pan N próbował kupić sobie dom

ale nie wiedział że potrzebne są pieniądze

przyszli po niego ludzie w białych kitlach

zabrali pana N i zabrali mu młodość

już nie popłynie na wyspy

szczęśliwego życia

igłami i strzykawkami nakłuwają

jego zdrową duszę całą w kwiatach

więdną kwiaty i ginie jego okno na świat

zszarzało posiniało i stłukło się

na tysiące małych sztyletów

a wszystkie wymierzone w serce pana N

nie umrze bo mu nie pozwolą

ale nie będzie również żyć

stanie się widmem pan N

i jego nieszczęśliwa młodość

Ja nie wiem o co tu biega, zakład dla obłąkanych? Pan N - tam trafił i marzenia poszły w las? Czy dom ma sugerować coś więcej- rzeczywistość, którą trzeba wypełnić? Zbyt niejasne to wszystko.

Traktujesz ludzi w białych kitlach zbyt dosłownie. W zasadzie cały wiersz jest jedynie przenośnią. I widocznie nie jest godzien niczyjej uwagi bo nikt nie raczył zajrzeć...

rzeczy nie są takimi, jak się wydają. Zajrzałam już dwukrotnie, lubię jednak przemyśleć wiersz. Pochopnie oceniać nie trudno. Poczekaj.

Ja też go już czytałem (3 razy), ale nie wypowiadałem się. I raczej nie mam nic nowego do powiedzenia. czuję, że to wszystko jest przenośnią, ale nie wiem, co kryje się pod tą "maską".



A jeśli nikt się nie wypowie, to się nie stresuj. Ja przy niektórych swoich wierszach do dziś czekam na odpowiedź, która chyba nigdy nie nadejdzie... Nie tylko Ty tak masz.

Marik Vao pisze:Ja też go już czytałem (3 razy), ale nie wypowiadałem się. I raczej nie mam nic nowego do powiedzenia. czuję, że to wszystko jest przenośnią, ale nie wiem, co kryje się pod tą "maską".

Powiedzcie chociaż, czy to waszym zdaniem dobrze czy źle, bo nie lubię trwać w nieświadomości Ogólnie chodziło mi o przedstawienie marzyciela (w jakimś sensie mnie również) w zderzeniu z brutalną materialistyczną rzeczywistością. Nie wiem czy mi się do końca udało... Dzięki za dotychczasowe komentarze.



Pozdrawiam serdecznie

Wiersz jest bardzo mocny treścią. Pragmatycy, wpleceni płynnie w codzienną zależność między ego a społeczeństwem, będą zdziwieni panem N i prawdopodobnie potraktują przekaz, jako wiersz o człowieku niedostosowanym, mało przydatnym, pogubionym i ogólnie dziwnym.

Dla mnie jest outsiderem, podkreślającym swoją tożsamość, jednak ciągle wahającym się między być i mieć. Dopiero, kiedy zrozumie kim naprawdę jest i jakie wartości ceni, będzie mógł zaistnieć w społeczeństwie jako kontrapunkt do codziennej pogoni za substytutem szczęścia mierzonym wartościami materialnymi. Na razie poddaje się i zdaje płynąć z prądem, nie machając rękoma, aby wypłynąć na swoją własną mieliznę.



Co do języka: nie podobają mi się wszystkie "ale" i "a" na początku wersów, szczególnie, że nie stosujesz interpunkcji. Bez nich przekaz byłby (moim zdaniem) jeszcze mocniejszy.

Dziękuję za oceny i rady. Postaram się do nich stosować



Pozdrawiam

Przyszła wredna Pika, żeby się powyżywać... i jednak się nie powyżywa



Podoba mi się przekaz. Mocny. Dla mnie - wyraźny. O zabijaniu młodzieńczych marzeń, które nie zakotwiczył w ziemi cement pragmatyki. O wciąganiu w szarą rzeczywistość, która wybiela kolor marzeń. No, chyba, że nie o to chodziło. Dla mnie N nie jest outsiderem. Zapewne był, jest, będzie odbiciem życia wielu ludzi.



Zgadzam się natomiast z uwagą Gry dotyczącą "a" i "ale".



Ogólnie, na plus

No i gitara. Kolejny raz dziękuję tym, którzy parę minut poświęcili nad tym wierszem i cieszę się że zebrał pozytywne oceny (między innymi ) Nad błędami będę pracować.



Pozdrawiam serdecznie



P.S.

Pika nie wredna :] . A kisiel ja też uwielbiam



Pika edit: KiŚL, mój drogi, kiŚL