może i boli

nie więcej jednak

niż ostatni oddech

umierającej kotki



raczej chyba

lepsze to niż nic

jak jedwab

rozprowadzony profilaktycznie

po powierzchni



to już ostatnia książka

naprawdę

doszlifuję tylko zakończenie

i nie będę więcej

nadużywać wspomnień z jutra



składam na twe dłonie

fałszywe obietnice

12.02.09

nie mogąc zabrac dalej wspomnień, nie chciała iść, by nie zapomniec.





tak mi się jakoś skojarzyło. Podoba mi się.[/i]

Wiem, że to nadinterpretacja, ale przypomniało mi się, że kiedyś zacząłem pisać książki. Niestety musiałem przerwać, bo wszystko, co stało się głównemu bohaterowi, działo się w przyszłości mnie. I nie mówię tu o rzeczach, które mogłem przewidzieć. Najlepszym przykładem jest zatrucie się grzybami.

Marik Vao pisze:Wiem, że to nadinterpretacja, ale przypomniało mi się, że kiedyś zacząłem pisać książki. Niestety musiałem przerwać, bo wszystko, co stało się głównemu bohaterowi, działo się w przyszłości mnie. I nie mówię tu o rzeczach, które mogłem przewidzieć. Najlepszym przykładem jest zatrucie się grzybami.

znam to skąś- mam tak samo, zarówno w opowiadaniach(choć w tym rzadziej) jak i w wierszach, jakieś zdarzenia dotyczące bohatere, zapisane niby mimochodem, a jednak potem dotyczące mnie(jasnowidzenie?).

chociaż w tym utworze akurat chodziło o coś innego.

A wracając do wiersza to wydaje mi się być w jakimś wymiarze dość osobistym... Ale to tylko moje spostrzeżenie Ogólnie podoba mi się. Nie lubię interpunkcji. Nie dlatego że jej nie znam ale moim zdaniem ogranicza. Choć z drugiej strony można uprawiać zabawę interpunkcją w wierszu Pozdrawiam

ogólnie moim zdaniem poezja to coś co wręcz powinno być osobiste.

moim zdaniem interpunkcja przeszkadza, czyni z wiersza coś na miare prozy, wręcz mnie odstrasza.