Latest post of the previous page:

Wizimir, dziękuję.
Jim Skalniak, dzięki. Tak musi zostać, smutek, radość, strach i nuda – w opozycji do emocji nie wypowiedzianej wprost.

Jakie to jest dobre!
P.Yonk, do mnie trafić poezją to jak ustrzelić myśliwiec z rewolweru. A trafiłeś. Tym strachem najbardziej. Jestem w szoku I podziwiam bardzo.

Adrianna, dziękuję. Tym większą mam satysfakcję, że Cię trafiłem

Nie wiem, czy to właściwie odczytuję, nie wiem w ogóle, czy poezję da się odczytać "właściwie" albo "niewłaściwie", ale dla mnie brzmi to trochę jak opis depresji. Zobojętnienia. Bezwładu. Ładny opis bardzo nieprzyjemnej dolegliwości. Gratulacje za wrażliwość i wyczucie.

Kadah pisze: czy poezję da się odczytać "właściwie"

chyba tylko wtedy, gdy wzbudza jakieś uczucia, emocje...

zobojętnienie, rozczarowanie, bezradność, żal, ale i gniew.

Pomyślałabym nad tytułem, żeby nie powtarzał się w wierszu

P.Yonk pisze: mówiła: Tylko na chwilę
chyba rok temu
a może siedem lat
zaraz po tym
strach przestał mówić

Tylko na chwilę* zapisałabym kursywą. Masz powtórkę z mówieniem.
Wydłużyłabym zapis wersów.
Bardzo dobra puenta i ogólnie wymywa wiersza.
Pozdrawiam

Nareszcie ktoś się odważył Dziękuję Ci Gelsomina za te uwagi. Wydłużać wersów mi się nie chce - przejścia do nowych linii zastępują kropki i przecinki Ale za wytknięcie powtórzeń dziękuję. Z drugiej strony - czy lepiej by było, gdyby zrobić to tak?
czy zostawić mówiła i fakt, że strach (przez to) przestał mówić?

Gelsomina pisze: Bardzo dobra puenta i ogólnie wymywa wiersza.

- Dziękuję, ale tego wymywania nie rozumiem.

P.Yonk pisze: radość kiedyś wyszła
mówiła: tylko na chwilę
chyba rok temu
a może siedem lat
zaraz po tym
strach przestał mówić

Powtórzenie w tym kontekście jest dobre, dzięki niemu utrzymujesz melodyczność. I wzmacnia efekt. Nie zmieniaj.
Nie zawsze jest tak, że koniecznie trzeba szukać innych słów.

Dzięki Sarah. Właśnie, nie umiałem tego nazwać, ale wydawało mi się, gdy zacząłem się zastanawiać nad zmianą "mówiła" -> "powiedziała", że mimo wszystko "mówiła" i "mówić" brzmią tutaj lepiej. Ale nie wiedziałem dlaczego. Ty to wyjaśniłaś

W ogóle ciekawa sprawa. Więcej się od Was dowiedziałem o swoim wierszyku, niż sam wiedziałem. Np: o czym on jest? Gdzie jest gniew? - bo jest, choć go nie widać.
Ciekawe doświadczenie.

Ach i choć sporo osób, na prywatnych kanałach słało mi pytania w stylu: "Czy mam się martwić?", albo pan Marek Krzysztof Bosy (może ktoś kojarzy) napisał nawet:

Ten wiersz...
Nie rób nic głupiego proszę.
Zawsze może pogadać z kimś . Nawet że mną. Wolę słowami niz pisanie. Ale...

Ale oświadczam: To nie jest o depresji - choć uczucia podobne. To nie jest wiersz samobójcy.

Nikt nie mówi , żeby autor zmieniał. Ja bym zmieniła i niekoniecznie na powiedziała*, ale to ja, a autor wie najlepiej. Po prostu dzielę się swoimi spostrzeżeniami tak, jak inni dzielą się ze mną, a ja niekoniecznie wykorzystuję je w swoich wierszach, choć czekam ich jak kania dżdżu
Nie pomyślałam o samobójcy, ale podzielam odczucia peela. Czasami...

Odważyłam się, bo ja odważna kobieta jestem

Wymowa a nie wymywa* cholercia

Added in 7 minutes 1 second:

P.Yonk pisze: Wydłużać wersów mi się nie chce

No i takie Twoje prawo. Dobrze po prostu pogadać o wierszu.

Gelsomina pisze: Odważyłam się, bo ja odważna kobieta jestem

Zauważyłem. I mojego orta też - już poprawiłem.

P.Yonk pisze: Zauważyłem. I mojego orta też - już poprawiłem.

Jakiego orta? To była literówka
Dzięki za uśmiech P.Yonku

P.Yonk pisze: Ale oświadczam: To nie jest o depresji - choć uczucia podobne. To nie jest wiersz samobójcy.

To taka luźna hipoteza, ale... A co, jeśli napisałeś lustro? Co, jeśli czytając, patrzymy Ci w oczy i dostrzegamy tam skrawki siebie? Podobno wyłapujemy ze świata to, co już znamy, interpretujemy (to logiczne przecież!) na podstawie tego, co sami przeżyliśmy. Ja z pewnością rozpoznałam coś znajomego, dlatego napisałam Znam Gniew, który... Rzeczywiście, znam Gniew od jego pozytywnej strony, nie jako grzech, lecz jako źródło energii, towarzysza woli niepoddania się. A może ci ludzie, którzy przeczytali tam depresję i zaoferowali troskę, sami tej troski potrzebują lub kiedyś potrzebowali i pamiętają?

Chciałabym tak nie umieć pisać wierszy!

Mocny i autentyczny wiersz. Bardzo do mnie trafił

Juliahof, noetting, dziękuję Wam bardzo