FADE IN:

PLENER. LAS MIESZANY – WIECZÓR

Leśna droga po środku wielkiego lasu. Na skraju rosną gęste krzewy. Wieje lekko wiatr i słychać szelesty, spowodowane ocieraniem się uschniętych liści.

Drogą idą dwie dziewczyny , dwudziestolatki. SAMANTA i ASIA. Samanta to brunetka. Ubiera się jak metalowiec. Asia to blondynka ubrana w dżinsy i różowego t-shirta. Asia jest lekko wystraszona. Zatrzymuje się i ogląda do tyłu
Samanta się uśmiecha i poklepuje Asię po ramieniu.
Asia ogląda się do tyłu. Jest zaniepokojona. Coś czarnego przebiegło między drzewami. Asia raptownie zerka w prawo w stronę lasu.
PW. TAJEMNICZEGO CIENIA -- Dziewczyny są odwrócone tyłem i idą wzdłuż drogi, przed siebie. Widok, lekko przysłania krzew jałowce. Asia ogląda się do tyłu i patrzy w stronę tajemniczego obserwatora.

PW ASI -- Las po lewej stronie. Wielki krzak jałowca.
Zawiewa silniej wiatr. Słychać głośny szelest liści.

PW ASI -- Kątem oka, po prawej stronie w lesie coś czarnego przebiega za jałowcami. Samanta staje naprzeciwko Asi i kiwa ręką.

PW TAJEMNICZEGO CIENIA -- Widok zza drzewa. W odległości parunastu metrów, na drodze, stoją Samanta i Asia. Samanta stoi naprzeciwko Asi. Jest odwrócona plecami do obserwatora. Dziewczyny ruszają w stronę obserwatora. Blondynka jest mocno zestresowana.

Samanta odwraca się w stronę lasu , po lewej stronie.
Samanta idzie w las i znika za wielkim krzakiem. Asia nerwowo rozgląda się dookoła. Jest podenerwowana. Wyciąga komórkę i patrzy na wyświetlacz.

Po prawej stronie jest wielki kamień. Asia siada na kamieniu i czeka.

PW TAJEMNICZEGO CIENIA – W odległości paru metrów na kamieniu siedzi Asia. Jest odwrócona plecami. Zakłada sobie słuchawki na uszy. Odległość między obserwatorem a siedzącą na kamieniu Asią, zmniejsza się.
Asia wstaje szybko z kamienia i biegnie w stronę z której dobiega głos Samanty.
Asia idzie lasem. Przedziera się przez choinki.
Po lesie rozlega się echo , poczym nastaje cisza.
Po lesie rozlega się echo , poczym nastaje cisza.
Asia biegnie przed siebie.

PW TAJEMNICZEGGO CIENIA – Asia odwrócona plecami idzie przed siebie. Dystans między Asią a obserwatorem się nie zwiększa.
Co świadczy o tym , iż ta tajemnicza postać, cokolwiek to jest, idzie za nią.

PW ASI – W odległości około dziesięciu metrów, przed Asią, na ziemi leży Samanta.

Asia podbiega szybko do Samanty. Kuca koło niej. Samanta jest przerażona, ledwo żyje. Ciężko jej się oddycha. Z trudem wymawia słowa.
Asia jest przerażona. Zaczyna płakać. Wyciąga komórkę.
TIT! TIT! komórka się rozładowuje i wyłącza.
Jakaś postać, ubrana na czarno, staje za Asią. Asia jest przerażona. Ta postać kładzie swoją dłoń, odzianą w chirurgiczną rękawiczkę, na ramię Asi. Asia zaczyna szybko oddychać. Podnosi głowę do góry i reaguje głośnym , przeraźliwym krzykiem.


WNĘTRZE. SALA SZPITALNA. WIECZÓR

Asia budzi się z krzykiem. Koło niej siedzi młody, około 25 letni , przystojny niebieskooki, krótko ścięty brunet. To DAMIAN. Damian ociera delikatnie, swoją dłonią policzek Asi. Mężczyzna jest spokojny, opanowany i słodko się uśmiecha.
Asia patrzy przestraszona na Damiana.
Damian wyciąga z torby, która leży na łóżku w nogach, półlitrową kole.
Damian podaje kolę Asi
Asia się uśmiecha. Bierze kolę i zaczyna pić. Damian przygląda się swojej dziewczynie.
W kieszeni od jego spodni dzwoni telefon. Damian wyciąga go i odczytuje SMS.

WIADOMOŚĆ SMS – Dobra robota


BE CONTINUED...

Ale wiesz, że to, wg moich obliczeń jest od 6 do 8 minut obrazu?

Tak wiem. Bo to zaledwie poczatek EKSPOZYCJI

Czytając ten fragment mam wrażenie, że gdzieś już to było. Wiele filmów ma takie sceny i póki nie poznam dalszych fragmentów nie mogę się dokładniej wypowiedzieć. Ale zaciekawiło mnie.

Strasznie, ale to strasznie odrzuca sam wygląd tekstu. Didaskalia są po boku, a kwestie bohaterów po środku? Aż oczy bolą! A jeszcze gorsze, że nie chce się tego czytać. Zero pomyślunku.

(chyba że tak się właśnie pisze scenariusze, no ale...)

patka weź nie załamuj. To jest scenariusz a nie opowiadanie. A didaskalia to masz w dramacie.

Za didaskalia przepraszam, ale że wygląd tekstu odrzuca - to prawda. Może tylko moja, jednak każda opinia się liczy, nie? Co, jak nie jest to opowiadanie, autorka może wyśrodkować jak chce, pogrubić jak chcesz, ogólnie tekst może być jak po przejściu tsunami, huraganu i trzęsienia ziemi? Litości.

MNIE się NIE podoba i kropka. Tzn wygląd. Choć patrząc po pojedynczych kwestiach, ten początek również nie przyciąga.

Postaram się wkleić następną część, już niebawem. Narazie komentujcie ten początek