Latest post of the previous page:

Bardzo ciekawa metafora, z przyjemnością przeczytałem ten tekst.

Nie moge jednak się oprzeć:

iris pisze: Pisarz to szemrany typ.

iris pisze: dlatego pisarze noszą płaszcze

Szemrany znaczy też nieczysty. No więc zaczęło mi się kojarzyć od samego początku. Wyobraziłem sobie lato, "nieczystego" pisarza w płaszczu, chodzącego za ludźmi, dążącego do bardzo bliskiego kontaktu.
To żart taki...

A tak jeszcze na chłodno - ręcznie robiony sweter jest pojedynczą sztuką, przeznaczoną dla konkretnej osoby. A tekst powinien być dla wielu, no chyba, że biały kruk. Pojedynczy egzemplarz. Nie do skopiowania. Zdaje się, że tak tu właśnie jest.
Tylko gdyby nie ten płaszcz...

Ładne, obrazowe, choć dla mnie zbyt długo ciągnięta metafora. Ale w dłuższym, bardziej poetyckim tekście, na pewno fajnie by zagrała. Brawo

Taka prościutka metafora. Miałem wrażenie, czytając utwór, pewnej... dobrotliwości, tkliwości w opisie procederu i sprawcy, zmiękczenia twardszych słów, które gdzieniegdzie się pojawiły. Nawet nie umiem powiedzieć dokładnie o co chodzi, błądzę w rejonach niegdysiejszego „Przekroju”, starych książek „Naszej Księgarni” z klasycznymi ilustracjami, „Płomyczka” i Szymborskiej.

To jest bardzo ładne. Podobało mi się.

Świetne. Bardzo mi się podobało

Niezwykle trafna metafora, zarówno w swetrze jak i w płaszczu jestem Twoją fanką iris :<3<3:

Piękna metafora, aczkolwiek ten szemrany sygnalizuje niecne zamiary pisarza, a to mogłoby się tyczyć co najwyżej podrzędnej pisarzyny, popełniającej pseudo-artykuł do tabloidu, mający na celu kogoś zdyskredytować. Natomiast dobrze to pokazuje czerpanie historii z życia.Każdy ma ciekawą historię, nie każdy jednak potrafi to poskładać w całość, by innych zafascynować.

Mam mieszane uczucia.
Literacko - świetnie, a metafora od strony pisarskiej też pięknie gra. Tak może wyglądać proces pisania książki.
Gorzej z robieniem na drutach, bo w tą część nie mogę uwierzyć. Takie podbierane ludziom nitki będą miały różne grubości, faktury, kolory, skład materiału, stopień zmechacenia. Są krótkie, więc co chwilę trzeba robić węzełki. Gdy próbuję sobie wyobrazić sweter robiony w taki sposób, jedyne co mi przychodzi do głowy to niepotrzebnie przekombinowana metoda na stworzenie jakiegoś swetra frankensteina, który bardziej pasuje na eksponat w muzeum sztuki nowoczesnej, niż użyteczny przedmiot, taki dla ludzi.

W pisaniu to może działać, bo te różne "nitki" ujednolicamy przepuszczając przez swój styl, tworzymy spójne dzieło. Takiego mechanizmu nie widzę w robieniu na drutach, by z setek, albo tysięcy wątków stworzyć coś podobnego.

I mimo tych zastrzeżeń podtrzymuję to co pisałem na początku. Dobra miniatura, gratulacje

W głebi tekstu usłyszałam mroczne echo pytania, ... czy to co się piszesz -
czyż się nie rozlezie jak wełniany sweter na łokciach? Czy nie spruje się w czytaniu... Czy czytelnik nie spruje i nie popląta włóczki ...
Jest to drugi przeczytany tutaj tekst przeze mnie. Urzeka oszczędnością formy i miękkościa użytej materii ;wełny lub włóczki , która to wykorzystana jest przez autora do żartobliwego na pozór opisu Pisarskiego Rzemiosła.

Added in 1 minute 6 seconds:
czy to co piszesz *

Added in 1 minute 47 seconds:
czy to co piszesz *