Pytasz mnie co to jest miłość

Miłość jest pomarańczą
Słodką, soczystą ze skórką ognistą
Miłość jest chlebem pieczonym
Smacznym i chrupiącym, na talerzu położonym

Miłość jest wodą mineralną
Czystą, zaspokajającą pragnienie
Miłość jest zorzą polarną
Błądzącym dającą ukojenie

Miłość jest opatrunkiem
Przemywającym rany
Miłość jest pocałunkiem
Darem serca ukochanym

Miłość wreszcie to ogromne kochanie
Dwoje ludzi trzymających się za ręce
Całego siebie dawanie
Malutkie serduszko w podzięce

by Merida

Wiersz trochę pensjonarski w tonie, ale co kto lubi. Jeśli pisany z potrzeby serca, to spoko
Technicznie - no nie jest dobrze, rymy ci się nie całkiem zgadzają. Już w pierwszej zwrotce masz je niepełne (pomarańczą/ognistą).
No i w pewnym momencie zawiesiłem się, zastanawiając nad tym, w jaki sposób zorza daje ukojenie? Uściślając, ja wiem, że to miłość ma dawać, ale z wersu wynika, że miłość = zorza. Intuicyjnie domyślam się, że chodzi ci o tę wielobarwność, grę świateł, ja bym to jednak dookreślił przynajmniej jednym słowem, żeby zbudować jakiś obraz.
Podsumowując:
- literacko nie jest najlepiej, za dużo banału, niestety;
- warsztatowo też jeszcze sporo pracy.
Niemniej, ćwiczenie czyni mistrza, więc się nie zniechęcaj.