jakie mam alternatywy. Nie istnieje jedna metoda. Jest ich wiele i każda daje nowe możliwości. Trzeba tylko wiedzieć, jak je wykorzystać.

W takim razie powinnaś poszukać redaktora, który zajmie się wyłącznie Twoim tekstem. To trochę jak z szyciem na miarę: poradnik to rozmiarówka w C&A, idealne dopasowanie daje tylko wizyta w pracowni krawieckiej

Chyba jeszcze działa e-korekta, możesz spróbować: http://www.ekorekta24.pl/

Romek Pawlak pisze:Zgoda, ale albo pójdziesz w banał typu "nie należy stosować powtórzeń" i pozostawisz jedno takie zdanie, okrutny banał nad banały, albo zaczniesz to rozpracowywać

Romek siejesz defetyzm Nie wyobrażam sobie, żeby poradnik naszego najukochańszego Wery poszedł w banał. Jak już powtórzenia, to muszą być porządnie dopracowane. Myślę tak - jeśli chcesz pomóc, to napisz jeden artykuł nawet na sto, sto pięćdziesiąt tysięcy znaków i szlus.

Romek Pawlak pisze:kompletnie mnie nie interesują ludzie, którzy nie chcą się rozwijać

No rozumiem :( Obawiam się, że niestety większość z użytkowników to tacy, którzy by chcieli napisać bestsellera w dwa tygodnie, a najlepiej żeby zrobił to za nich ktoś inny. Oni natomiast figurowali by jako autorzy. Takie życie.
Z drugiej jeśli powstanie poradnik obszerny, to od razu masz takich ludzi odsianych, bo jeśli nawet nie chce im się przeczytać poradnika, to o wyrobieniu stylu możemy zapomnieć (panie ja miałbym przeczytać sto, dwieście, albo trzysta książek? Toż to mordęga).
Romek, nie zrozum mnie źle, ale póki co dywagujemy. Nie podoba ci się projekt? Masz zastrzeżenia? Przecież udziału brać nie trzeba.
Ja jeśli uznam, że mogę sensownie komuś pomóc, to spróbuję opracować jakiś artykuł, a jeśli, uznam, że nie, bo moja wiedza jest zbyt skromna, to sobie odpuszczę.
Z drugiej strony - wiem o co ci chodzi - obawiasz się, że para pójdzie w gwizdek, a jak ktoś chce pisać, to i tak pisał będzie, z naszą czy bez naszej pomocy...

Rubia, niby tak, ale uczę się też na błędach innych. Chodzi mi po prostu o to, że lubię przykłady. Teoria, teorią, ale to z przykładów wyciąga się najlepsze wnioski

slavec2723 pisze:Z drugiej strony - wiem o co ci chodzi - obawiasz się, że para pójdzie w gwizdek, a jak ktoś chce pisać, to i tak pisał będzie, z naszą czy bez naszej pomocy...

Ja chcę wziąć udział i wezmę, ale jednak będę namawiać na ściganie się o poziom. Za dużo widzę w ostatnich latach takich "poradników" jak ten, który zalinkowałem

I nie, nie sieję defetyzmu. Naprawdę ale pytanie o cel i poziom jest zasadne w każdym projekcie i ktoś musi je zadać

Romek Pawlak pisze:No i wreszcie, będę okrutny: kompletnie mnie nie interesują ludzie, którzy nie chcą się rozwijać metodą zdobycia (podkreślam to słowo ) jakiejś porządnej gramatyki języka polskiego, stylistyki czy czegoś podobnego. Nie każdy musi być pisarzem, sorry - taki mamy klimat zaufasz lekarzowi, który uczy się tylko z jutuba, a nie ma studiów medycznych? prawnikowi, który nie sięgnie do ustawy czy kodeksu, tylko będzie używał "bomisiów"?

Literatura to nie nauka aż tak ścisła, by ją porównywać do medycyny, czy prawa.
Wszystko zależy od punktu widzenia. Na pewno zaufałbym programiście, który nie skończył studiów, a uczył się tylko w internetu, malarzowi samoukowi, który nigdy nie był na ASP itp.

Ogólnie, to forma poradnika może być dowolna, można nawet pójść totalnie na łatwiznę i zrobić spis postów na forum, które o tym, czy o tamtym mówią. Można w tym zawrzeć i odnośniki do innych użytecznych rzeczy: słowników (synonimów, antonimów itp); artykułów traktujących na dany temat; wartościowych, dobrze napisanych tekstów itp.

Nikt nie mówi, że taki poradnik musi mieć jakąś konkretną, określoną formę.

Ale wysoki poziom już został osiągnięty. Nie musimy od nowa pisać, jest mnóstwo rzeczy, które moim zdaniem wystarczy jedynie pozbierać, trochę oszlifować i wystarczyłyby. I to odnoszące się do konkretnych rzeczy.
Nie musimy stawiać wieżowca od nowa, mamy już parę całkiem ładnych mniejszych i większych domków, zróbmy więc z nich miasteczko

Ja bym tam Fioletowych wykorzystała do czegoś zupełnie innego: żeby każdy, kto zechce (z tych z dorobkiem, niech mi wybaczą debiutanci) wybrał JEDNĄ ze swoich książek i napisał, jak powstawała. Ale dokładnie: od pierwszego pomysłu, aż po egzemplarz przysłany z wydawnictwa. Jak zmieniał się pomysł? Jak ewoluowała fabuła? Bohaterowie? Jeśli powieść jest oparta na wydarzeniach rzeczywistych, to ile z tych realiów przeniknęło do tekstu? Research: jaki zakres obejmował, ile z tego, co autor się dowiedział, zdołał później wykorzystać? Czy zdarzyły mu się dłuższe okresy przestoju, związane nie z okolicznościami zewnętrznymi, tylko wątpliwościami czy wahaniami dotyczącymi samego tekstu? Chodzi mi o taką prawdziwą "kuchnię literacką", a nie tylko parę pobieżnych zdań.

Sądzę, że to właśnie mogłoby się przydać, bo każdy, kto chce wysłać swój tekst do wydawnictwa, taką drogę musi przejść. Niechby zatem dowiedział się, jak to się dzieje - że jakiś przelotny błysk przerodził się jednak w 560 stron druku

Rubia, jestem za. Chętnie coś takiego przeczytam.

A ja podpowiem jeszcze jedno, i już się zaraz zamykam; podręcznik taki mógłby też zawierać coś na kształt case study, czyli przykładowy tekst "nadesłany do oceny" i zebrane wszystkie uwagi z forum do tego tekstu.

Przykład może czasami więcej nauczyć, niż wykład ;-)

MaciejŚlużyński pisze: Przykład może czasami więcej nauczyć, niż wykład ;-)

Yhy. I dlatego myślałam, żeby Panowie Wydawcy napisali, pod paroma tekstami z Tuwrzucia (lepszymi, oczywiście), czy dostrzegają w nich, osiągnięty już, ów mityczny "poziom druku". Ale z solidnym uzasadnieniem!