kiedy zapomnimy języka to
będzie tylko stos butów
nieczynny piec
baraki w karnych rzędach

odwrócimy oczy
po uprzątniętych śmieciach zostaną
popioły
zasypane schludnie doły
dym uleci
za tymi co odeszli

kiedy zapomnimy
nikt po nas nie zapłacze
ślad węża zaznaczy piasek
na pustyni o świcie zaśpiewa ptak

świat się nie skończy


https://scontent.fwaw3-1.fna.fbcdn.net/ ... e=5C6476A3[/mimg]

Ej Gosia nie wypowiadam się o poezji bo się nie znam ale ciary mnie przeszły.
Najs.

Proste. Przejmujące. Pomyślane.
Dziękuję.
:hug:

Umyka mi tylko jedna myśl..

ithilhin pisze: ślad węża zaznaczy piasek

Misieq79, Sarah,

Sarah pisze: Umyka mi tylko jedna myśl..

pojawił mi się obraz świata bez nas - ludzi.
i to, że ślad węża i głos ptaka będą nadal.

ithilhin, rozumiem.
Samo słowo "zaznaczy" trochę mi nie leży.
Ptak śpiewa, wąż jakiś nieruchomy wyszedł Mógłby przemykać po piasku..
Ten ruch mi jest potrzebny w zderzeniu z tą pustką po ludziach.
Ale to tylko moje marudzenie.
Jest przejmująco i bez ruchu.

bo w obrazie zobaczyłam ślad, nie węża. dlatego bez ruchu.

Sarah pisze: Ale to tylko moje marudzenie.

lubię marudzenie :hug:

A mnie wąż się skojarzył z tym "pierwszym wężem" w Edenie. Tak jakby historia zatoczyła koło. :hug:

ancepa,
trochę też. ale zorientowałam się potem, po przyjściu słów.

W mojej ocenie, to jest wyższa klasa, prima sort, do tej pory najlepszy wiersz jaki tu na Wery przeczytałem. Mam tylko skojarzenia z najlepszymi autorami. Szacun. I ślad węża jest idealny.
Jakbym chciał marudzić, to powiedziałbym, że po nas - ludziach - nic nie zostanie. Życie będzie musiało zacząć od początku, od najprostszych form. Ale takie marudzenie psuje ten utwór. Więc nie zwracaj uwagi.

P.Yonk,
dziękuję, ale nie zasłużyłam aż na takie pochwały. :oops:
to taki wiersz, który gdzieś jest w Tobie i w odpowiednim czasie domaga się, żeby go napisać.

dziękuję, ale nie zasłużyłam aż na takie pochwały.

Zasłużyłaś.
Przesłanie bardzo na czasie.
I całkowicie zgadzam się z Yonkiem. A paralela z pierwszym wężem i wszelkimi tego konsekwencjami - jak najbardziej trafna i uzasadniona.

ale zorientowałam się potem, po przyjściu słów.

...bywają słowa, które podsuwają inną rzeczywistość na miejsce tej, co nas otacza, i oszałamiają nas nie mniej niż zawrót głowy.
/Proust/

Gorgiasz, dziękuję. :oops:

ithilhin pisze: P.Yonk,
dziękuję, ale nie zasłużyłam aż na takie pochwały. :oops:
to taki wiersz, który gdzieś jest w Tobie i w odpowiednim czasie domaga się, żeby go napisać.

Widziałam kiedyś wywiad z Jackiem Cyganem i on opowiadał o którejś ze współczesnych polskich poetek - niestety już nie pamiętam o której. W każdym razie ona - jak relacjonował - powiedziała kiedyś, że istnieje coś, co nazywa "przywilejem wiersza". Tzn. że wiersz przychodzi sam, kiedy chce. Bardzo mi się to podobało. Tak, jakby wiersze miały własną osobowość, jakby przychodziły gotowe bez względu na porę, jakby same wybierały czas, miejsce i temat. Goś, a ten wiersz piękny i przejmujący.

iris pisze: wiersz przychodzi sam, kiedy chce

jakie to ładne

iris pisze: Goś, a ten wiersz piękny i przejmujący.

iris,

ithilhin pisze: będzie tylko stos butów

Po namyśle, zamieniłbym tylko "będzie" na "zostanie"