To raczej nie jest książka dla przeciętnego czytelnika, bo to biografia jednego z najbardziej znanych redaktorów w Stanach, Maksa Perkinsa.
To nie jest książka dla osób, które nie słyszały o Hemingwayu, Fitzgeraldzie czy Tomie Wolfe. (Chyba że oglądały film
) Które nie wiedzą, kto to Faulkner, Caldwell albo dlaczego w książce o pisarzach pojawia się niejaki Churchill. Uściślając, jest i dla nich, ale wtedy stracą bardzo wiele smaczków, a na nich oparta jest ta książka.To jest książka dla autorów, i tych już publikujących, i dopiero aspirujących, no i dla redaktorów
pokazuje kuchnię pisarsko-wydawniczą - w rewelacyjny sposób, na przykładach często najwybitniejszych pisarzy pewnej epoki (a nawet kilku) pokazuje po pierwsze proces powstawania konkretnych książek, a potem ich opracowywania, redagowania etc. Nie spotkałem niczego równie szczegółowego, tj. wpadały mi w ręce teksty opisujące powstawanie jakiegoś Dzieła, ale niezwykle rzadko towarzyszyły im nietrywialne wstawki dotyczące redakcji. Tu proces redagowania ujęty jest jako integralna część tego procesu - głównie dlatego, że Perkins nie ograniczał się do przecinków i ortów, a nawet miał z tym niejaki problem. Za to skupiał się na strukturze, wymowie, płynności, reakcjach potencjalnego czytelnika...Nie chcę tu pisać epopei o epopei, ale ta książka naprawdę zasługuje na uwagę.
Łyżką dziegciu jest tłumaczenie i redakcja. Książka świetnie wydana, w twardej oprawie, szyta - ale czasem wydaje się, że tłumacz nie zrozumiał, a redaktor nie wychwycił. Na przykład mowa jest o wykreślaniu słów na cztery litery. Owszem, w wersji oryginalnej są to zapewne cztery litery i chodzi o słowo na "f"albo "s". Którego odpowiednikiem nie jest wcale nasze słowo na cztery litery, czyli "d", lecz pięcioliterowe na "k"
już widzę te kłótnie, jakie miałby toczyć Perkins z Hemingwayem o słowo na "d"... I takich sypek jest sporo, za dużo, podobnie jak literówek czy błędów innego typu.
Oryginalny tytuł zaś to jednak nie "Genius", lecz "Max Perkins: Editor of Genius". Co ma znaczenie, bo Perkins za geniusza z pewnością się nie uważał
No i książka nie ogranicza się do relacji Perkins - Wolfe, czego trochę się obawiałem.
To jedna z najciekawszych książek, jakie w tym roku przeczytałem, więc polecę ją Waszej uwadze. A że kupiłem ją sobie sam i wydawnictwo nie ma z tą reklamą nic wspólnego, to tym bardziej z czystym sumieniem mówię: kupujcie, czytajcie
http://czwartastrona.pl/ksiazki/geniusz/