Latest post of the previous page:

Jakim samochodem może jeździć wykładowca akademicki?

sprawnym technicznie. Niesprawnym się nie uda.

A coś więcej o tym wykładowcy wiadomo?
Wiek, status materialny, pochodzenie, osobowość, zainteresowania, wykształcenie, podejście do spraw materialnych?

Bo samo "wykładowca akademicki" mówi o człowieku mniej więcej tyle, co "blondyn" albo "rudy".
Nie ma jakiegoś szczególnego zestawu cech, jakimi charakteryzowałaby się ta grupa.

BTW P.Yonk, okrutnie ale celnie

A w każdym razie niesprawnym nie zalecamy. A tak serio to dowolnym. Pierwszy przykład, który mam obok siebie to subaru forester albo mitsubishi lancer, ale pewnie wszelkie możliwe marki/modele się trafią zależnie od konkretnego przypadku.

Niżej podpisana eks - wykładowczyni jeździła nie do końca sprawnym, za to mocno pełnoletnim oplem

Wykorzystałam subaru. Dziękuję!

Drogie Wery, co tu nie gra? Bohaterka ma nie wiedzieć, w jakim kraju/mieście/dzielnicy się znajduje i mi to wybitnie nie wychodzi...

Celina Adlerowa de domo Tokarz siedziała na jasnoczerwonej kanapie i patrzyła na zachodzące słońce. Nie była w stanie określić, w jakim dokładnie punkcie na mapie świata dokładnie się znajdowała wspomniana pluszowa kanapka, wytapetowany dwoma odcieniami zieleni pokoik oraz krwisty krajobraz za przysłoniętym koronkową firanką oknem. Jedyne, co wiedziała na pewno, to fakt, iż w wystroju pomieszczenia znać było damską rączkę, przy czym gust poprzedniej mieszkanki pokoju należałoby zaliczyć do raczej kiepskich.

Zaznaczam, że niniejszy komentarz jest bardzo subiektywny.
Mnie nie pasowało już pierwsze zdanie. Po jego przeczytaniu wyobraziłam sobie kanapę, która stoi na otwartej przestrzeni naprzeciw zachodzącego słońca, dlatego dalszy ciąg zbił mnie z tropu. Można dodać w pierwszym zdaniu, że bohaterka patrzy przez szybę, żeby czytelnik załapał, że akcja toczy się w jakimś pomieszczeniu. Chociaż moim zdaniem pierwsze zdanie jest całkiem niepotrzebne. Jedyne, co wnosi, to imię bohaterki, bo pozostałe informacje powtarzają się w zdaniu numer dwa.
Drugie zdanie jest z kolei przekombinowane. Położenia kanap raczej nie zaznacza się na mapach świata. Poza tym "wspomniania pluszowa kanapa" nie została wspomnienia. W pierwszym zdaniu jest mowa o kanapie, ale nie ma wzmianki o tym, że jest pluszowa.
Zdanie trzecie w moim odczuciu też ma za dużo słów. " Jedyne, co wiedziała na pewno, to fakt, iż". To wszystko można wyrzucić. "W wystroju pomieszczenia znać było damską rączkę..." spokojnie wystarczy.
Tzn. ja bym to napisała po prostu prościej, żeby czytelnik się nie męczył, ale oczywiście są ludzie, którzy lubią rozwlekłe zdania.

Ciekawe otwarcie btw

Powtórzenie, ale to pikuś.
Ja bym postawiła na opis pomieszczenia po jednej stronie "nie wiedziała, w jakim punkcie".

Albo najpierw opisujemy, że czerwona, pluszowa, zielony pokoik, tapeta, firanki, a potem tylko "nie wiedziała, w jakim punkcie mapy znajdowała się kanapa", albo - IMHO lepiej - najpierw tylko wspominamy kanapę, pokoik, okno i zachód słońca, a potem "nie wiedziała, w jakim punkcie na mapie znajduje się kanapa obita czerwonym pluszem" i tak dalej.

Rzecz druga: jeśli Celina patrzy na zachodzące słońce, to nie rozgląda się po pokoiku, więc nie wie, jak on wygląda. Warto wyrzucić informację, że skupiała się konkretnie na widoku za oknem.

Rzecz trzecia: z ostatniego zdania warto wywalić "w wystroju mieszkania". Wnioskowanie bohaterki i bez tego wtrętu jest oczywiste, a dzięki temu skracamy kolejne zdanie po dość długim.

A kanapa na mapie mi się podoba. Zabawne to.

Czy ktoś może polecić książkę albo chociaż sensowny artykuł odnośnie rozrywki w PRLu? Najbardziej interesują mnie wesołe miasteczka i lunaparki, ale jeśli jest też np. o cyrku to chętnie poczytam.

Znalazłam książkę, może Ci się przyda: https://ksiegarniainternetowa.co.uk/pl/ ... r1EALw_wcB

Ślicznie dziękuję, sama byłam w stanie wyszukać tylko jakieś artykuły

Pytanie sensu technicznego, nie zwracajcie uwagi na tekst, bo to tylko first rough draft.
A więc, czy wy „widzicie” ten pojazd? Czy jest technicznie sensowny? Bo ja już zauważyłam jeden problem, ciekawe czy jeszcze ktoś, a jeśli tak, to czy znajdzie się ktoś kto pomoże go rozwiązać?

Testowano nowy środek transportu. To były samoloty choć zupełnie ich nie przypominały, raczej można by je określić jako latające talerze. Albo Pac Man’y z tej starej gry komputerowej. Były bowiem bardzo małe i lekkie, przypominały spłaszczoną kulę przeciętą wzdłuż, gdzie jej przód i boki wypełniała szyba z wyświetlaczami, a z tyłu mieściły się dysze napędu. (czy może lepiej - dwie wydrążone połówki kuli połączone z przodu i z boku szybą z wyświetlaczami). Podczas lotu świeciły lekko czerwonym blaskiem. W środku pojazdu było miejsce tylko dla jednego pilota, i to w niezbyt komfortowej pozycji półleżącej, i zbiorniki paliwa. Na nic więcej, przynajmniej na razie, nie było już miejsca. Ale twórcom pojazdu udało się jeszcze doczepić na zewnątrz sieć z linek na których wisiał przyczepiony „pasażer” wyposażony w mały spadochron. ….

Pojazdy te były lekkie i opływowe, nie było więc większych problemów ze startowaniem z powierzchni wody z wysuwanych z boków pojazdu płóz, co naukowcy nawet preferowali dla większego bezpieczeństwa ich najnowszej kreacji…

Szczerze mówiąc, to za bardzo tego pojazdu nie widzę. W sensie, nie rozumiem tego opisu. To jest ostatecznie spłaszczona kula? Spłaszczona półkula? Jak to się ma do "latającego talerza"? I nie rozumiem, jak podczepiony jest na linkach ten "pasażer", skoro to z wody startuje... Nie wiem, może mam jakieś zaćmienie mózgu, ale nie kumam.

"To były samoloty choć zupełnie ich nie przypominały, raczej można by je określić jako latające talerze. Albo Pac Man’y z tej starej gry komputerowej." Eeeee? Pojęcia nie mam jak ten pojazd wyglądał. Samolot, latający talerz i PacMan to trzy różne rzeczy

No, przecięty w poprzek pączek (jakby się chciało posmarować go konfiturą). Pomiędzy tymi dwiema połówkami (spłaszczonymi półkulami) biegnie przeźroczysty pas, taka szyba na wyświetlacze, i kawałek napędu z tyłu.
A co do tego pasażera, to, oj, no właśnie :(