Zauważyłem niedawno, że fioletowi pisząc czasem o swoich postępach podają nie tylko ile mają znaków, ale też z ilu.
Czy w trakcie pisania rzeczywiście jesteście w stanie przyjąć orientacyjnie ile znaków ze spacjami moze mieć gotowy tekst?
A jesli tak, to czy to jakoś pomaga w trakcie pisania? Na przykład zbyt szybko następuje koniec pierwszego aktu, albo widać, że tekst zaczyna sie niepotrzebnie rozwlekać, albo... sam nie wiem co widać.

z mojej perspektywy - tak, to pomaga.
jeśli chodzi o opowiadania to czasem jest to limit narzucony z góry.
przy powieści raczej się zakłada coś w stylu: nie mniej niż.

Najczęściej orientacyjnie wiem, dokąd jadę. Choć pracując nad pewnym tekstem, widzę, że z długiego opowiadania przesuwa się w mikropowieść. Ale to wyjątek.

Bardzo pomaga - w uchwyceniu w miarę poprawnej struktury. Takiej, która nie krzyczy "hej! masz ekspozycję na 90% długości tekstu!!!"

Seener pisze: (ndz 08 cze 2025, 16:36) Czy w trakcie pisania rzeczywiście jesteście w stanie przyjąć orientacyjnie ile znaków ze spacjami moze mieć gotowy tekst?

Orientacyjnie tak. Zwykle jestem w stanie ocenić, na ile mniej więcej mam tej fabuły. Choć to oczywiście nie jest jakieś bardzo dokładne i czasem potrafi się w czasie pisania zmienić.
Myślę, że trochę mi to pomaga uniknąć rozwlekania się (mam do niego tendencję, jestem straszną gadułą) i ułatwia pilnowanie kompozycji. Choć też nie trzymam się tego wyobrażenia o długości tekstu sztywno.

Seener pisze: (ndz 08 cze 2025, 16:36) Czy w trakcie pisania rzeczywiście jesteście w stanie przyjąć orientacyjnie ile znaków ze spacjami moze mieć gotowy tekst?

Tak, ja też przeważnie zakładam z góry, jaki długi będzie tekst. Przy czym zwykle pierwszą wersję piszę dłuższą i potem skracam, czasem nawet o 10-20%.

Ja sobie określam objętość mniej więcej - a już na pewno określam minimalną liczbę znaków, do jakiej muszę się doczołgać. Czasami skracam wersję roboczą, a czasem ją rozszerzam...