Koszmary dopadają każdego
Wyniszczają nasze ego
Spokój, nie poradzimy sobie bez niego
Czasy takie, że brakuje wszystkiego
Ciepła, bliskości, trwałości tych uczuć
Zamiast tego próbujemy się ukłuć
I to męczące, tego nie róbmy sobie
Gdy kochasz to kochasz, a musicie oboje
Myślisz o śmierci, gdy lekko zawieje wiatr?
Sam to przeżywam od lat, to tylko kadr
Zlepek problemów, w których trwasz
Psychika silnego, to cel wasz?
On bez uczuć, nie kocha, nie ma empatii
Obyśmy się nie spotkali na terapii
Lecz obyśmy się kiedyś spotkali
Ja miłość czuję, a nie znam jej skali
Mijają mi lata, ja ciągle taki sam
Samotny, zmarnowany, powiadam wam
Nie tędy droga do szczęścia, tylko do piekła
Piekielnego mrozu, gdzie dusza mi pękła