Mam taki kluczyk, całkiem zwyczajny,
do dziwnych światów otwiera bramy,
wrót tych magicznych za dnia nie znajdziesz
noc cię zawiedzie gdzie dotrzeć pragniesz.

Gdy raz przekroczysz tajemne wejście
zrozumiesz wreszcie co zowią szczęściem,
drogi powrotnej zaniechasz szukać
choć świt uparcie do okien puka.

Dość niedorzeczną jest ta kraina,
tam, czego pragniesz dziać się zaczyna,
dostajesz wszystko i wszystko możesz
raj to czy piekło, uchowaj Boże.

Rozanielony, trochę niepewny,
pokornie wracasz do spraw codziennych,
byle do zmierzchu, pokusa wielka
wraz z nocą oddać się snom w objęcia.

Dwa słowa .... trzy słowa.
Poezja Roberta Desnos.
Na jego poziomie.
Poziom, jednego z czołowych surrealistów.
Gratulacje.

Cudny. Fajnie byłoby mieć taki kluczyk A ten fragment - wspaniały.

Heksa pisze: (pn 13 mar 2017, 14:28) dostajesz wszystko i wszystko możesz raj to czy piekło, uchowaj Boże.

Podoba mi się to opisanie odskoczni od codziennego życia jako błogosławieństwo, ale i potencjalne przekleństwo jednocześnie; odpoczynku jako coś, co w nadmiarze może okazać się negatywne w efektach. Ta pokora w powrotach jest nam potrzebna i to właśnie wyciągam z tego wiersza.

Fajny wiersz o śnie. Dobrze przemyślany, dobrze się czytało. Ja też czasem lubię śnić, chodź nie zawsze dobrze mi się śni i bywają też koszmary. Jednak dobrze się wyspać. Nic nie brakuje twojemu wierszowi. Im dłużej go czytam, tym wydaje mi się lepszy i lepszy, brawo!