Latest post of the previous page:

To nie tyle chodzi o kwestię czytają/ nie czytają ( bo to sugeruje złą wolę) co mozliwości "przerobu" nadsyłanych tekstów. A tych, w przypadku dużego wydawnictwa są tysiące. I żadna firma nie może pozwolić sobie na odedelegowanie do czytania owych, w 99% grafomańskich prób, zespołu dobrych redaktorów. Więc czyta to jedna, czasem dwie osoby, a bywa, że czynność ta powierzana jest ( przynajmniej w jakiejś cześci) firmowym cycatkom, to znaczy paniom o obwodzie biustu wielokrotnie większym od ilorazu inteligencji, jakich w żadnym wydawnictwie nie brakuje... Dlatego z uporem maniaka podkreślam od lat, że najlepiej ( dla autora) byłoby, gdyby startując do wydawnictwa, coś już sobą reprezentował. Na przykład miał wydane drukiem jedno - dwa opowiadania. Bo to zawsze robi wrażenie, stanowiąc niejako gwarancję, że petent nie jest kolejnym grafomanem z przerostem ambicji. A bywa, że wydawcy ( wielu z nich czytuje pisma w których ukazują się debiutanckie opowiadania) sami nawiązują kontakt z autorem dobrego tekstu, proponując mu współpracę.

Navajero pisze: a bywa, że czynność ta powierzana jest ( przynajmniej w jakiejś cześci) firmowym cycatkom, to znaczy paniom o obwodzie biustu wielokrotnie większym od ilorazu inteligencji,

Czyli, radzisz pierwszy rozdział napisać pod tym kątem? (ŻART!)

Cóż, fotka autora z wyeksponowanym sześciopakiem pewnie nie zaszkodzi

Navajero pisze: Na przykład miał wydane drukiem jedno - dwa opowiadania. Bo to zawsze robi wrażenie, stanowiąc niejako gwarancję, że petent nie jest kolejnym grafomanem z przerostem ambicji. A bywa, że wydawcy ( wielu z nich czytuje pisma w których ukazują się debiutanckie opowiadania) sami nawiązują kontakt z autorem dobrego tekstu, proponując mu współpracę.

Ale to się tyczy chyba głównie osób piszących szeroko pojętą fantastykę.

Niekoniecznie, są przecież i inne pisma. Choć oczywiscie moje doświadczenia ograniczają się głównie do fantastyki.

Navajero pisze: Dlatego z uporem maniaka podkreślam od lat, że najlepiej ( dla autora) byłoby, gdyby startując do wydawnictwa, coś już sobą reprezentował. Na przykład miał wydane drukiem jedno - dwa opowiadania. Bo to zawsze robi wrażenie, stanowiąc niejako gwarancję, że petent nie jest kolejnym grafomanem z przerostem ambicji.

I dlatego właśnie kiedy do wydawnictwa przychodzi "pierwsza z czterech części trylogii" o objętości milion trzysta tysięcy znaków, gdzie już na pierwszej stronie jest tyle samo błędów ortograficznych, ile brakujących przecinków, w załączniku zaś oprócz tekstu CV autora, w którym nie ma słowa o wcześniejszych publikacjach (opowiadanie wydane drukiem na przykład), a wszystko wysłane z adresu ~miki.maus@buziaczek.pl - to ciężko nadesłany tekst potraktować poważnie

Coś w temacie:
https://matkaprzelozona.wordpress.com/2 ... sli-luzem/

W punkt

Jacek Łukawski pisze: Coś w temacie:
https://matkaprzelozona.wordpress.com/2 ... sli-luzem/

Bardzo pożyteczny tekścik! Dzięki!

Kiedyś miałem wątpliwą przyjemność rozmawiać z Novae Res oraz z WFW. Rozmowa przebiegała tak:

"Proszę nam wysłać i wtedy wydamy".

Wtedy też, a będzie to chyba z 10 lat, poznałem znaczenie słowa partycypacja.

Teraz jestem 10 lat starszy i 10 lat mądrzejszy (lub głupszy w zależności od źródła) i zdaje sobie sprawę z pewnego niepokojącego faktu - jeżeli owe firmy, bo nie nazwę ich wydawnictwami, są gotowe podjąć współpracę z nastolatkiem, który cośtam napisał, nie wiadomo nawet co, to coś tu jest nie tak.

Poza tym, ktoś mądry, i to chyba nawet na tym forum, powiedział mi - jeżeli Twojej twórczości nie chce wydać klasyczne wydawnictwo, to najprawdopodobniej tekst się do tego nie nadaje.

Tyle w temacie, jeśli ktoś jeszcze się zastanawia.

Bartosh16 pisze: jeżeli Twojej twórczości nie chce wydać klasyczne wydawnictwo, to najprawdopodobniej tekst się do tego nie nadaje

Myślę, że życie jednak nie jest aż tak czarno-białe

Powiedzmy: jeśli kilka/ kilkanaście klasycznych nie chce wydać

Navajero pisze: Powiedzmy: jeśli kilka/ kilkanaście klasycznych nie chce wydać

Słusznie, chyba uprościłem... Jeśli wziąć pod uwagę przypadek Stephena Kinga lub J. K. Rowling to owszem, ale jeśli wszystkie wydawnictwa odmówią... Jeśli nawet znajomi zdawkowo odpowiadają: "Tak, tak, fajne..." a nie przeczytali... to o czymś to świadczy.

Jacek Łukawski pisze: Coś w temacie:
https://matkaprzelozona.wordpress.com/2 ... sli-luzem/

Świetne, udostępniam, piętnowania oszustów nigdy dość.
"Ścisła dieta wykluczająca vanity" - też jestem na takiej

Added in 37 minutes 53 seconds:
Podzielę się przy okazji historią z pracy. Robię na książkach w Empiku. Mamy wewnętrzną platformę komunikacyjną, na której centrala pokazuje m.in. różne akcje organizowane dla pracowników, zbiera zapisy na szkolenia, ogłasza konkursy itd. Jakiś czas temu wymyślili sobie cykl artykułów o talentach: pokażcie, jakie macie zainteresowania. Podali kontakt, można było się zgłaszać.
Do tej pory zaprezentowano dwie dziewczyny, które wydały swoje pierwsze - i jak na razie jedyne - książki w NR. Opisy pełne ochów i achów, bo oto dokonały się sukcesy wydawnicze. Co ciekawe, zacytowano fragment wywiadu z jedną z nich. Powieść napisała dziewczęciem licealnym będąc i przez tych dobrych kilka lat do momentu debiutu nie zmieniła jej ani na jotę - czego nie ukrywała, a zarzut o infantylizm treści (formułowany przez tych niesprecyzowanych złych internetowych recenzentów) zbagatelizowała, bo przecież "wyraziła w ten sposób tamtą siebie", a to walor jakich mało

Szczepko pisze: Robię na książkach w Empiku. Mamy wewnętrzną platformę komunikacyjną, na której centrala pokazuje m.in. różne akcje organizowane dla pracowników, zbiera zapisy na szkolenia, ogłasza konkursy itd.

Mogłabyś to przybliżyć? Pracujesz w empiku? Czy w wydawnictwie, bo nie do końca zrozumiałam.

Nie ma co przybliżać Doradca klienta/sprzedawca w Empiku w dzień, współpraca zdalna z wydawnictwami w nocy