Latest post of the previous page:

Chciałbym raz jeszcze wrócić do mieszania czasów. Przeczytałem właśnie Panny z Wilka i widzę że pan Iwaszkiewicz miesza czasy i to miesza nawet nie rozdzielając tego osobnymi akapitami, a te opowiadanie zdaje się było również wśród lektur szkolnych.

Po tych słowach wychodzi, zostawiając obie panie zdziwione jego zachowaniem się. Jola ma rozpacz w oczach, gdy on się oddala, ale Wiktor myśli, że one zaraz wrócą do ogórków. Poszedł do spiżarni. Kazi tam nie było. Znalazł ja w gabinecie (...).

Jak to w końcu jest? W szkole tłuczono nam do głowy na języku polskim że nie wolno, tymczasem w książkach napisanych zwłaszcza w latach co w/w istniał taki trend. Ale - no i właśnie - może wtedy tak pisano, obecnie już się nie powinno?

Szkoła uczy podstaw. Ale nie trzeba się ich trzymać. Jeśli się umie

Aaaa! Pomóżcie, dobry ludzie. Wpakowałam się niechcący w pisanie trzema punktami widzenia (narrator niby wszechwiedzący, ale kamerę trzyma jakby na ramieniu postaci). Czy to w ogóle ma rację bytu? I czy w ogóle mam wtedy prawo upierać się przy koncepcji wszechwiedzącego? :mysli:

Po prostu musisz zdecydować co Ci bardziej pasuje i jest korzystniejsze dla tekstu - czy narrator wszechwiedzący, ale mimo wszystko opowiadający z perspektywy konkretnej postaci (ale jednak mający dostęp do informacji wszystkich, nie tylko tych znanych przez bohatera), czy narracja typowo od bohatera. Bo przecież oba rozwiązania są możliwe.

ithulu pisze: Bo przecież oba rozwiązania są możliwe.

No właśnie nie mogę rozeznać, co mi "się napisało".

Usiąść na tyłku, chyba że lubisz pisać chodząc

mattlemarc pisze: mam jedno pytańko tylko: jak zacząć pisać?

Z pisaniem, jak z gotowaniem.
Pomyśl co lubisz jeść, coś czego smak znasz i czujesz się komfortowo wokół. Od takich potraw powinieneś zaczynać.
Zerknij jak inni to gotują. Zastanów się dokładnie dlaczego robią to w taki, a nie inny sposób
Złap za fartuch i zrób coś swojego. Pierwsza próba będzie okropna, więc nie częstuj nią bliskich znajomych, a raczej jakichś nieznajomych krytyków. Na przykład jakiś ludzi na forum, których żołądki są zahartowane.
Jeśli się dławią od nadmiaru soli, postaraj się ją ograniczyć następnym razem.
Powtarzaj wszystko w kółko i ulepszaj swój warsztat, aż w końcu będziesz mógł zaserwować Blanquette z pierniczkami od którego sam Gordon Ramsay zaniemówi.

Wybacz, jestem akurat głodny.

mattlemarc pisze: mam jedno pytańko tylko: jak zacząć pisać?

od czytania. w przypadku forum warto przeczytać regulamin. leć i się przedstaw gdzie trzeba zanim Cię modzi dopadną

Ja w sprawie formalnej;
Czy słowo TYŁEK jest wulgaryzmem, bo pisarz z góry takiego użył.
Jak ja napisałem JAJCA, to w beret od Irys dostałem.
Pozdrawiam wszystkich doceniających mój dobry humor

Godnie zniosę ostrzeżenie, ale "spocząć na sempiternie" wydało mi się jednak zbytnio przeintelektualizowane, takie zbyt arthystowskie

Romek, ty pisz po ludzky, bo mi się IQ skończyło przy Godnie

Napisałem, oprotestowałeś, więc sam sobie jesteś winien

Wybacz Miszczu, zachował się ja... jak ja

Mogę napisać: „potrafił utrzymać karabin”?

Chodziło mi o odrzut, ale teraz mój mózg podsuwa mi obrazki gościa, który ciężko pracuje, żeby zarobić pieniądze na utrzymanie karabinu.

To raczej "utrzymał karabin", bo brzmi jakby miał kłopot z podniesieniem broni.

On nie strzela w tej chwili, a po prostu posiada umiejętność niewypuszczenia broni z rąk przy oddawaniu strzału.
Mogłabym napisać, że „potrafił trzymać karabin”, ale to z kolei brzmi jakby ogarniał, jak nie strzelić sobie niechcący w stopę.

Chyba za bardzo kombinuję