Latest post of the previous page:

Lepse, oj lepse niż ta pierwsza love story z wprawek.
Nawet żałowałem, że takie krótkie

tomek3000xxl, w love story to ja nie umiem, przyznaję. Dzięki za przeczytanie.

Potrenuj w realu, to później łatwiej na papier przenieść :clap:
... BOŻE, ja, to naprawdę napisałem :ups:

tomek3000xxl, udam, że nie wdziałam,

No więc tak, czytając na żywca i czepiając się szczegółów (ale chyba o to tu chodzi?) :>

Początek - się gubię kto mówi do kogo

"Milczał. Uparcie, z tym osobliwym,.."
- tu może inaczej interpunkcja?

"Mojżesz przykucnął, aby spojrzeć mu w oczy. Nie wyrażały nic, prócz zaprzeczenia wszystkiemu i wszystkim."
- no właśnie, problem z podmiotem, w pierwszym mamy Mojżesza a w drugim oczy. Może „ te nie wyrażały..”

"– Chodź – powiedział, wyraźnie rysując sylaby ruchem warg."
- trochę mi trudno wyobrazić sobie te sylaby w, w zasadzie, jednosylabowym wyrazie. I raczej wargi niewiele mają tu roboty

"Mojżesz znał znaczenie tej monosylaby – było ono tożsame z postawą dziecka."
- to zdanie jakoś zgrzyta. Znał znaczenie – robi się rym, tożsame – zaleciało mi czymś technicznym, gramatyką

"– Sam pójdę, skoro nie chcesz.
Odwrócił się powoli do połyskującej w słońcu klawiatury pianina. Położył dłonie na klawiszach, lecz nie grał, wciąż patrząc na chłopca.
– Idziesz?"
- za dużo tu tego „chodzenia” (w sensie dosłownym). Bo przecież sam tylko „odwrócił się” a nie „podszedł”

"Chłopiec poprawił się na poduszkach. Mojżesz zaczął grać gamy. Jedna za drugą, wzlatywały ku niebu niczym dobre wróżki."
- to akurat mi się podoba, w kontekście dziecka i czarownej muzyki. Ale:

"Kiedy wróżki dotarły do chłopca,"
- to już za dużo „realizmu”, od razu widzę chmarę skrzydełkowatych stworzeń fruwających mu dookoła głowy

"Mojżesz uśmiechnął się. Kolejny obwód w mózgu Daniela został włączony siłą muzyki."
- to do zastanowienia. Rzeczywiście zgrzyta, ale może powinno? Mieliśmy już Mojżesza i wróżki, wszystko takie ulotne, metaforyczne, a tu nagle powrót na ziemię. Może trochę zbyt „fizyczny”, „techniczny” ale coś w tym jest, jakby Mojżesz był dyrygentem, inżynierem, który dzięki „sztuce” dokonuje cudu ożywienia.

Medea33, dziękuję za komentarz i cenne uwagi! Miło, że zajrzałaś.

Hej, Droga Początkująca Pisarko
Przyznam, że opisywanie scen ze snu jest bardzo ciekawe, zwłaszcza, że można z tego coś stworzyć. Twoja scena jest rozpoczęciem czegoś, co jeszcze nie nastąpiło. Ten moment, kiedy chłopak nie chce zatańczyć i wciąż się wzbrania, choć serce podpowiada coś innego. Tajemniczy Mojżesz staje się jego muzycznym mentorem, przewodnikiem, który jako pierwszy zaczyna grę, a ten malec ją uzupełnia tańcem. Interesuje mnie ciąg dalszy. Rozwiń swój tekst, stwórz z niego opowiadanie, bo naprawdę da się wykrzesać z niego coś więcej.
Mówię tak, bo sama stworzyłam powieść pod tytułem "Bez Względu na Wszystko" na podstawie dwóch scen filmowych, jakie miałam okazję oglądać w telewizji. Oczywiście, takiego filmu jeszcze nie było, ale nic nie stoi na przeszkodzie. Dlaczego? dlatego, że kiedy ją zanalizuję, gdyż jest ukończona, napiszę scenariusz i przełożę na plan filmowy jako coś nowego, niezwykłego i godnego uwagi widza.
Droga Pisarko i Czytelniczko w jednym ciele, życzę Ci sukcesu, bo osiągniemy je w sferze literackiej jako jedne z wielu tworzących wspaniałe dzieła.
P. S. Imię "Mojżesz" przykuwa uwagę i jeśli zechcesz, to zmienisz. natomiast chłopakowi też nadaj imię, żeby już nie był anonimowy, lecz czynnie uczestniczył w dalszej akcji.
Odpisz.
Przesyłam Pozdrowionka.