W głosowaniu na najlepszą miniaturę marca udział biorą :

1. Na obcej planecie - autor: Medea33
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 33&t=22389

2. Banshee [Ratując od zapomnienia] - autor: Baribal
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 34&t=22403

3. Przeprawa (dribble historyczne) - autor: Hardy
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 34&t=22410

4. Jestem dobrym ojcem - autor: Miras
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 33&t=22411

5. Jego Głos - autor: Molly
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 33&t=22415

6. Hitlerowskie. Psychopaci są wśród nas - autor: Tomek Bordo
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 33&t=22430

7. Wirus (dribble) - autor: Hardy
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 34&t=22414

8. Poniemieckie piękno jest małą dziewczynką piszącą listy miłosne - autor: maciekzolnowski
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 33&t=22441

9. Hitlerowskie 2. Adam i ksiądz proboszcz - autor: Tomek Bordo
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 33&t=22431

10. Wyznania Iwonki - autor: Iwonka
http://weryfikatorium.pl/forum/viewtopi ... 33&t=22446

Marzec był trudnym miesiącem, pełnym nowych wyzwań i nieoczekiwanych wydarzeń. I jak widać powyżej, niewielu autorów miało chęć by opublikować miniaturę. Dlatego też i głosowanie będzie bardzo proste.
Każdy użytkownik ma możliwość oddania głosu na JEDNĄ, wybraną przez siebie miniaturę.
Glosujemy przez tydzień - do 9 kwietnia.
Zapraszam oczywiście do komentowania w tym wątku dokonanego wyboru, bo przecież kilka słów uzasadnienia, czemu wybrało się tego konkretnego miniaka - ucieszy każdego autora.
Nie żałujcie mu tej przyjemności, szczególnie że coraz mniej przyjemności wokół.
Zapraszamy do zabawy !
Głosujemy!

Wahałem się między "Jestem dobrym ojcem", a "Jego Głos" - zwyciężył ten drugi, jest to tekst napisany w stylu, który lubię, nie jednoznaczny, taki metafizyczny. Me gusta. Dobra robota Molly!

W kategorii - Emocja - bezapelacyjnie wygrywa u mnie Jestem dobrym ojcem, i tam poszedł głos.

Głosuję na Moly, bo fajny klimat, itd..

...a drugi na Jeźdźców Apokalipsy (gdziekolwiek Ruin nie ukryjesz na forum swoich perełek, powinny lądować w miniaturach).

Na Jestem dobrym ojcem, bo poruszyło.

Głos poszedł na "Jego Głos". Coś jest w tej miniaturze, że zapadła mi w pamięć i jakoś tak fajnie wybrzmiała.
Blisko były też "Banshee" i "Jestem dobrym ojcem" - w obu też "coś" jest... Ale i jakiegoś innego "czegoś" mi jednak zabrakło.
Tak czy tak - musiałam się w tym miesiącu solidnie zastanowić nad wyborem, więc brawa dla całej trójki

"Jestem dobrym ojcem" - zapada w łeb, po pierwszym czytaniu

Zaraza zeżarła dział, pozbawiła blasku, którym opromieniał wszystkie inne. Trudno...
Ale chociaż raz zadanie okazało się proste.
Bari.
Miras i Molly na podium ale laur mógł być tylko jeden.

Leszek Pipka pisze: Ale chociaż raz zadanie okazało się proste.
Bari.

Po przeczytaniu miałam potworny niedosyt wykorzystania tematu, naprawdę szkoda, że Autor nie rozwinął tego stusłówka w miniaturę choćby. Aktualnie to mega ładunek epicko-liryczny upchnięty w... notatce.

Wrotycz pisze: Aktualnie to mega ładunek epicko-liryczny upchnięty w... notatce.

Właśnie dlatego. I dalej mi się wydaje, że to jednak nie jest notatka. Notatka nie śpiewa

Miras, Molly i Bari, trzy dobre teksty. Bariego już skomentowałem. Miras -- mocno, ale trochę utarty szlak i szarpanie nagiego nerwu. U Molly zaś rzeczy które bardzo cenię -- unikanie dosłowności i samoświadoma mistyka. Tu więc powędruje punkt. Gratuluję Molly, dawno nie czytałem tekstu, który tak mi przypadł do gustu.

Skoro już zdecydowałam się to wszystko przeczytać, to napiszę każdemu kilka słów, bez taryfy ulgowej. Może się przyda, a może nie.

1. Medea
Początek mnie zniechęcił do dalszego czytania. Jak opis Orzeszkowej. I wiem, dlaczego. "Chociaż, może to tutaj, to też tylko sen?" Widząc takie zdanie, automatycznie biorę pod uwagę opcję - to, co napisane niżej to sen. A sen mnie nie obchodzi, nie ma w nim nic strasznego, realnie strasznego.
Te klisze też jakieś takie nużące i usypiające.
Nie wiem, o czym, po co i dlaczego. Napisane ok.

2. Baribal
Jak wiatr, który wieje i przestaje, wieje i przestaje. Jest to ok, choć to wianie jest nieprecyzyjne i nie łączy się ze znaczeniami lub łączy się za mało. Jakby forma i treść do siebie nie przystawały. Gdy czytałam, to czytałam rytmem, a treść mi się gubiła. Może precyzyjniej powinny być ze sobą zgrane treść i forma. Spoko.

3. Hardy
"Przeprawa na drugi brzeg" od pierwszych kwestii sugeruje Charona. Można tym zagrać i tego Charona ujawnić na końcu i można to załatwić doborem słów. Poza tym zwięźle, symbole są, spoko.

4. Miras
Luke, jestem twoim ojcem. Betonowy dialog. Potem betony lecą dalej: złe, kradzież, dobro. Czasami betony bywają spoko, ale na początek różnie z nimi bywa. Bohater też mówi jak beton. Nie wierzę mu. Chcesz, żebym uroniła łezkę, wkurzyła się na bohatera, a wkurzam się na sposób napisania tej historii. I to jest operowanie banałami - bohater bije dziecko i mówi "jestem dobrym ojcem". Na pewno ludzie bijący dzieci mówią sobie w duchu "jestem dobrym rodzicem". Totalnie nie wierzę w psychologię tej postaci. I to nie jest mocny tekst, to jakaś łopatologiczna publicystyka, upraszczająca problem do jakichś betonów. Nie kupuję tego, dla mnie to jest tanie, wytarte i po najmniejszej linii oporu.

5. Molly
Tekst można skrócić do kilku zdań z początku i kilku z końca. I tyle. Cały środek jest niepotrzebny, nic nie wnosi. Napisane ok. Jakieś tam dziwne zdania były pomiędzy - jedne na plus, inne na minus.

6. Tomek Bordo
Trochę taka Sarah Kane. Jedno w tym tekście jest fajne, że pokazuje stan człowieka poddanego izolacji - po prostu wariuje, a w jego głowie pojawiają się rojenia. Wyobraźcie sobie ten monolog opowiedziany przez grzeczną dziewczynkę, siedzącą przy stole w kuchni. Za oknem słońce, zielono, ptaszki ćwierkają. W takim kontrapunkcie jest potencjał. Ale to nie intencja autora, a moja fantazja. Coś w tym tekście jest ciekawego, a coś nie. Ciekawsze właściwie jest to, co nie jest napisane, a co mogło być, gdyby autor skłonił się ku krytycznej analizie. Ale to też może moje przyzwyczajenia z czytania brutalistów i już zaczynam w ten tekst wsadzać swoje.

7. Hardy
Spoko. Uśmiecham się, ale wzruszam ramionami.

8. maciekzolnowski
Dobry tytuł. Trochę taki "Austerlitz", tylko gorzej napisany... Podoba mi się ta fantazja, bo sama nieraz się nad podobnymi rzeczami zastanawiam. Masz spoko flow, bo lecimy z Tobą po obrazach, ale to też jest zagrożenie. I tak się leci, leci, leci i leci, a nie ma się na czym zatrzymać. Brakuje wypunktowania myśli, jakiegoś zdania, które da po twarzy, a tu się tak po prostu leci i nic. I te zdania takie dłuuugie i tyle przecinków, że mnie to w pewnym momencie przestaje obchodzić. Bardzo ładna klamra. Ładna dziewczynka i pogrzeb gołębi. Ładna przeszłość, pamięć... ładne to wszystko takie, ładne i żadne. Ale tam trzeba mięsa. Zdań-cegieł, ktore gdy uderzą, to ślad po nich zostanie na długo. I masz do tego potencjał, bo gdzieś tam się te refleksje pojawiają - tylko wtedy zwolnij, przestać lecieć, stań. Stań i rąbnij. Przeczytaj "Austerlitz" Sebalda - ta książka daje po mordzie.

9. Tomek Bordo
O, kontynuacja. Jakaś giełda, jakieś spotkanie, jakieś wymiany czegoś, jakaś kłótnia i przemoc. Gdyby tu była refleksja, to by było ciekawsze. Widzę w tych tekstach potencjał. Brakuje tylko komentarza, zmiany kontekstu, czegoś, co sprawi, że nie będzie się ich traktować jako realizmu.

10. Iwonka
Och, jakie to straszne, potworne, aż się przejęłam. Nie obchodzi mnie to. Blablabla o niczym. Napisane ok.


maciekzolnowski dostaje ode mnie głos za potencjał, którego, mam nadzieję, nie zmarnuje.
Bari też ciekawie kombinuje.

Miras pisze:...a drugi na Jeźdźców Apokalipsy

bracie_Mirasie, jesteś niemożliwy:)

Idziesz do przodu z tekstami, nie tylko z tym. Dobrze.

Tylko jeden głos? To mało.

1. Jego Głos
– to rzeczywiście ma to coś, filozofia, mistyka, zmusza do myślenia. Tyle, że za bardzo zmusza, pogubiłam się w tym labiryncie. Jak na miniaturę za dużo.

2. Hitlerowskie. Psychopaci są wśród nas
– o tak. Radosne, ociekające krwią szaleństwo. Tylko, że napisane jakby od niechcenia, niedopracowane, i to właśnie szkoda.

3. Banshee
– czuję to, może nie do końca, te nawiązania do mitologii celtyckiej, zbytnia (msz) dosłowność, trochę przesłoniły główną myśl, ale dotarło, i to głęboko.

4. Jestem dobrym ojcem
– tu muszę się nie zgodzić z Chii.
Tekst jest napisany sucho, praktycznie bez emocji, jak raport z oględzin zwłok i tak właśnie to odbieram, z zimnym dreszczem na plecach. Jeśli bohater jest mimo wszystko „dobrym” człowiekiem, i zmusza się do „wypełnienia swojego obowiązku”, to musi siłą rzeczy, zupełnie wyłączyć swoje emocje, bo inaczej by zwariował, bo musiałby przyznać, że jest potworem (i może równocześnie ofiarą np. swojego własnego ojca). Bohater przygląda się temu co robi logicznie i z wręcz naukowym zainteresowaniem, racjonalizuje swoje działania, a w taki sposób można wszystko wytłumaczyć, jak np. hitlerowcy, dla których Holokaust był głównie zagadnieniem logistycznym. A czy my też czasami tego nie robimy? Bo tak trzeba? Bo tak nas nauczono?

Jak dla mnie "Banshee" i "Jestem dobrym ojcem", oba powinny stanąć na podium.

Mój głos powędrował do : Banshee [Ratując od zapomnienia] - autor: Baribal
Klimatyczny, dobry drabbel.
Bardzo się cieszę, że Bari wrócił do korzeni.