W turkusowym pokoju z krucyfiksem nad drzwiami stoją dwa metalowe łóżka.
Jedno jest idealnie zaścielone na biało, wolne, aż zapraszające. Na drugim, przy oknie, przykryty prześcieradłem śpi na wznak mężczyzna. Wyżej, na chromowym wysięgniku wisi kroplówka. Z pojemnika miarowo, co dwie sekundy, płyn skapuje do przewodu połączonego z wenflonem w przedramieniu, blisko nadgarstka śpiącego. Na szafce obok leży "Justyna" Durrella, zeszyt, długopis, woda w plastikowej butelce, kilka sucharów i jabłko. W powietrzu czuć chlor i medykamenty. Ciszę przerywa tańcząca na szybie ćma.
Mężczyzna ma krótko ścięte włosy, jasny blond przeplata się z siwizną, ta na skroniach jest mocniejsza. Wysokie, zroszone kroplami potu czoło przecinają bruzdy, od kącików lekko podkrążonych oczu rozchodzi się siatka kurzych łapek. Wielodniowy zarost pod haczykowatym nosem, na policzkach, brodzie i szyi maskuje wychudzoną pociągłość twarzy.

Powoli otwiera oczy, błyszczące, brązowo-piwne, ze zwężonymi czarnymi źrenicami na tle pożółkłych białek. Przez spierzchnięte usta przekrada się cień uśmiechu. Obudziła go twoja obecność. Wie, że tu jesteś, patrzy w miejsce w którym stoisz, ale cię nie widzi. Znasz to spojrzenie, niby skupione w jednym punkcie, a jednak sięgające gdzieś dalej i dalej. Wszyscy oni tak patrzą. Synowie drogi.

Umiesz Pan złapać obserwacje i na bazie realizmu uzyskać metafizykę. Szacunek.

(Błędy językowe i inne takie, których trochę jest, wychwycą inni, ja dziś nie.)

Jest dreszcz. Pięknie jest.

brat_ruina pisze: blisko nadgarstku

Nadgarstka, ale chrzanić to.

Pięknie jest.

Cudnie napisanie. Żywy obraz odchodzenia... ale jak subtelnie dotknięty. Wielki szacunek.

Ruin. :<3<3:
Genialny obraz.

To bardziej opis wdzięków fizycznych a la książę Genji niż portret Ale sprawnie napisane.

Ruin teraz czas na cześć drugą. Opisz Wiedźmę.

A mnie nie zachwyca. Nie mówię, że jest źle, ale umiesz lepiej.
Do tej pory podobały mi się u Ciebie pozornie proste, ale pełne wrażliwości i spostrzegawczości stop-klatki, momenty, w których za oszczędnym, ale zgrabnym opisem obranej z interpretacji rzeczywistości kryją się delikatne emocje.

Tutaj chyba też tak miało być, ale zabrakło szczypty polotu, stanowiącej o cienkiej granicy między opisem suchym, szkolnym i nieporadnym a opisem pozornie nieporadnym. Pokój jest super, ale kroplowka już nie. Grzęźnie się w niej, jakby zabrakło Ci słów by opisać to, co zamierzałeś.

Opis mężczyzny: znów dobry. Jest marka Ruiny. A zaraz potem generyczna, wyświechtana pointa.

Pewnie będą głosy, że powaga tematu usprawiedliwia warsztatowe niedociągnięcia, ale IMHO nie.

ojcze_Romecki
siostro_Thano (zadanie odrobione)
siostro_ithulu
panie_wodzu
siostro_irisowo
siostro_Margot

Dziękuję:)

Opis bardzo, bardzo dobry. Klimat również. Ale... czytałem kilka razy w odstępach czasowych i czegoś mi brakuje. Trudno to określić, może tak: mamy statycznie, pięknie namalowany słowem obraz, zamknięty we własnych ramach, jednak... ech, czepiam się.

brat_ruina, nie będę się wysilał na coś mądrego
https://i.postimg.cc/zBg22cky/golden-fly-awrd.png[/mimg]

Ruin, to jest dobry tekst, ale też mam podobne odczucia do Gorgiasza. Ekspresja, klimat tak, jednak wracałem do tej miniatury już kilkakrotnie i nadal czegoś mi brakuje. Nie potrafię wyjść z tego tekstu poza opis.

No chyba, że popełniam błąd traktując to jako zamkniętą całość? Może to ma być wstęp do czegoś, lub impresja tylko zamrożona w czasie? Wtedy ok, ignoruj czepianie.

Poza tym czepianiem -- trochę nadmierna (jak na mój gust) przymiotnikizacja, choćby tu:

brat_ruina pisze: błyszczące, brązowo-piwne, ze zwężonymi czarnymi źrenicami na tle pożółkłych białek

Podoba mi się. Działa na wyobraźnię i wzrusza, szczególnie ten cień uśmiechu.
Pozdrawiam

Dziękuję raz jeszcze wszystkim za odwiedziny Odwiedzin:)

Gorgiasz pisze:czegoś mi brakuje.

Iwar pisze: czegoś mi brakuje.

Tak, wiem chłopaki. Rozciągnięcia.

Ładne. Poproszę o ciąg dalszy