Skoro tu jestem, to mam pytanko: "Czy istnieje coś takiego jak poprawność stosowania czasu w strumieniu świadomości?"
Osobiście lubię dziwactwa, więc mam problem z poprawnością, zgodnością z modą, uznaniem.
Jednakże smutna prawda jest taka, że tekst trzeba w odpowiedni sposób dostosować do uogólnionych wymagań czytelnika.
Czy przechodzenie na czas teraźniejszy można uznać za niepoprawne, gdy bohater przejmuje rolę narratora? Zaczyna myśleć o mechanizmach świata. Kim są postacie, jakie idee są słuszne, itd.

subiektywizja pisze: (ndz 28 lis 2021, 19:32) Skoro tu jestem, to mam pytanko: "Czy istnieje coś takiego jak poprawność stosowania czasu w strumieniu świadomości?"

Nie rozumiem pytania

subiektywizja pisze: (ndz 28 lis 2021, 19:32) Czy przechodzenie na czas teraźniejszy można uznać za niepoprawne, gdy bohater przejmuje rolę narratora? Zaczyna myśleć o mechanizmach świata. Kim są postacie, jakie idee są słuszne, itd.

W "Panu Lodowego Ogrodu" narracja 1-osobowa w czasie teraźniejszym jest obecna i działa wyśmienicie.

Chodzi o przechodzenie do narracji w czasie teraźniejszym, gdy bohater tworzy monologi w swojej głowie. Ale bez bezpośredniego cytowania go słowo w słowo. Przy utrzymaniu narracji trzecioosobowej.
Coś w tym stylu:
Nadzieja, radość, cierpienie, emocje. Wszystko to tylko sztuczna kreacja, podkręcona przez
jej artystyczną wizję. Nawet Rave... Nawet wspomnienia... Nie ma ciał,
są roboty. Pojedyncza łza spływała właśnie po sztucznej skórze policzka.
Rave, ty nie istniejesz... A ja nie mam ciała. Jestem tylko kosmiczną infor-
macją w robocie.

To, o czym piszesz, to:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mowa_pozo ... le%C5%BCna
...czyli środek artystyczny jak każdy inny