Wprowadzenie w kontekst:
Gry RPG oferują szerokie możliwości wcielenia się w jakąś postać, także to, czy jest "dobra", czy "zła". Arena Albionu premiuje działania wspólne, nawet "źli" działali ekipami. Jeden z charakterystycznych graczy sprzed kilkunastu lat to "Wolny Wilk" Maugrim. Działał sam, podkreślał swoją niezależność. Kiedy powstała nowa profesja "Kozaków", o parametrach identycznych jak te, które mieli "Bandyci", uważano, że to "ta sama rodzina". Maugrim stał się Kozakiem (trafiając z automatu na wszystkie czarne listy), a jednak pozostał "dobry". W rezultacie podpadł wszystkim - "dobrym", bo wybrał profesję w której się kradnie, "złym", bo tę zdolność wykorzystywał, by blokować kradzież bandytom (ofiara mogła zostać okradziona tylko raz na jakiś czas).
Eldil pisze:Dawno obiecany wpis dla Wilka:
Przy narodzinach Siczy wielu twierdziło, że Kozacy pochodzą z pewnej przestępczej rodziny. Nie zbadałem genealogii każdego z nich, ale Wolny Kozak, nie ukrywajmy, rzeczywiście ma takich krewniaków, choć o nich milczy. Jak każdy obdarty i wychudzony wilk o swych sytych kuzynach obszczekujących go znad miski w budzie.
Sobacze z lasem koligacyje, czyli
WILKA RESPONS NA SZCZEKANIE
„Maugrimie, wilczy synu
plwamy na twe futro
nie byłeś nam bratem wczoraj, nie będziesz nim jutro
Nam niemiła twa kompania
mierzi nas pysk wilczy
śmiech w nas budzi sierść parszywa
z litości kły zmilczym
Ty przyjaźnie cenisz głupcze
honorem chcesz ręczyć
my układy tworzym ciche
łatwiej się wykręcić
Patrz na łańcuch szczerozłoty
w obroży tkwi diament
budy nam przepychem kapią
wilkom z głodu lament
Wilk morduje tylko w wojnie
my zaś za kiełbasę
warczymy i podgryzamy
zdradzamy za kasę
Psia natura wygra pewnie
wilk wyginąć musi
jeśli sam nie sczeźnie w nędzy
pies go cichcem zdusi”
Maugrim odpowie krótko:
„taka stąd nauka:
mnie na świat wilczyca dała
a - was bura suka!”
************************************************************************
Ręką Eldila, pisarza królewskiego spisane i jemu - jako i poprzednie karty jego kronik - wyłączną będące własnością. Co się copyright w krainach zamorskich zowie.
Jak mówiłam - lubię je. Pewnie dlatego, że choć nie bezpośrednio, to czuję klimat tych opowieści, z którymi musiały się wiązać. Czytają się lekko, gładko. Jakoś tylko to słówko "respons" w tytule ugryzło, jakby nie pasowało takie zarchaizowane (w treści jednak nie pojawia się za bardzo dawne słownictwo). Ale sama nie wiem - mogło też ugryźć przez zupełnie niezależne moje skojarzenie z moim korpożargonem 
)
AI chyba ich nie lubi i mi się zbuntowało, ale w zamian dało coś całkiem ciekawego, może ten styl Ci się do czegoś przyda: